«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολ

«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολ
«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολλούς·κι αφ' ετέρου, τα όσα ήξερα εγώ βρίσκονταν μακριά από τη δική τους αντίληψη». Επίκουρος: (341 π.Χ. - 270 π.Χ.)

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Ο ΔΙΠΛΟΣ ΠΕΛΕΚΥΣ και Η ΨΥΧΗ

Ο ΔΙΠΛΟΣ ΠΕΛΕΚΥΣ

¨Κάθε νίκη πάνω στον εαυτό μας είναι ένα χτύπημα για τον Μινώταυρο και ο μεγάλος θάνατός του είναι η τελική νίκη πάνω στον εαυτό μας.¨

συμβολισμός:

Ο διπλός πέλεκυς είναι έμβλημα των Ουρανίων θεών, σύμβολο δύναμης και κατανίκησης του λάθους. Αντιπροσωπεύει την ιερή ένωση του Ουράνιου θεού και της Γήινης θεάς, σύμβολο ιερογαμίας.Από τα Μινωικά θρησκευτικά σύμβολα είναι το κυριώτερο και είναι γνωστότατο, όπως ο σταυρός στον χριστιανισμό, αν και οι περισσότεροι από τους ερευνητές του Μινωικού Πολιτισμού θεωρούν τον πέλεκυ κάτι περισσότερο από σύμβολο, τον θεωρούν ενσάρκωση της ίδιας της Θεότητας.Σύμβολο της Πνευματικής Αθανασίας και της Σοφίας του Ιερού Ζεύγους Ουρανού και Γής (Ηλιος - Σελήνη), σύμβολο της ενωμένης τους Δύναμης πάνω
στην Γή, στους Εσωτερικούς βαθμούς των Κρητικών Μυστηρίων είχε την σημασία της ένωσης των δύο δυνάμεων της Φύσης, της Παραγωγικής και της Γονιμοποιού. Το σημαντικώτερο μέρος των Μεγάλων Μυστηρίων, με τις ενωμένες δυνάμεις της Θεάς Μητέρας και του Θείου συντρόφου της, σε μία Ιερή Ενωση, ήταν η απόκτηση από τους Μύστες του Χρυσού Διπλού Πέλεκυ.

Στο σχήμα που έχουμε με τους τρείς κόσμους , τους τρείς κύκλους, ο κεντρικός κύκλος αντιπροσωπεύει την Ψυχή σε εξέλιξη που μεταμορφώνεται και ο πιό πάνω το Πνεύμα. Βλέπουμε ότι τα μέρη που αποσπώνται από την σύνδεση των κύκλων μοιάζουν με Πελέκεις που έχουν διπλή κόψη. Ο διπλός Πέλεκυς συμβολίζει την διπλή κίνηση πρός τα μέσα και πρός τα έξω, που πρέπει να πραγματοποιείται από τον υποψήφιο στην Μύηση. Συνοψίζει τον Νόμο της Δράσης και της αντίδρασης που υπάρχει στη Φύση. Ονομάζεται και Λάβρυς που σχετίζεται με το "οργώνω" και από εκεί βγαίνει η λέξη λαβύρινθος= οίκος του λάβρυος. Είναι όπλο και εργαλείο ταυτόχρονα για την Εσωτερική μάχη του ανθρώπου, επιτρέποντάς του να εισχωρήσει με ετοιμότητα στον "Λαβύρινθο" της ζωής. Είναι το μαγικό σύμβολο που επιτρέπει να χαραχθεί η Ατραπός της εξέλιξης, να βρεθεί και να σκαφτεί ο "Ιερός" χώρος μεταξύ του Ουρανού και της Γής. Βρίσκεται στο κέντρο του Λαβύρινθου, εκεί που γίνεται το πέρασμα του οριζόντιου κόσμου με τον κάθετο. Ο Λαβύρινθος είναι η σχηματική παράσταση του Σπήλαιου, του δρόμου-περάσματος από τον ένα κόσμο στο άλλο. Κάθε νίκη πάνω στον εαυτό μας είναι ένα χτύπημα για τον Μινώταυρο και ο μεγάλος θάνατός του είναι η τελική νίκη πάνω στον εαυτό μας.(Από το blog του Κ.Αναγνωστόπουλου)
Αυτή η προαιώνια κίνηση-αναζήτηση του ανθρώπου για το καλο και το κακό πάντα με γοήτευε. Όσο περνάει ο καιρός νιώθω οτι οι Έλληνες-ειδικά αυτοί, είμαστε επηρρεασμένοι απο την αρχαία μας παράδοση σε τούτα τα θέματα και ιστορικώς συνεπείς. Υπάρχει δηλαδή ιστορική συνέχεια στην εσωτερική μας αναζήτηση την καθόλα ελληνότροπη - ιλιαδοτροπούσα και κοινωνικώς συν-αμφοτέρα!*

Εκεί που οι περισσότεροι εκτός του καθ'ημάς τρόπου, προσπαθούν μονοφυσίτικα να επιλέξουν τον ένα ή το άλλο δρόμο, οι Έλληνες βουτηγμένοι στην εμπειρία του αμμίξας (μίξης του καλού και κακού) επιλέγουν, άρα είν'ελεύθεροι και φυσικά όπως μας υπενθυμίζει ο Θουκυδίδης "ελεύθερον το εύψυχον"!

Έτσι και ο πέλεκυς, έτσι και ο δικέφαλος αετός, σύμβολα με δισδιάστατη έννοια, μας αποκαλύπτουν οτι ο άνθρωπος δεν ανέχεται να είναι μονοδιάστατος/στατικός σε μία και μόνη θέση!Αποκλείοντας κάθε άλλη πιθανή άποψη αποκλείει την ίδια του την υπόσταση - φύση ενώ παραμένει βαρετός.

Για μένα είν ο πέλεκυς προγονικός διπλά αρμονικός,

μου λείπει η μία του διάσταση

αναζητώ την άλλη.

Μαθημένος καθώς είμαι

στου "τρόπου μας" την υπόσταση,

αναζητώ να γεφυρώσω κόσμους απέραντους,

να μικρύνω τον Μινώταυρο (την μύνην)

να εξιλεωθώ!



ΠΗΓΗ:http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/









Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Η μεταθανάτια ανταμοιβή των δικαίων και τιμωρία των αδίκων σύμφωνα με τον Πλάτωνα.

Τι διηγήθηκε ο Ηρ ο Αρμένιος μετά την επάνοδό του στη ζωή – Η τιμωρία του Αρδιαίου για τα ανοσιουργήματά του. 
      Έχοντας συμφωνήσει ότι η δικαιοσύνη είναι το άριστο για την ψυχή, οι συνομιλητές άκουσαν τον Σωκράτη να αναπτύσσει τους τρόπους με τους οποίους ανταμείβεται και επιβραβεύεται ο δίκαιος άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τα βραβεία επομένως, είπα εγώ, οι ανταμοιβές και τα δώρα που παίρνει στη διάρκεια της ζωής του ο δίκαιος από θεούς κι από ανθρώπους, πέρα από τα αγαθά που του πρόσφερε αυτή καθεαυτήν η δικαιοσύνη, θα είναι τέτοιου είδους. 
Και θα' ναι, είπε, πολύ όμορφα πράγματα και σίγουρα. Αυτά ωστόσο, είπα εγώ, δεν είναι τίποτα, ούτε ως προς το πλήθος ούτε ως προς το μέγεθος, μπροστά σ' εκείνα που περιμένουν τον καθένα από τους δύο, όταν πεθάνει. Κι αυτά είναι ανάγκη να τα ακούσουν, ώστε και ο δίκαιος και ο άδικος να πάρουν από τη συζήτηση όλα όσα επιβάλλεται να ακούσει καθένας τους. Λέγε τα, τότε, είπε· γιατί δεν υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που θα τα άκουγα με περισσότερη ευχαρίστηση. Μην περιμένεις, είπα εγώ, να σου πω κανένα μακρόσυρτο παραμύθι σαν του Αλκίνοου, θα σου πω το παραμύθι ενός γενναίου άνθρωπου, του Ηρός, του γιου του Αρμένιου, από το γένος των Παμφύλων. Ο άνθρωπος αυτός σκοτώθηκε στον πόλεμο, κι όταν τη δέκατη μέρα σήκωσαν τους νεκρούς, σε αποσύνθεση πια, αυτόν τον βρήκαν άθικτο· τον πήγαν στον τόπο του για να τον θάψουν, και τη δωδέκατη μέρα από το θάνατο του, εκεί που τον είχαν επάνω στην πυρά, αυτός ξαναζωντάνεψε και, γυρίζοντας πάλι στη ζωή, ανιστορούσε όσα είχε δει εκεί. 
Είπε ότι σαν βγήκε η ψυχή του, πορεύτηκε με άλλους πολλούς κι έφθασαν σ' έναν τόπο δαιμονικό, όπου υπήρχαν δυο ανοίγματα της γης, δίπλα–δίπλα το ένα με το άλλο, και απέναντί τους απάνω στον ουρανό άλλα δύο. Ανάμεσα σ' αυτά κάθονταν δικαστές, οι οποίοι κάθε φορά που τελείωναν τη δίκη, τους μεν δίκαιους τους πρόσταζαν να ακολουθήσουν το δρόμο που έβγαζε προς τα δεξιά και προς τα πάνω μέσα από τον ουρανό, αφού προηγουμένως τους κρεμούσαν στο στήθος σημάδια της απόφασης που είχαν βγάλει, ενώ τους άδικους τους έστελναν από το δρόμο που ήταν στα αριστερά και οδηγούσε προς τα κάτω· είχαν κι αυτοί, κρεμασμένα πίσω τους, σημάδια για όλα όσα έπραξαν. Όταν παρουσιάστηκε κι αυτός στους δικαστές, του είπαν ότι έπρεπε να γίνει αγγελιαφόρος και να πει στους ανθρώπους τι συνέβαινε εκεί, και του έδωσαν την εντολή να ακούει και να κοιτάει με προσοχή τα πάντα σ' εκείνο τον τόπο. Είδε έτσι εκεί τις ψυχές που έφευγαν μέσα από τα δύο ανοίγματα του ουρανού και της γης, αφού πια είχαν κριθεί, ενώ στα δύο άλλα ανοίγματα έβλεπε άλλες ψυχές, από το ένα να ανεβαίνουν, φεύγοντας από τη γη λερωμένες και βουτηγμένες στη σκόνη, κι από το άλλο άλλες ψυχές να κατεβαίνουν από τον ουρανό καθαρές.

 Και οι ψυχές που έφθαναν κάθε φορά έδιναν την εντύπωση πως έρχονταν από δρόμο μακρινό, και με ευχαρίστηση τραβούσαν κατά το λιβάδι κι εκεί κατασκήνωναν, όπως σ' ένα πανηγύρι, και χαιρετιούνταν η μια με την άλλη, όσες γνωρίζονταν, κι αυτές που έρχονταν από τη γη ζητούσαν να μάθουν από τις άλλες για τα πράγματα εκεί, κι εκείνες πάλι που έρχονταν από τον ουρανό ρωτούσαν τις άλλες για τα δικά τους. Κι ανιστορούσαν οι μεν στις δε, άλλες κλαίγοντας και οδυρόμενες, καθώς ξαναθυμούνταν όσα είδαν και έπαθαν στην πορεία τους κάτω από τη γη ―κι η πορεία αυτή είχε κρατήσει χίλια χρόνια―, κι οι άλλες πάλι που έφθαναν από τον ουρανό διηγούνταν όσα ευχάριστα δοκίμασαν εκεί και την άφατη ομορφιά που είχαν αντικρύσει. Ήταν πολλά πράγματα, Γλαύκων, και θα 'παιρνε χρόνο πολύ να τα διηγηθεί κανείς· το πιο σπουδαίο όμως που είπε είναι μ' ένα λόγο τούτο. Για όσες αδικίες διέπραξαν, καθένας τους, και για όσους αδίκησαν πλήρωσαν για όλα με την τιμωρία που έπρεπε, δέκα φορές για το καθένα ―πάει να πει, για κάθε εκατό χρόνια, γιατί τόσο είναι το διάστημα της ανθρώπινης ζωής―, ώστε το τίμημα που κατέβαλαν να είναι δεκαπλάσιο από το αδίκημα. Αν κάποιοι, λ.χ., έγιναν η αιτία για το θάνατο πολλών ανθρώπων, είτε επειδή πρόδωσαν πολιτείες ή στρατόπεδα είτε πάλι επειδή είχαν ρίξει ανθρώπους στη σκλαβιά ή ήσαν συνένοχοι για κάποια άλλη δυστυχία, για όλα αυτά, έλεγε, πλήρωναν με δεκαπλάσια οδύνη το κάθε τους κρίμα, κι από την άλλη, αν είχαν κάνει κάποιες καλοσύνες κι είχαν φανεί δίκαιοι και γεμάτοι σεβασμό απέναντι στους θεούς, έπαιρναν με την ίδια αναλογία την ανταμοιβή τους. 
Έλεγε επίσης κάτι άλλα για όσους πέθαναν μόλις γεννήθηκαν και για όσους έζησαν λίγο, αλλά δεν αξίζει να αναφερθούμε σ' αυτά. Και για την ασέβεια ή το σεβασμό απέναντι στους θεούς και τους γονείς καθώς και για όσους σκότωσαν με τα ίδια τους τα χέρια οι αντίστοιχες πληρωμές, έλεγε, είναι ακόμη πιο μεγάλες.

 
Έλεγε μάλιστα πως μπροστά του κάποιος ρωτούσε κάποιον άλλο πού ήταν ο πολύς Αρδιαίος. Ο Αρδιαίος αυτός υπήρξε τύραννος σε μια πόλη της Παμφυλίας, πάνε χίλια χρόνια από τότε· είχε σκοτώσει τον γέροντα πατέρα του και τον μεγαλύτερο αδελφό του κι είχε διαπράξει, όπως έλεγαν, και άλλα πολλά ανοσιουργήματα. Είπε λοιπόν ότι ο άνθρωπος που ρωτήθηκε απάντησε πως «Δεν έχει έλθει ο Αρδιαίος κι ούτε πρόκειται να έλθει. Γιατί πραγματικά ήταν κι αυτό ένα από τα φοβερά πράγματα που είδαμε. Εκεί που είμαστε κοντά στο στόμιο έτοιμοι να βγούμε απάνω, και τα παθήματα μας όλα είχαν πάρει τέλος, τον είδαμε ξαφνικά αυτόν και μερικούς άλλους που οι περισσότεροί τους υπήρξαν τύραννοι· ήσαν επίσης μαζί τους και ορισμένοι ιδιώτες, από αυτούς που είχαν διαπράξει μεγάλα ανομήματα. Φαντάζονταν ότι θα ανέβαιναν πια κι αυτοί, το στόμιο όμως δεν τους δεχόταν αλλά μούγκριζε κάθε φορά που κάποιος από 'κείνους τους έτσι αθεράπευτα αχρείους ή από όσους δεν είχαν τιμωρηθεί αρκούντως για τα κρίματά τους επιχειρούσε να βγει επάνω. Εκεί πια, είπε, άνδρες αγριωποί που φάνταζαν σαν γλώσσες φωτιάς και στέκονταν πλάι στο άνοιγμα, ακούγοντας το μουγκρητό, άλλους μεν τους έπιαναν και τους τραβούσαν, τον Αρδιαίο όμως και μερικούς άλλους, αφού τους έδεσαν χειροπόδαρα, μαζί και το κεφάλι, τους έβαλαν κατάχαμα και τους έγδαραν, έπειτα τους τράβηξαν έξω από το δρόμο, στο πλάι, σέρνοντάς τους απάνω σε ασπαλάθους, κι εξηγούσαν κάθε φορά στους περαστικούς γιατί το έκαναν αυτό και ότι τους πήγαιναν να τους ρίξουν στον Τάρταρο». 
Κι από τους πολλούς και κάθε λογής φόβους που 'χαν δοκιμάσει, ο μεγαλύτερος, είπε, ήταν μήπως κι ακουγόταν εκείνο το μουγκρητό την ώρα που καθένας τους θα προσπαθούσε να βγει, κι ήταν μεγάλη η χαρά να 'ναι το μουγκρητό σταματημένο καθώς θα ανέβαιναν επάνω. Αυτές περίπου, είπε, ήσαν οι ποινές και οι τιμωρίες, κι οι ανταμοιβές πάλι ανάλογες.

Ν.Μ. Σκουτερόπουλος. 2002. Πλάτων. Πολιτεία.

 

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Ερμής Τρισμέγιστος, ο Πρώτος ¨Απεσταλμένος¨

             Γιατί λέει ο Θεός: « Ο Νοήμων άνθρωπος ας γνωρίσει τον εαυτό του» (Γνώθι σαυτόν). Διότι εγώ ο ίδιος παραστέκομαι στους οσίους, στους αγαθούς, στους αγνούς, στους ελεήμονες στους ευσεβείς, και η παρουσία μου γίνεται βοήθεια και αμέσως αναγνωρίζουν τα πάντα και τιμούν με αγάπη τον Πατέρα και τον ευχαριστούν επαινώντας και υμνώντας τον όπως του ταιριάζει με θερμή αγάπη. Και προτού να παραδώσουν το σώμα τους στον θάνατο, σιχαίνονται τις αισθήσεις, γνωρίζοντας τις επενέργειες τους. Περισσότερο όμως δεν θα αφήσω εγώ ο ίδιος ο Νους να πραγματοποιηθούν οι επενέργειες του σώματος που τους πολιορκούν. Έχοντας τον ρόλο του φύλακα θα αποκλείσω τις εισόδους των κακών και άτιμων επενεργειών, αποκόπτοντας τις φαντασιώσεις τους.
Από τους ανόητους, τους κακούς, τους πονηρούς, τους φθονερούς, τους πλεονέκτες, τους φονιάδες και τους ασεβείς είμαι μακριά, παραδίδοντας τους στον τιμωρό δαίμονα, ο οποίος αυξάνοντας την διαπεραστικότητα της φωτιάς τους, επιτίθεται στον τομέα των αισθήσεων και τους εξοπλίζει ακόμη περισσότερο για τις ανομίες, για να πετύχουν  μεγαλύτερη τιμωρία. Και δεν σταματούν να έχουν επιθυμία για αχόρταγες ορέξεις, μαχόμενοι άπληστα στο σκοτάδι, και αυτούς τους βασανίζει, και εναντίον τους αυξάνει ακόμη περισσότερο την φωτιά.    
Αφού είπε αυτά ο Ποιμάνδρης, ενώθηκε μπροστά μου με τις δυνάμεις. Και εγώ , αφού ευχαρίστησα και επαίνεσα τον Πατέρα των Πάντων, αφέθηκα, αφού δυναμώθηκα από αυτόν και διδάχθηκα την φύση του σύμπαντος. Τότε άρχισα να κηρύσσω: «Άνθρωποι γεννημένοι στην γη, εσείς που έχετε παραδώσει τον εαυτό σας στην μέθη και στον ύπνο, ξυπνήστε, σταματήστε την κραιπάλη προσελκυσμένοι από τον παράλογο ύπνο. Γιατί τους εαυτούς σας παραδώσατε στον θάνατο, ενώ έχετε την δύναμη να συμμετέχετε στην αθανασία; Μετανοήστε εσείς που προχωρήσατε με την πλάνη και μετείχατε στην άγνοια, απαλλαχθείτε από το σκοτεινό φως και πάρτε μέρος στην αθανασία, αφού εγκαταλείψετε την φθορά».
Κι εγώ την ευεργεσία του Ποιμάνδρη κατέγραψα για τον εαυτό μου και έχοντας ικανοποιηθεί σε αυτά που ήθελα, χάρηκα.  Γιατί ο ύπνος του σώματος έγινε ξύπνημα της ψυχής, και το κλείσιμο των ματιών αληθινή όραση, και η σιωπή μου εγκυμονούσε το καλό, και η διατύπωση του λόγου μου έγινε δημιούργημα αγαθό. Αυτό συνέβη, αφού πήρα από τον Νου μου, δηλαδή από τον Ποιμάνδρη, τον Λόγο της Υπέρτατης Αρχής. Αφού εμπνεύστηκα την θεϊκή αλήθεια, ήρθα.  Γι΄αυτό εκφέρω από την ψυχή μου και με όλη την δύναμη μου ύμνο στον Μοναδικό Πατέρα! 


ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
ΔΙΑΛΟΓΟΙ-ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

ΙΣΗΜΕΡΙΕΣ & ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΑ ΕΤΟΥΣ 2015

 
ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ: 21 Μαρτίου (Σαββάτο) 2015, ώρα Ελλάδος 00:45.
ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ: 21 Ιουνίου ( Κυριακή) 2015 ώρα Ελλάδος  19:38.
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ: 23 Σεπτεμβρίου (Τετάρτη) 2015 ώρα Ελλάδος  11:20.
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ: 22 Δεκεμβρίου (Τρίτη) 2015 ώρα Ελλάδος 06:48. 

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ 2014.

             Σήμερα (Κυριακή) 21 Δεκεμβρίου  23:03 ώρα Γκρίνουιτς ή 01:03 ώρα Ελλάδος, ξημερώματα Δευτέρας (22 Δεκεμβρίου) είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο, όπου συναντάμε τον ήλιο στο νοτιότερο σημείο του ορίζοντα. Εκεί θα παραμείνει τουλάχιστον για τρεις ημέρες και έπειτα θα αρχίσει να επανέρχεται ολοένα και δυτικότερα, μεγαλώνοντας η διάρκεια της ημέρας .
  Στις 21 Δεκεμβρίου είναι η μικρότερη μέρα του χειμώνα και έχει διάρκεια 9 ώρες 31 λεπτά και 41 δευτερόλεπτα
Από 24 Δεκεμβρίου όμως η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει σε βάρος της νύχτας και θα συνεχίσει να μεγαλώνει μέχρι τις 21 Ιουνίου 2014 οπότε θα έχει διάρκεια 14 ώρες 48 λεπτά και 9 δευτερόλεπτα.

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

DNA & Νερό, τι είναι τελικά;

Η αφορμήΤο DNA μοιάζει με στριφογυριστή σκάλα!
Πολύ συχνά πλέον, ακούω και διαβάζω λέξεις όπως ‘μεταλλαγμένα προϊόντα’,DNA’, ‘κλωνοποίηση’, ‘γονίδια’, ‘μετάλλαξη’, ‘ανθρώπινο γονιδίωμα’. Υποθέτω κι εσύ το ίδιο. Πολύ συχνά και σε έντονα διαφορετικές περιστάσεις: από τις περιγραφές του μανάβη της γειτονιάς για ‘αυτές τις καινούργιες λαμπερές ντομάτες’ μέχρι τα ολοσέλιδα άρθρα περί επιστήμης της αγαπημένης μου κυριακάτικης εφημερίδας.


Για να δούμε...
Πρώτα από όλα, τί είναι αυτό το ‘DNA’; Ας ξεκινήσω λέγοντας ότι τα γράμματα ‘DNA’ συντομογραφούν την αγγλική μετάφραση της λέξης ‘δεσοξυριβονουκλεϊκό οξύ’, αν και ξέρω ότι μια τέτοια εξήγηση ελάχιστα βοηθάει το μέσο αναγνώστη. Πιο λιανά τώρα. Το DNA είναι ένα μόριο. Μία οντότητα δηλαδή που είναι φτιαγμένη από άτομα χημικών στοιχείων ‘ενωμένα’ μεταξύ τους, όπως ένα μόριο νερού ξέρεις ότι είναι φτιαγμένο από δύο άτομα υδρογόνου και ένα άτομο οξυγόνου. Το DNA όμως δεν φτιάχνεται από άτομα 2 χημικών στοιχείων, αλλά από 5: υδρογόνο (Η), άνθρακα (C), άζωτο (N), οξυγόνο (O) και φώσφορο (P). Και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε, όπως για το νερό, να πούμε και για ένα μόριο DNA ότι έχει ακριβώς τόσα άτομα πχ. υδρογόνου. Αυτός είναι και ο λόγος που μιλάμε για το DNA ‘του Γιώργου’, το DNA ‘του σκύλου του’ ή το DNA ‘της ντοματιάς’: Σε όλους αυτούς τους ζωντανούς οργανισμούς, η ακριβής σύσταση του DNA είναι διαφορετική.



Το DNA λοιπόν, υπάρχει με διαφορετικό τρόπο σε οτιδήποτε έχει ζωή. Και αν αυτό το ‘οτιδήποτε έχει ζωή’ αποτελείται από πολλά κύτταρα, τότε κάθε ένα κύτταρο του ξεχωριστά διαθέτει μια περιοχή του στην οποία βρίσκεται το DNA του. Πρόκειται για την περιοχή που αποκαλούμε ‘πυρήνα’ (για να είμαι ειλικρινής, υπάρχουν και περιπτώσεις που το DNA δεν βρίσκεται μέσα σε πυρήνα, όμως είναι πολύ λίγες σε σχέση με τις υπόλοιπες). Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι αν διαφορετικό DNA υπάρχει σε κάθε τι ζωντανό, τότε εύλογα προκύπτει το ερώτημα: τι κοινό υπάρχει στους διαφορετικούς τύπους DNA του πλανήτη; Τί κοινό έχει δηλαδή το DNA στο κύτταρο μιας ψείρας με το DNA στα νευρικά κύτταρα του θείου μου;
Οι ψείρες και ο θείος μου έχουν κοινά σημεία...
Η απάντηση είναι: Στον τρόπο που είναι ενωμένα αυτά τα άτομα των 5 χημικών στοιχείων και, ως επακόλουθο, στον τρόπο που συνολικά λειτουργεί το DNA. Για να περιγράψω ‘τον τρόπο που είναι ενωμένα’, έχω έναν καλό σύμμαχο: τα μέσα μαζικής ενημέρωσης! Αυτό γιατί όλοι, λιγότερο ή περισσότερο, έχουμε δει σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή ή σε ένα περιοδικό μια απεικόνιση του DNA: ένα βίντεο ή μια ζωγραφιά που δείχνει κάτι που θυμίζει κυκλική σκάλα. Ακόμη και στην τελετή έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 εμφανίστηκε μια απεικόνιση του DNA με τη χρήση ακτινών laser, θυμάσαι;


Το DNA λοιπόν μοιάζει με στριφογυριστή σκάλα, μια σκάλα φτιαγμένη από H, C, N, O και P. Μιλάμε όμως για μια σκάλα με πολύ μικρά σκαλοπάτια: Όχι μόνο το ανθρώπινο μάτι, αλλά και τα καλύτερα μικροσκόπια που έχουμε φτιάξει (και, πίστεψέ με, έχουμε φτιάξει πολύ καλά μικροσκόπια) δεν μπορούν να ‘δουν’ από τόσο κοντά ώστε να διακρίνουν ξεχωριστά δύο συνεχόμενα σκαλοπάτια.
Μη νομίσεις πως εννοώ ότι ένα σκαλοπάτι είναι φτιαγμένο από άνθρακα (C) ενώ το επόμενο από υδρογόνο (Η)! Κάθε σκαλοπάτι είναι φτιαγμένο από διάφορα από αυτά τα υλικά. Για παράδειγμα μπορεί να αποτελείται από 10 άτομα άνθρακα (C), λίγο λιγότερα άτομα αζώτου (N) και από μερικά άτομα υδρογόνου (H) και οξυγόνου (O). Επίσης, έχε το νου σου: τα σκαλοπάτια της σκάλας μπορεί να είναι πολύ μικρά, όμως η σκάλα είναι πολύ, πάρα πολύ μακρόστενη. Σκέψου ότι ενώ η δική σου σκάλα του DNA υπάρχει μέσα στον πυρήνα κάθε κυττάρου σου (σε ένα χώρο δηλαδή μικρότερο από μια τελεία σε αυτό το κείμενο), αν την ξεδιπλώσουμε θα διαπιστώσουμε ότι το συνολικό της μήκος είναι περίπου δύο μέτρα!

Και πώς λειτουργεί αυτή η μακρόστενη σκάλα;
Σαν μια κλωστή λοιπόν κουβαριασμένη βρίσκεται μέσα στα κύτταρα μας το DNA. Πώς όμως λειτουργεί; Η απάντηση κρύβεται στα ‘σκαλοπάτια’. Το DNA έχει τέσσερα είδη σκαλοπατιών που παίζουν παρόμοιο ρόλο με αυτόν που παίζουν και οι νότες στη μουσική. Όπως δηλαδή τοποθετώντας στη σειρά νότες της μουσικής με διαφορετικούς τρόπους κατασκευάζουμε διαφορετικές μελωδίες, έτσι και διαφορετικές αλληλουχίες σκαλοπατιών σημαίνουν διαφορετικό DNA. Με άλλα λόγια, όλα τα DNA είναι φτιαγμένα από τα ίδια 5 ‘υλικά’, όλα κοιτώντας τα από μακριά μοιάζουν με στριφογυριστές σκάλες, όμως ακριβώς το πώς είναι ενωμένα τα 5 υλικά διαφέρει από οργανισμό σε οργανισμό.
Τί ρόλο παίζει όμως για ένα κύτταρο η, γραμμένη σε γλώσσα χημείας, μελωδία που κρύβει ο πυρήνας του; Κυριολεκτικά ‘ζωτικής σημασίας’ είναι η απάντηση. Και αυτό γιατί η μελωδία του DNA αποτελεί τις οδηγίες που ‘διαβάζει’ ένα κύτταρο προκειμένου να εκτελέσει μια λειτουργία. Για παράδειγμα υπάρχει ένα κομμάτι στο DNA σου, που περιγράφει σε κύτταρα του πεπτικού σου συστήματος πώς να κατασκευάσουν την ινσουλίνη, μια ουσία που θα διευκολύνει την είσοδο γλυκόζης στα υπόλοιπα κύτταρα του σώματος σου. Μια ουσία που, με απλά λόγια, θα σε βοηθήσει να τραφείς σωστά.
Μάλιστα, κάθε μελωδία του DNA αντιστοιχεί σε μία συγκεκριμένη λειτουργία (πχ. στην κατασκευή ινσουλίνης), είτε αυτό το DNA βρίσκεται σε μία μύγα είτε σε έναν άνθρωπο. Ο τρόπος που ‘διαβάζεται’ το DNA είναι ίδιος σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς! Αυτός είναι και ο λόγος που μπορούμε να μεταφέρουμε κομμάτια του DNA από τον ένα ζωντανό οργανισμό στον άλλο. 


Έχουμε και λέμε:
  • ‘γονίδιο’ είναι ένα μικρό κομμάτι του DNA που αφορά μια συγκεκριμένη λειτουργία (βάλε στο νου σου 1000 σκαλοπάτια πάνω-κάτω). Έτσι, όταν κάποιος λέει πχ. ότι ‘ανακάλυψε το γονίδιο της φαλάκρας’, εννοεί ότι εντόπισε ένα κομμάτι του DNA που περιγράφει στα αρμόδια κύτταρα πως πρέπει να λειτουργήσουν για να αναπτυχθούν μαλλιά.
  • κλωνοποίηση’ είναι η δημιουργία οργανισμών με ακριβώς ίδιο DNA. Είναι προφανώς οργανισμοί που ονομάζονται ‘κλώνοι’.
  • ‘μετάλλαξη’ είναι μια αλλαγή στη μελωδία του DNA. Μια τέτοια αλλαγή μπορεί να γίνει τυχαία (καθώς το manual του DNA αντιγράφεται από τη μια γενιά στην επόμενη: σαν ένα μικρό λάθος στις φωτοτυπία της ‘παρτιτούρας’ του DNA) ή επίτηδες (γνωρίζοντας ότι κομμάτια του DNA ενός οργανισμού θα βελτίωναν τις λειτουργίες κάποιου άλλου, στο εργαστήριο μεταφέρουμε αυτά τα κομμάτια DNA στο δεύτερο οργανισμό, αλλάζοντας το δικό του DNA). 
Έτσι, στην περίπτωση που μια τέτοια παρέμβαση γίνεται για να βελτιώσουμε τα χαρακτηριστικά ενός προϊόντος, αναφερόμαστε σε μεταλλαγμένα προϊόντα’. Τέλος, γονιδίωμα’ είναι το σύνολο του DNA ενός οργανισμού: ολόκληρη η μελωδία. Για παράδειγμα όταν λέμε ότι ‘το ανθρώπινο γονιδίωμα έχει περίπου 3 δισεκατομμύρια ζεύγη βάσεων’, εννοούμε ότι η σκάλα του DNA ενός ανθρώπου έχει περίπου 3 δισεκατομμύρια σκαλοπάτια. 

 Ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ, κατα­γόταν από μια πολύ παλιά αρι­στοκρατική οικογένεια της Βαυ­αρίας. Γεννήθηκε το 1885 κοντά στην Λίμνη Πλόκενσταϊν της Αυστρίας. Από πολύ μικρό παιδί είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον οτιδήποτε σχετιζόταν με την Φύση.

Το νερό ήταν το κύριο ενδια­φέρον του. Είχε ξεκινήσει για να ανακαλύψει τα χαρακτηριστικά και τους νόμους του, αλλά και την σύνδεση μεταξύ της θερμο­κρασίας και της κίνησης του. Παρατήρησε ότι το νερό που έ­τρεχε από μια βουνίσια πηγή, βρισκόταν στην μεγαλύτερη πυ­κνότητα του  στο "σημείο ανω­μαλίας" του, όπως λέγεται στους +4' C, που ήταν φυσικά και το σημείο της υψηλότερης ποιότητας του. Οι σολομοί και οι πέστροφες, πήγαιναν πάντοτε προς αυτές τις πηγές - και εκεί έ­βρισκε και την πιό πλούσια και πιό όμορφη βλάστηση.


«Το νερό θέλει να κυλά μ' αυ­τόν τον τρόπο, γι' αυτό φτιάχνει αυτές _τις σκιερές όχθες για να προστατεύεται από το άμεσο φως τον ήλιου...» Έλεγε κι εννοούσε ότι η χαμηλή θερμοκρασία και η φυσική ροή, είναι οι καταστάσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρήσει το νερό τις εκπληκτι­κές δυνάμεις του. Αυτές που μπο­ρούν να χαρίσουν στον άνθρωπο υγεία, ευεξία και πνευματική διαύγεια...Ο Σάουμπεργκερ, έπειτα από αμέτρητες παρόμοιες παρατηρή­σεις και έρευνες, διατύπωσε την θεωρία ότι η φυσική ροή νερού, που επιτρέπει την φυσική κινηση, δημιουργεί μιά ενέργεια που ρέει στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν του νερού. Αυτήν την ενέργεια ήταν που χρησιμοποι­ούσε η πέστροφα.

Σ' αυτήν την μελέτη, ο Σάουμπεργκερ περιγράφει την βάση για την φυσική κυκλοφορία του νεροΰ - και δείχνει με ποιόν τρό­πο το φυσικό τοπίο και οποιαδή­ποτε αλλαγή της ροής του νερού, επηρεάζει άμεσα την ποιότητα και την "υγεία" του και επακό­λουθα, την υγεία των ανθρώπων.

Οι "Αρνητικές" και οι "Θετι­κές" αλλαγές στην θερμοκρασία, είναι πολύ σημαντικοί παράγο­ντες στις θεωρίες του Σάουμπεργκερ για το νερό. Οι "θετικές" ε­πιτυγχάνονται όταν το νερό πλη­σιάζει τους +4°C. Σ' αυτήν την θερμοκρασία, η "φυγόκεντρος κυκλωτική σπειροειδή κίνηση" του νερού, αυξάνεται. Το ίδιο, γίνεται υγιές-ζωντανό - και συνεχώς ανα­ζωογονείται μέσα από το φαινόμενο που ονομάζει "γαλάκτωση".

Στις "Αρνητικές" θερμοκρα­σίες - πάνω από τους +4°C - υ­πάρχει μειωμένη ενέργεια και μειωμένη βιολογική ποιότητα. Αυτό οδηγεί στην αργή αποσύν­θεση του νερού που χάνει την ζω­ογόνο δύναμη του, μια κατάστα­ση που ενθαρρύνει τα παθογόνα βακτήρια.
«Στην πραγματικότητα, τα μυστήρια του νερού είναι παρόμοια με αυτά του αίματος στο ανθρωπινό σώμα. Το νερό είναι το αίμα της Γης..."

Το νερό είναι το βασικό στήριγμα κάθε πληροφορίας. Χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε ζωή στην γη. Είναι παρόν από την αρχή της σύλληψης μας: το έμβρυο ενός μηνός είναι γεμάτο νερό κατά 98%.

Το νερό θεωρείτο πάντα ως πηγή πληροφορίας. Μόνο ο σύγχρονος πολιτισμός μας δεν βλέπει αυτό παρά ένα υγρό που μας ξεδιψά, απαραίτητο για ζωή. Μολύνουμε και καθαρίζουμε το νερό με χημικούς τρόπους χωρίς να σκεφτόμαστε ότι έτσι αλλάζουμε τις πληροφορίες μας και το συλλογικό δυναμικό μας. Ο αρετές του νερού εξαρτώνται από τον χώρο της πηγής, ο όποιος ενεργοποιεί πολλαπλά δυναμικά. Στις μέρες μας οι αποθηκευτικές δεξαμενές νερού αποθηκεύουν με λανθασμένο τρόπο το νερό αφαιρώντας όλες του τις πληροφορίες καθιστώντας το, ¨νεκρό¨. Ένας καθαρός εξαγνισμός γίνεται μόνο με νερό, οι αρχαίοι έλληνες γνώριζαν τις μυστικές ιδιότητες του νερού, γιαυτό ποτέ δεν αλλοίωναν την ταχύτητα του, την φορά του και την ένταση του. Απαρνήθηκαν την αρχή του σιφονιού και των δεξαμενών αποθήκευσης. Δεν ήθελαν να αλλοιώσουν ή να αναβαπτίσουν το νερό της πηγής μέσω διαφορών πίεσης ή μιας άλλης πιο γρήγορης ροής. Οι σκέψεις αλλοιώνουν ή αποκαθιστούν την φύση του νερού εκπέμποντας κύματα. Για να είναι αποτελεσματική μια τέτοια «αποκατάσταση» δεν αρκεί να χρησιμοποιήσουμε ένα απλό τελετουργικό, όπως για παράδειγμα μια προσευχή μη κατανοητή, αλλά να διακινήσουμε μια πληροφορία μέσω της σκέψης μας, ικανή να δώσει στο νερό ένα μελλοντικό δυναμικό μη μολυσμένο. Το να ¨πιούμε¨ μια σκέψη εξισορροπημένη, συμπυκνωμένη σε ένα ποτήρι βρώμικου νερού, θα μπορούσε  να είναι πιο ευεργετικό από το να πιούμε ένα ποτήρι νερό που έχει καθαριστεί μέσω σύγχρονων διαδικασιών. 

Το νερό δεν δίνει απλά ζωη, ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ.