ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ

Μεγάλο και ενδιαφέρον θέμα. Θέμα που κατά πολλούς, μόνο η επιστήμη και ειδικότερα η Ιατρική με την Βιολογία και τη Γενετική μπορεί να ασχολείται!
Να όμως που ΚΑΙ σε αυτό το τόσο ενδιαφέρον και μεγάλο θέμα η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ & ο ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ μέσο της ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ κυριότερα, μπορούν να ρίξουν λίγο φως στο θολό αυτό τοπίο. ΟΧΙ τόσο με σκοπό να το ερμηνεύσουν, αλλά με σκοπό να το καταστήσουν ακόμα πιο προσιτό στο ευρύ κοινό.


Και για να κάνουμε μια αρχή, ας δούμε τι σημαίνει η ίδια η λέξη.
Ανοίγοντας το Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσης του Ι. Σταματάκου, βρίσκουμε τα εξής ενδιαφέροντα:
ΤΕΡΑΣ : σπάνιο (ασύνηθες) σημείον (φυσικόν φαινόμενον), θαύμα, οιωνός (κατά το πλείστον κακός). Επίσης, πάν το χρησιμεύον ως οιωνός, ως προγνωστικόν, το αλλόκοτον, το παράξενον.
Η ετυμολογία της λέξεως, πάντα κατά το λεξικό, έχει να κάνει με την Ομηρική λέξη ΠΕΛΩΡ (το παρά φύσιν μέγα), το πελώριον. 

. 

Δεδομένου ότι αρχικώς η λέξη τέρας σήμαινε κάτι το μαγικό, το γοητεύον, το ασυνήθης θαυμάσιο (!!!) μας δίνει το "δικαίωμα" να ερευνήσουμε την ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ, (την ΙΣΤΟΡΙΑ δηλαδή πριν από την ΓΡΑΦΗ), για να βρούμε περισσότερα ακόμα στοιχεία.
Κοιτώντας λοιπόν στην ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ για παραδείγματα τεράτων ή τερατόμορφων όντων, κυριολεκτικά δεν ξέρει κανείς από πού να αρχίσει!!!
'Οποιον ήρωα και αν κοιτάξουμε, θα βρούμε και κάποιο "τέρας" κοντά του, πού άλλοτε τον καταδιώκει και που άλλοτε τον βοηθά!!!
Λόγω του ότι μέσα από ένα άρθρο, ΔΕΝ μπορούμε να καλύψουμε ολόκληρο το θέμα, εδώ θα επικεντρωθούμε σε ένα μόνο "τέρας", αυτό που άκουγε στο όνομα ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ. Ας δούμε λοιπόν τι μας διδάσκει ο μύθος του Μινώταυρου…


Ο Μίνωας, ο σοφός νομοθέτης και επίγειος βασιλέας της Κρήτης, είχε γυναίκα του την Πασιφάη (αυτή που τους φωτίζει όλους), κόρη του Ηλίου, και της Περσηίδος. Η Πασιφάη ερωτεύθηκε έναν πανέμορφο λευκό ταύρο, που έστειλαν στην Κρήτη οι θεοί Ζεύς ή Ποσειδών. Επειδή ο ταύρος ήρθε από την θάλασσα λέγετε ότι ήταν ο Ποσειδώνας, ενώ άλλοι λένε ότι ήταν ο ίδιος ο Ζεύς. Μάλλον οι δεύτεροι έχουν δίκιο, μιας και οι αρχαίοι Κρήτες πίστευαν πώς ο ταύρος ήταν η παρουσία του ΥΨΙΣΤΟΥ (του μεγαλύτερου από όλους), θεού τους.
Η Πασιφάη μόλις αντίκρισε τον ολόλευκο ταύρο, τον ερωτεύθηκε παράφορα.
Ερωτευμένη καθώς ήταν, παρακάλεσε τον Δαίδαλο τον επίδοξο τεχνίτη- αρχιΤΕΚΤΟΝΑ, να της φτιάξει ένα ομοίωμα αγελάδας για να κρυφτεί μέσα της.
Ο ταύρος ο λευκός, εξαπατήθηκε και έτσι μετά από την συνουσία τους, γεννήθηκε ο Μινώταυρος, (ο ταύρος του Μίνωος) , που ονομάστηκε ΑΣΤΕΡΙΟΣ.

.

Το παιδί αυτό είχε το κεφάλι του πατέρα του (του ταύρου κατά τα γραφώμενα του μύθου) και σώμα ανθρώπου. Λόγο της αποκρουστικής ή και τρομερής - φοβερής όψης του (λεει ο μύθος), το παιδί έπρεπε να κρύβεται και έτσι μεγάλωσε ΜΕΣΑ στο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ, που ο Δαίδαλος είχε κατασκευάσει γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό!!!
Τον Μινώταυρο τον σκότωσε ο Θησέας, μετά από μάχη που έγινε μέσα στο λαβύρινθο.


Ας δούμε λοιπόν τι κρύβει μέσα του αυτός ο μύθος, σχετικά με το "Τέρας", το μαγικό, το θείο, το… ..παράξενο φαινόμενο!!!
Καταρχάς, ο φερόμενος ως πατέρας, του Αστερίου (Μινώταυρου) ήταν οΖΕΥΣ. Αυτό "φαίνεται" από το γεγονός ότι ο ΖΕΥΣ στο παρελθόν, είχε ΞΑΝΑΠΑΡΕΙ την μορφή του ταύρου, τότε που "έκλεψε" από την Ελληνική Φοινίκη του βασιλέα Αγήνορα (γιου του Ποσειδώνα), την κόρη του Ευρώπη.
Επίσης από το όνομα που δόθηκε στον γιο της Πασιφάης καταλαβαίνουμε πως η υπόθεσή μας ότι πατέρας του ήταν ο Δίας, είναι μάλλον σωστή, μιας και έχουμε τον Δία Αστέριο (τον Δία τον Ηλιακό που τιμόταν στην Κρήτη και που ο ταύρος ήταν το σύμβολό του!).
'Ετσι, έχουμε λοιπόν μια ένωση, μια σύ-ΖΕΥ-ξη μεταξύ του Θείου και του Ανθρώπινου γένους.


Ας δούμε τώρα τι μας φανερώνει ο Δαίδαλος και το κατασκεύασμά του ο Λαβύρινθος.
Στο λεξικό του Ι. Σταματάκου, στο λήμμα δαίδαλος βρίσκουμε τα εξής ενδιαφέροντα:


ΔΑΙΔΑΛΟΣ : ο περίτεχνος, ο επί παντός τεχνικά έργα, ο πολύπλοκος.


Και για στο λήμμα λαβύρινθος έχουμε τα εξής :


ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ : μέγα οικοδόμημα με πολύπλοκους διόδους και στοές, διασταυρούμενες.
Επίσης, πάν το συνεστραμμένον, όπως ο θαλάσσιος κοχλίας!!!


Δηλαδή μιλάμε για την ΣΠΕΙΡΑ!!!
Η ετυμολογία της λέξεως κατά το λεξικό, είναι πιθανώς ξένη λέξη, δάνειον από την Καρική ή Λυδική γλώσσα. Παραβάλλοντας την Καρική λέξη Λαυρανδεύς, που σημαίνει ο Ζευς της Καρίας, μάλλον είναι Καρικής τελικά καταγωγής και φυσικά έχει να κάνει ΚΑΙ πάλι με τον Ζευς, με το Θείο Στοιχείο…


Με την πολύτιμη βοήθεια του λεξικού της Ελληνικής Γλώσσης και με την ακόμα πιο πολύτιμη βοήθεια του ΜΥΘΟΥ, μπορούμε τώρα να κάνουμε κάποιες υποθέσεις για το τι ήθελαν να κρύψουν ΜΕΣΑ στο ΜΥΘΟ οι μυθοπλόκοι, που ΔΕΝ ήταν άλλοι, παρά οι ΜΥΗΜΕΝΟΙ των Μυστηρίων…
Και ξεκινάμε από την "τοπογραφία" του Λαβύρινθου. Ο μύθος μας λεει πώς ήταν "στα υπόγεια του παλατιού του Μίνωα".

. 

Μα η λέξη Μίνωας, θα μπορούσε να σημαίνει οΜικρός Νους, μιας και ο Μίνωας ήταν γιος του Μέγα Νου (του Δία).
Επίσης ο ορισμός που μας δίνει το λεξικό για τον Λαβύρινθο, και διαβάζοντας μια ιατρική εγκυκλοπαίδεια στα περί του ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ, θα διαπιστώσουμε ότι η περιγραφή που δίνει για τον εγκέφαλο, είναι ΤΑΥΤΟΣΗΜΗ με αυτή του Λαβυρίνθου!!!
Μιλάει για "έλικες", για "αύλακες" και για την ΦΑΙΑ ΟΥΣΙΑ, η οποία ΔΙΑΚΛΑΔΙΖΕΤΑΙ στο εσωτερικό του εγκεφάλου!!!! Φυσικά μία και μόνη ματιά στην εικόνα του εγκεφάλου, θα πείσει και τον πιο δύσπιστο, στην σχέση τηνΑΛΛΗΓΟΡΙΚΗ που δίνω, μεταξύ του Εγκεφάλου και του Λαβυρίνθου.
'Αρα ο μυθοπλόκος, κάτι κρύβει εδώ….


Μήπως τελικά, στα υπόγεια του παλατιού του Μίνωα ΔΕΝ ΗΤΑΝ ένας απλός τόπος για την κατοικία του Μινώταυρου (που σημειωτέον, Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ ΤΟΝ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ!!!), ΑΛΛΑ ήταν ένας τόπος που διεξάγονταν κάποιου είδους πειράματα;;; Μήπως ήταν ένα ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ;;;
'Αλλωστε και η λέξη Λαβύρινθος, είναι η ΡΙΖΑ της αγγλική λέξης LABORATORY που σημαίνει ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ!!!
Και ΑΝ ήταν εργαστήριο, τι είδους πειράματα γινόντουσαν;;;
Μήπως πειράματα ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ;;;
Γνώριζαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι θέματα γενετικής;;;
Και πάλι, ο ΜΥΘΟΣ και ο Μυημένος στα Μυστήρια Μυθοπλόκος, μπορούν να μας ρίξουν λίγο ακόμα φως.

 

Ολοι γνωρίζουμε τον Θεό Ερμή. 'Ηταν ο "παραγγελιοδόχος", ο ΜΕΤΑΦΟΡΕΑΣ των μηνυμάτων και των Θεϊκών βουλήσεων. Ο Ερμής λοιπόν, στα χέρια του κρατούσε το ΚΗΡΥΚΕΙΟ του. Αυτό το κηρύκειο αποτελούταν από μία ράβδο που στην κορυφή της υπήρχε μια ΣΦΑΙΡΑ με ΦΤΕΡΑ. Στον κορμό της ράβδου υπήρχαν ΔΥΟ όφεις (ο αναγραμματισμός της λέξης όφις μας δίνει τη λέξη ΣΟΦΙΑ!), οι οποίοι ήταν ΠΛΕΓΜΕΝΟΙ μεταξύ τους.
Μα, και πάλι αν κοιτάξουμε μια ιατρική εγκυκλοπαίδεια, θα δούμε με κατάπληξη (ίσως), ότι αυτοί οι ΔΥΟ ΠΛΕΓΜΕΝΟΙ ΟΦΕΙΣ, είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ΙΔΙΟΙ με τον γραφικό σχηματισμό του ΓΕΝΕΤΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ή αλλιώς D.N.A.
Δεν είναι λοιπόν τόσο αυθαίρετο το συμπέρασμα ότι ΠΙΘΑΝΑ οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ΚΑΙ να γνώριζαν τα περί γενετικής θέματα ΚΑΙ να γνώριζαν ιδιαίτερα τα περί του D.N.A. καθώς και της ΑΚΡΙΒΗΣ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ επάνω στο ανθρώπινο σώμα ΔΗΛΑΔΗ, " την ΜΕΤΑΦΟΡΑ των μηνυμάτων και των Θεϊκών βουλήσεων", εεε… με συγχωρείτε… του γενετικού κώδικα και των κληρονομικών ιδιοτήτων του ανθρώπου, ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ……


Στο θέμα θα επιστρέψω, αφού πρώτα δούμε και μερικά στοιχεία ακόμα από την ανθρωπολογική πλευρά του μύθου, ο οποίος μύθος, όπως καιΟΛΟΙ ΟΙ ΜΥΘΟΙ, έχουν ΕΠΤΑ ΚΛΕΙΔΕΣ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥ.
Από ανθρωπολογικής πλευράς θα μπορούσαμε ΑΦΟΒΑ να συσχετίσουμε το παλάτι του Μίνωα, με το ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ!
Στην κορυφή του παλατιού, στο υπερώων κατοικεί το βασιλικό ζεύγος (Μίνωας και Πασιφάη) και στα υπόγεια βρίσκεται ο Λαβύρινθος που κατοικεί το παιδί τους (κατά τον μύθο).
Αν λοιπόν ο πατέρας του Μίνωα (του Μικρού Νου) δεν είναι άλλος από τον Δία (τον Μέγα Νου) ΔΗΛΑΔΗ ο Θείος Νους είναι που έπλασε τον Νου τον Ανθρώπινο (για να είμαστε σύμφωνοι ΚΑΙ με την Παλαιά Διαθήκη!), τότε αν αυτός ο Νους βρίσκεται στο υπερώων (κεφάλι) του οικοδομήματος που συμβολικά λέγετε "παλάτι", στον Λαβύρινθο που βρίσκεται στα "υπόγεια", θα μπορούσε να αντιστοιχούν τα γενετικά όργανα του ανθρώπου που μέσο αυτών ΤΕΚΝΟΠΟΙΟΥΜΕ. Είναι δηλαδή το "εργαστήριο" που παράγει ανθρώπους….


Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στα περί του Μινώταυρου. Τελικά άσχετα με το τι ακριβώς ήταν, ο μυθοπλόκος μυημένος μας τον παρουσιάζει ως ένα τέρας, που για να ζήσει ήθελε κρέας ανθρώπινο να τρωει!!! Ο μύθος λοιπόν μας λεει πώς ο ένας γιος του Μίνωα, ο Ανδρόγεως έπεσε στην πάλη του με τον ταύρο του Μαραθώνα όταν κατόπιν εντολής του βασιλέα της Αθήνας Αιγέα προσπάθησε να τον νικήσει. Ετσι η πόλη των Αθηνών μετά από πόλεμο που έκανε με την Κνωσό ηττήθηκε και σαν φόρο υποτέλειας έστελνε κάθε ΕΝΝΕΑ χρόνια ΕΠΤΑνέους και ΕΠΤΑ νέες στον Μίνωα και αυτός τους έριχνε στον λαβύρινθο με τον Μινώταυρο.
Ο γιος του Αιγέα, ο Θησέας, μη αντέχοντας να βλέπει τους νέους της πόλης του να φεύγουν και να μην ξαναέρχονται πίσω, αποφάσισε να πάει ο ίδιος και να παλέψει τον Μινώταυρο για να γλιτώσει την πόλη του από τον φόρο αίματος προς τον Μίνωα.

Ας δούμε λοιπόν τι κρύβεται μέσα σε αυτό το κομμάτι του μύθου.
Αν υποθέσουμε ότι ο Μινώταυρος ήταν το παιδί του Μικρού Νου (Μίνωα)
ΔΗΛΑΔΗ του ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, συμπεραίνουμε ότι ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΑ είναι η κατάσταση της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, μια και αυτή η συνείδηση, είναι το ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ!

 

Τώρα, αν ο Λαβύρινθος είναι μια ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ του παλατιού ως οικοδόμημα και αυτό το οικοδόμημα είναι μια ΜΕΓΕΝΘΗΣΗ του ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, τότε ο άρχων του οικοδομήματος (και κατ' επέκταση του σώματος), δεν είναι άλλος από τον ΕΓΚΕΦΑΛΟ και την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ!!!
'Ομως το σώμα του ανθρώπου κατά την ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ & τον ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟ, δεν είναι άλλο παρά το "ένδυμα" της ΨΥΧΗΣ. Το σώμα γίνετε "ζωντανό" όταν μέσα σε αυτό κατοικεί η ΨΥΧΗ και γίνετε "νεκρό" όταν το εγκαταλείψει.
Ποιος από τους ήρωες ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ την ψυχή στο μύθο του Μινώταυρου;;;
Ποιος άλλος παρά από τον Θησέα κατά μία εκδοχή πάντα!!!


Συμβολικά λοιπόν έχουμε την "κάθοδο" μιας Ψυχής μέσα σε ένα Σώμα.
Θα με ρωτήσετε τώρα και γιατί όλα αυτά;;;
Μα ο μυθοπλόκος ήθελε μεταξύ και όλων των άλλων, να μας δείξει την ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ της ΣΑΡΚΩΣΗΣ μιας Ψυχής.
Και ο λόγος που οι Ψυχές ΣΑΡΚΩΝΟΝΤΑΙ και ΑΠΕΣΑΡΚΩΝΟΝΤΑΙ δεν είναι άλλος, παρά για την περαιτέρωΕΞΕΛΙΞΗΣ τους, μέχρι της ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗΣ τους μέσο των ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ ΤΟΥΣ.


Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μέσα στον ωκεανό του αποσυμβολισμού, σε ακόμα πιο μεγάλα βάθη, αλλά ο χώρος δεν μας το επιτρέπει.
Εδώ προσπαθήσαμε ΑΠΛΑ να θίξουμε το θέμα της σχέσης που ΜΠΟΡΕΙ να κρύβεται πίσω από ΜΥΘΟΥΣ που αφορούν ΤΕΡΑΤΑ και ΤΕΡΑΤΟΜΟΡΦΑ ΟΝΤΑ.
Το θίξαμε το θέμα λέγοντας ότι ΔΕΝ πρέπει να παίρνουμε κατά γράμμα τους μύθους, ούτε και να τους θεωρούμε παραμυθάκια για μικρά παιδάκια, που εμείς οι "μεγάλοι" και οι "σπουδαγμένοι", είναι "ντροπή" να τους μελετούμε.
Και φυσικά ότι με τίποτα δεν θα πρέπει να αποκοπούμε από την προγονική μας παρακαταθήκη της τόσο πλούσιας Ελληνικής Μυθολογίας.


Κλείνοντας αυτό το άρθρο, θα ήθελα να πω ότι η Ελληνική Μυθολογία, ΑΛΛΑ και ΟΛΕΣ οι μυθολογίες τους κόσμου, έχουν να κάνουν με ανθρωπόμορφα τέρατα, με τέρατα που είναι μισά άνθρωποι και μισά είναι ζώα.
Αυτό θα ήθελα ΟΛΟΙ οι ασχολούμενοι με την ΓΕΝΕΤΙΚΗ να το λάβουν σοβαρά υπόψιν τους.
Ας μην είναι ΑΠΟΛΥΤΟΙ, ότι η "ανθρωπότητα" ΣΗΜΕΡΑ και για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ έχει τη ΓΝΩΣΗ (σοφία - όφις) ΤΟΥ D.N.A , του γενετικού κώδικα του ανθρώπου.

'Ισως και το τονίζω αυτό, ΙΣΩΣ στο μακρινό παρελθόν να ΞΑΝΑΕΙΧΑΝπειραματιστεί επάνω στην ΓΟΝΙΔΙΑΚΗ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
ΙΣΩΣ τα αποτελέσματα να ήταν ολέθρια για την ΟΜΑΛΗ εξέλιξη του Ανθρωπίνου 'Οντος.
Αυτός μπορεί να είναι και ο λόγος που να ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΝΕΝΑ ΓΡΑΠΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΩΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ.
Αλήθεια όμως, πόσο σίγουροι είμαστε ότι ΑΝ, λεω ΑΝ γινόταν κάποιος γενικευμένος πυρηνικός πόλεμος, και ας ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ πως "κάποιοι" από το γένος των ανθρώπων επιζούσαν (είτε επάνω σε αυτόν το πλανήτη, είτε σε κάποιον άλλο), θα μετέφεραν ως παρακαταθήκη στις επερχόμενες γενεές την αιτία που κατάστρεψε τον πλανήτη μας, ΔΗΛΑΔΗ την γνώση της Πυρηνικής Φυσικής;;;;
Απλά, το θέτω ως ρητορικό ερώτημα….
Αλήθεια, πόσοι είναι σίγουροι;;;;
Το ΒΕΒΑΙΟ, για μένα προσωπικά, είναι ότι ΦΥΣΙΚΑ και θα μετέφεραν την ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥΣ, την ΓΝΩΣΗ ΤΟΥΣ, αλλά όχι απροκάλυπτα φανερά σε όλους, αλλά σε λίγους και αυτούς ΠΑΝΤΑ μέσα από την ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ….
'Ετσι λοιπόν, και με το θέμα της γνώσης σε θέματα γενετικής, οι μυημένοι μυθοπλόκοι του παρελθόντος, το έκρυψαν αλληγορικά πίσω από ένα Κένταυρο, πίσω από μια Γοργόνα, πίσω από έναν Πήγασο, πίσω από έναν….


…. ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ….

Κέλσος ο Φιλαλήθης