«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολ

«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολ
«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολλούς·κι αφ' ετέρου, τα όσα ήξερα εγώ βρίσκονταν μακριά από τη δική τους αντίληψη». Επίκουρος: (341 π.Χ. - 270 π.Χ.)

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ



Ολυμπιακοί Αγώνες - Αθήνα 2004«Πολλά ενοχλητικά και κουραστικά πράγματα υπάρχουν στη ζωή· και στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν είναι το ίδιο άσχημα τα πράγματα;
Δε σε ψήνει η ζέστη; Δε σε τσαλαπατάει το πλήθος;
Δεν είναι δύσκολο να πλυθείς;
Η βροχή δε σε μουσκεύει ως το κόκαλο;
Δε σε πειράζει ο θόρυβος, η φασαρία και οι άλλες ενοχλήσεις;
Κι όμως, μου φαίνεται πως άνετα, μετά χαράς μάλιστα, τ’ ανέχεσαι όλα αυτά μόλις σκεφτείς το μοναδικό θέαμα που θ’ αντικρίσεις».
Επίκτητος, 1ος αιώνας μ.Χ.
Οι πηγές αναφέρουν πολλούς σαν ιδρυτές των Ολυμπιακών Αγώνων, όπως το βασιλιά Πέλοπα, τον Ιδαίο Ηρακλή, τον Αέθλιο (βασιλιά της Ήλιδας, απ’ όπου προήλθε και η λέξη αθλητής), τον γνωστό μας Ηρακλή, τους βασιλιάδες της Ηλιάδας Νηλέα και Πελία κ.ά.
Όπως αναφέρει ο Στράβωνας, οι αγώνες ξεκίνησαν από τους Ηρακλείδες και αρχικά είχαν καθαρά τοπικό χαρακτήρα για να φθάσουμε στο βασιλιά Ίφιτο, απόγονο του Όξυλου (ο οποίος φέρεται ως εμπνευστής) που φέρεται σαν ο ανακαινιστής του θεσμού. Η αρχή των αγώνων θα πρέπει να αναζητηθεί μετά το 1.253 π.Χ.

Ο Ίφιτος είχε αποκάμει να βλέπει το βασίλειό του, την Ήλιδα, όπου βρίσκονταν το θρησκευτικό κέντρο της Ολυμπίας, να λεηλατήται αδιάκοπα από τους στρατούς των μεγάλων γειτονικών κρατών, που πολεμούσαν μεταξύ τους, και πήγαιναν να λύσουν τις διαφορές τους στο έδαφός του.
Μη ξέροντας τι να κάνει, ο Ίφιτος πήγε το έτος 784 π.Χ. στο μαντείο των Δελφών, στις πλαγιές του Παρνασσού, όπου υψώνονταν ο ναός του Απόλλωνα, του Θεού του Φωτός και των Τεχνών. Στην ερώτηση του Ίφιτου: «Τι πρέπει να κάνω για να γλιτώσω το λαό μου από τα δεινά του πολέμου;», ο Απόλλωνας αποκρίθηκε: «Να οργανώσεις στην Ολυμπία αθλητικούς αγώνες που τόσο τους αγαπούν οι Θεοί».
Εντυπωσιασμένος από αυτό το χρησμό, ο Ίφιτος επισκέφτηκε έναν από τους ισχυρότερους γείτονές του, το Λυκούργο, βασιλιά και νομοθέτη της Σπάρτης, και του εξέθεσε την κατάσταση. Ο Λυκούργος αφού τον άκουσε με ενδιαφέρον αποφάσισε να θεωρήσει την Ήλιδα ουδέτερο έδαφος, για να μπορεί ο Ίφιτος να οργανώσει αβίαστα τους αγώνες που άρεσαν στους Θεούς.
Καθώς ο Λυκούργος ήταν ισχυρός βασιλιάς, με μεγάλη επιρροή, όλοι οι άλλοι βασιλιάδες των Ελληνικών κρατών συμφώνησαν μαζί του. Έτσι η Ήλιδα γίνονταν απαραβίαστη.
Το κείμενο της συνθήκης γράφτηκε πάνω σε έναν δίσκο που φυλασσόταν στο Ηραίον. Σε αυτή τη συνθήκη, που αποτέλεσε αποφασιστικό γεγονός για τη μετέπειτα ανάδειξη του Ηραίου σε Πανελλήνιο κέντρο, συμφωνήθηκε η «Ιερή Ανακωχή», δηλαδή η κατάπαυση του πυρός και απαγόρευση εκτέλεσης της θανατικής ποινής σε όλο τον Ελληνικό κόσμο κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων. Για 12 αιώνες η ανακωχή αυτή παραβιάστηκε μόνο μία φορά: τo 364 π.X, στην διάρκεια της 103ης Ολυμπιάδας, από τους Αρκάδες που κατέλαβαν την Ολυμπία. Αυτή η πράξη προκάλεσε την οργή όλων των υπόλοιπων Ελλήνων. Έτσι οι Αρκάδες τιμωρήθηκαν αυστηρά.

Ο Ίφιτος, γεμάτος ευγνωμοσύνη, αποφάσισε την τέλεση στην Ολυμπία, κάθε τέσσερα χρόνια, κατά την πρώτη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο, έναν αγώνα ανάμεσα στους δρομείς δύο πόλεων: της Πίσας και της Ήλιδας. Ο αμετάβλητος αυτός ρυθμός -κάθε τέσσερα χρόνια- μας επέτρεψε να γνωρίζουμε με ακρίβεια τη χρονολογία μεγάλων ιστορικών γεγονότων της αρχαιότητας. Το διάστημα που μεσολαβούσε από τη λήξη των αγώνων έως την αρχή των επόμενων, ονομάζονταν Ολυμπιάς, όρος που χρησιμοποιούνταν για να δηλώσει και τους ίδιους τους αγώνες. Τις Ολυμπιάδες πρώτος αρίθμησε ο Ιππίας ο Ηλείος και μετά συνέχισε ο Αριστοτέλης.

Χρειάστηκαν οχτώ χρόνια στον Ίφιτο για να ετοιμάσει τους αγώνες ως το 776 π.Χ. όπου και πραγματοποιήθηκαν οι πρώτοι επίσημοι Ολυμπιακοί Αγώνες και οι οποίοι ήταν αφιερωμένοι στον Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία.
Στάδιο αρχαίας ΟλυμπίαςΠραγματοποιήθηκε το πρώτο αγώνισμα ταχύτητας σε απόσταση 192,27 μέτρων. Αλλά, γιατί αυτή η παράξενη απόσταση που την ονόμαζαν «στάδιο», και που σήμερα σημαίνει τον ίδιο τον αγωνιστικό χώρο; Δεν την είχαν διαλέξει στην τύχη: Αντιπροσώπευε 600 φορές το μήκος του ποδιού του Ηρακλή. Οχτώ αιώνες νωρίτερα, σύμφωνα με το θρύλο, ο Ηρακλής είχε φτάσει στην Ολυμπία, και αφού εξόντωσε τον τύραννο Αυγεία και καθάρισε τους περίφημους σταύλους του, οργάνωσε έναν αγώνα δρόμου για να ευχαριστήσει τους Θεούς.
Ο Ηρακλής μέτρησε σε ευθεία γραμμή 300 αχνάρια με το πόδι του και 

σημείωσε έτσι μία απόσταση -το στάδιο- στην οποία συναγωνίστηκαν τα αδέλφια του, ο Επίδημος, ο Ίδας, ο Αϊονος και ο Λάσος. Από αυτό βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Ηρακλής είχε μεγάλα πόδια. Σήμερα θα φορούσε 50 νούμερο παπούτσι.
Έτσι την επόμενη μέρα, μετά την πανσέληνο του θερινού ηλιοστασίου (μία μέρα του σημερινού Ιουλίου), εκείνη την χρονιά του 776 π.Χ., ένας μικρός βοσκός από την Ήλιδα, ο Κόροιβος, νίκησε τους αντιπάλους του και έγινε ο πρώτος Ολυμπιονίκης της ιστορίας.
Η επιτυχία των αγώνων μεγάλωσε γρήγορα. Σε λίγο πήραν μέρος όλα τα Ελληνικά κράτη. Ο αριθμός των αγωνισμάτων αυξήθηκε (δρόμος 2 έως και 24 σταδίων, άλματα, ακοντισμός, παλή κ.λ.π.).

Οι αθλητές παρουσιάζονταν ένα μήνα πριν αρχίσουν οι Αγώνες στην «Ελίν» (ον. Η Ελίς), δηλαδή την πόλη που τους φιλoξενούσε, αλλά η οργάνωση και η επίβλεψη της τήρησης των κανόνων ανατιθόταν στους Ελλανοδίκες (Ελλανόδικος Επιτροπή). Αρχικά ο θεσμός ήταν κληρονομικός και ισόβιος, αργότερα όμως η εκλογή τους γινόταν με κλήρο ανάμεσα σε όλους τους Ηλείους Πολίτες. Εκλέγονταν για μια Ολυμπιάδα και η εκπαίδευσή τους διαρκούσε δέκα μήνες. Εκτός όμως από την οργάνωση των αγώνων έργο τους ήταν και η απονομή βραβείων. Μπορούσαν ακόμα να επιβάλλουν ποινές ή και να αποκλείσουν αθλητές.
Δύο ημέρες μετά την έναρξη των αγώνων η πομπή των αθλητών ξεκινούσε από την Ελίν για να καταλήξει στην Ολυμπία όπου την υποδέχονταν τα πλήθη των θεατών που είχαν έρθει για να παρακολουθήσουν τους Αγώνες. Οι τελετές άρχιζαν με τον επίσημο όρκο που απαγγέλλονταν από τους αθλητές στο Βωμό του Ορκίου Διός, στο Βουλευτήριον, όπου ορκίζονταν ότι θα διαγωνιστούν τίμια και ότι θα σεβαστούν τους κανόνες.

Μέχρι το 632 π.Χ. οι Αγώνες διαρκούσαν 1 έως 3 ημέρες, ενώ από τον 5ο αιώνα και έπειτα η διάρκειά τους επεκτάθηκε στις 5 ημέρες. Αυτό άλλαξε και πάλι κατά την αλλαγή της χιλιετίας και επεκτάθηκε ακόμα περισσότερο, στις 7 ημέρες. Οι απόψεις πάντως διίστανται όσον αφορά το πρόγραμμα. Τα προγράμματα έγιναν γνωστά χάρη σε αποαπάσματα του Φιλόστρατου, του Παυσανία, του Πλούταρχου και του Λουκιανού.

Στη διάρκεια των αγώνων η Ολυμπία, που τον άλλο καιρό ήταν μια θρησκευτική πόλη όπου έμεναν μόνο ιερείς για να εκτελούν τις λατρείες και να φυλάνε τους τάφους, γίνονταν ένας πολυάνθρωπος τόπος, όπου ανθούσε το εμπόριο. Γύρω από το Ολυμπιακό Στάδιο που μπορούσε να χωρέσει 40 – 60.000 θεατές, ξεφύτρωνε ένα χωριό από σκηνές που στέγαζε τους επισκέπτες.

Όταν πλησίαζε ο καιρός για την διεξαγωγή των αγώνων οι σπονδοφόροι, οι οποίοι κρατούσαν κλαδιά ελιάς, διαλαλούσαν το μήνυμα της Ολυμπιακής Εκεχειρίας (αρχικά η Ιερή Εκεχειρία είχε διάρκεια ενός μήνα και αργότερα έφτασε τους τρεις) στο πανελλήνιο, που σήμαινε διακοπή στις εχθροπραξίες και απαγόρευση εκτέλεσης της θανατικής ποινής.

Στους αγώνες συμμετείχαν μόνο οι ελεύθεροι Έλληνες πολίτες. Για να γίνει κανείς δεκτός σε αυτούς, έπρεπε επίσης να έχει γυμναστεί σοβαρά επί δέκα μήνες και να έχει πάρει μέρος σε μία προεξάσκηση 30 ημερών πριν από την έναρξη των αγώνων. Δικαίωμα συμμετοχής είχαν όλοι οι Έλληνες πολίτες που δεν είχαν διαπράξει φόνο ή ιεροσυλία. Απαγορεύονταν η συμμετοχή στους βάρβαρους και στους δούλους. Στις μέρες των αγώνων απαγορευόταν η είσοδος στις γυναίκες (εκτός κι αν ήταν ιππείς), μόνο η Ιέρεια της Θεάς Δήμητρας, Χαμύνης μπορούσε να τους παρακολουθήσει καθισμένη στον βωμό της Θεάς. Η τιμωρία των γυναικών που θα παρέβαιναν τον απαγορευτικό νόμο ήταν θάνατος με κατακρήμνισμα από το όρος Τυπαίο. Ωστόσο, η μητέρα ενός αθλητή, η Καλλιπάτειρα, δεν άντεξε στην ευχαρίστηση να δει το γιο της που αγωνίζονταν. Έτσι μεταμφιέστηκε σε γυμναστή και τρύπωσε στο στάδιο, αναμειγμένη με το πλήθος. Για κακή της τύχη την αναγνώρισαν και την καταδίκασαν αρχικά να την πετάξουν από το όρος Τυπαίον, όπως όριζε ο νόμος. Τελικά όμως της έδωσαν χάρη, γιατί ανήκε σε οικογένεια διάσημων αθλητών, μια και ο πατέρας της και τα αδέλφια της είχαν στεφανωθεί νικητές στους προηγούμενους αγώνες. Στο εξής για να αποφύγουν τέτοιου είδους περιστατικά, υποχρέωσαν τους γυμναστές και τους αθλητές να παρουσιάζονται στο στάδιο ολόγυμνοι.
Κότινος ελιάςΟι αθλητές στην αρχαιότητα αγωνίζονταν μόνο για την δόξα αφού μοναδικό έπαθλο ήταν ο κότινος, ένα στεφάνι αγριελιάς από το ιερό δέντρο της Ολυμπίας. Το έπαθλο αυτό θεσπίστηκε κατόπιν εντολής του Μαντείου των Δελφών.
Ανυπολόγιστη όμως ήταν η ηθική σημασία της νίκης. Ο Ολυμπιονίκης όταν επέστρεφε στην πόλη απολάμβανε μεγάλες τιμές. Κατεδαφιζόταν ένα μέρος των τειχών της πόλης, εφόσον η πόλη που γέννησε τον Ολυμπιονίκη δεν είχε ανάγκη από τείχη, και από την νέα είσοδο έμπαινε ο νικητής. Σε άλλες πόλεις αναγράφονταν τα ονόματά τους σε στήλες, οι γλύπτες φιλοτεχνούσαν ανδριάντες τους και ακόμα λατρεύονταν σαν ήρωες μετά τον θάνατό τους. Ο Ολυμπιονίκης γίνονταν εξαιρετική προσωπικότητα και η πόλη του έμπενε αμέσως κάτω από την προστασία των Θεών. Τον θεωρούσαν ημίθεο. Του έστηναν άγαλμα και τον απάλλασσαν από τους φόρους για όλη του τη ζωή. Ωστόσο η σημαντικότερη τιμή για έναν Ολυμπιονίκη ήταν το δικαίωμα να τοποθετήσει το άγαλμά του στην ιερή Άλτη.
         
<<ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΜΑΣ ΘΑ ΞΑΝΑΝΑΨΕΙ ΔΑΔΑ ΤΩΝ ΧΡΗΣΜΩΝ ΚΑΙ Η ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ ΘΑ ΣΤΟΛΙΣΤΕΙ ΜΕ ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΙΕΣ, ΟΙ ΝΑΟΙ ΘΑ ΛΟΥΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΘΕΪΚΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ ΚΑΡΤΕΡΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΥΣ ΜΥΣΤΕΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΦΑΝΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ. ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΕΔΩ ΜΕ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ, ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΙΔΙΕΣ ΝΟΣΤΑΛΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.>> ΑΝΑΞ ΑΥΤΟΝ
Διαβάστε περισσότερα: Η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων | Πάρε-Δώσε http://www.pare-dose.net/?p=115#ixzz21ktdTGzX

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου