Την αλήθεια του τρίποδα οι ψεύτες μόλυναν, το αγνό πυρ της Εστίας έσβησαν και τον γέροντα ιερέα φόνευσαν. Χαμερπείς υπηρέτες, με αόρατες αλυσίδες το Πνεύμα υποδούλωσαν. Μια χώρα ποτισμένη στο αίμα. Αίμα παλληκαριών και ηρώων σπίλωσαν.
Μια χώρα ευλογημένη, ιερή εδήωσαν. Την ευεργετημένη απο τα δάκρυα των μαυροντυμένων Ελληνίδων μανάδων. Το μαύρο στοίχειωσε και μας ακολουθεί, μέχρι που έγινε καθημερινό φόρεμα των μονίμως πενθούντων γυναικών μας.
Ω ! ακριβοθώρητη Ελλάδα. Πατρίδα των πατέρων και μάνα των μητέρων μας, σε πρόδωσαν τα ίδια τα παιδιά σου, γιατί δεν άντεξαν να πέσουν εις τη γη για να σε θρέψουν. Και συ με τη σειρά σου να θρέψεις μια άλλη γενιά, που ίσως δεν σε πρόδιδε.
Μάνα Ελλάδα χαροκαμένη απο τα γεννοφάσκια σου, ποιο χέρι παιδιού θα σου δώσει τα αρχαία σου στολίδια ; Και τον λευκό χιτώνα σου που πέταξες στην άκρη ; Πως πέρασαν κιόλας πάνω απο δυο χιλιάδες χρόνια ; φτάνει το κλάμα, ήρθε ο καιρός χαμόγελο ν΄ ανθίσει στα πικραμένα σου τα χείλη.
Έρχεται ΜΑΝΑ νέα εποχή, έρχονται οι αφυπνισμένοι, το φως το ξαναφέρνουνε, το σκότος να διαλύσουν. Τα βέλη τους παρηγοριά, βάλσαμο στη ψυχή σου, μα όλεθρος και Νέμεσις στη μαύρη τη ζωή τους. Πένθιμα ρούχα μην φορείς, σ΄ άλλους πάντα αυτά ταιριάζαν. Εσένα πρέπουν πλουμιστά, χαρούμενα πια τώρα.
Μάνα, δεν σου ΄πα, ούτε ευχαριστώ, που Έλληνα γεννούσες. Έλληνα ανάθρεψες και δώρο αυτό μου χάρισες πανάκριβο κι αιώνιο.
ΑΡΓΙΚΕΡΑΥΝΟΣ ΣΥΝΕΓΡΑΨΕ
Μια χώρα ευλογημένη, ιερή εδήωσαν. Την ευεργετημένη απο τα δάκρυα των μαυροντυμένων Ελληνίδων μανάδων. Το μαύρο στοίχειωσε και μας ακολουθεί, μέχρι που έγινε καθημερινό φόρεμα των μονίμως πενθούντων γυναικών μας.
Ω ! ακριβοθώρητη Ελλάδα. Πατρίδα των πατέρων και μάνα των μητέρων μας, σε πρόδωσαν τα ίδια τα παιδιά σου, γιατί δεν άντεξαν να πέσουν εις τη γη για να σε θρέψουν. Και συ με τη σειρά σου να θρέψεις μια άλλη γενιά, που ίσως δεν σε πρόδιδε.
Μάνα Ελλάδα χαροκαμένη απο τα γεννοφάσκια σου, ποιο χέρι παιδιού θα σου δώσει τα αρχαία σου στολίδια ; Και τον λευκό χιτώνα σου που πέταξες στην άκρη ; Πως πέρασαν κιόλας πάνω απο δυο χιλιάδες χρόνια ; φτάνει το κλάμα, ήρθε ο καιρός χαμόγελο ν΄ ανθίσει στα πικραμένα σου τα χείλη.
Έρχεται ΜΑΝΑ νέα εποχή, έρχονται οι αφυπνισμένοι, το φως το ξαναφέρνουνε, το σκότος να διαλύσουν. Τα βέλη τους παρηγοριά, βάλσαμο στη ψυχή σου, μα όλεθρος και Νέμεσις στη μαύρη τη ζωή τους. Πένθιμα ρούχα μην φορείς, σ΄ άλλους πάντα αυτά ταιριάζαν. Εσένα πρέπουν πλουμιστά, χαρούμενα πια τώρα.
Μάνα, δεν σου ΄πα, ούτε ευχαριστώ, που Έλληνα γεννούσες. Έλληνα ανάθρεψες και δώρο αυτό μου χάρισες πανάκριβο κι αιώνιο.
ΑΡΓΙΚΕΡΑΥΝΟΣ ΣΥΝΕΓΡΑΨΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου