ΙΕΡΑ ΜΥΗΣΙΣ

              Ο Μέγας αρχιερέας των Ελευσίνιων Μυστηρίων, φορώντας στο κεφάλι του την τελετουργική τιάρα και την μεγάλη αρχιερατική στολή σήκωνε τα χέρια του στο ύψος του κεφαλιού του και άρχιζε να ψελλίζει μια προσευχή που μέσα περίεχε λέξεις αχρησιμοποίητες  παλιές, στην ουράνια γλώσσα των πρώτων Ελλήνων.

             Μετά με δυνατή φωνή απάγγελνε: 

          « Άγιε πατέρα. Εισάκουσε την προσευχή μας και δέξου τις ευχαριστίες μας, για όσα προσφέρεις στα παιδιά Σου. Ευτυχισμένοι γιατί γνωρίζουμε λίγα από τα αναρίθμητα έργα σου, επιθυμούμε να σου προσφέρουμε το μόνο που προέρχεται από εμάς τα παιδία σου, την ευγνωμοσύνη μας.
          « Δέξου αυτή την προσφορά. Πηγή των κόσμων, Δημιουργέ των ψυχών μας.
       « Χάρισε μας ότι χάρισες και στους προγόνους  μας ανθρώπους, την γνώση, την αγάπη και την δικαιοσύνη στους αιώνες. 

         Μετά την προσευχή οι νέο-επόπτες, συνεπαρμένοι και μετουσιωμένοι στα πνευματικά πεδία, έβλεπαν τον Αρχιερέα που έπαιρνε στα χέρια του την Ιερή Φλόγα να σκορπά ολόγυρα συναισθήματα που μόνο οι παριστάμενοι μύστες μπορούσαν να νιώσουν. Κάτι πολύ βαθύ μέσα τους γεννήθηκε που τους παρέσερνε σε άλλους, πιο ψηλούς κόσμους, από τους οποίους σκέφτηκαν και είδαν κάτω στην Γαία τους αδελφούς τους  ανθρώπους συνεπαρμένους στα μίση, στην αγνοία και τους πόνους.        

  

        Είδαν τους εαυτούς σου με υπεύθυνη διάθεση και με υποχρέωση να βοηθήσουν εκείνους που δεν μπόρεσαν να συλλάβουν το μάταιο και το ανώφελο της επιμονής τους να συγκεντρώσουν άχρηστα επίγεια αγαθά σε βάρος των άλλων συνανθρώπων, τυφλοί και ξένοι προς το Θείο  Φως των μυστηρίων που με την υπερκόσμια ακτινοβολία του, άνοιγε τον εγκέφαλο και δέχονταν τις υψηλές διδακτικές παλμοδονήσεις, γεμάτες με ανώτερες δονήσεις, γνώριμες στα αγιασμένα κα εξελιγμένα όντα της Παν-δημιουργίας.

     Το Φως εκείνο ή το αιθέριο πυρ που έβγαινε χορεύοντας κάθετα με την γη, δεν έμοιαζε με κανένα γνωστό φως, ούτε καν του ήλιου. Ήταν κάτι πολύ διαφορετικό, κάτι το άλλο, ήταν ακατάλυτο και άσβεστο, που δεν χρειαζόταν καμία δύναμη της ύλης για να αναπαράγεται με καύση ή μετατροπή. Ήταν ένα μυστηριώδες αυτοσυντήρητο πυρ – φως. Η ακτινοβολία του, λύγιζε την ψυχή και έφερνε γαλήνη και ηρεμία με ευεξία πρωτο-εκδήλωτη.

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΛΑΧΤΑΡΑ ΝΑ ΞΑΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ…

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΘΑΨΑΤΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΥΣ ΔΙΑΥΛΟΥΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΦΟΡΤΩΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ…

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΠΟΚΟΨΑΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡ-ΚΟΣΜΙΚΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΛΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ…

ΑΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΗΣΑΤΕ, ΔΙΟΛΟΥ ΔΕΝ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΜΑΣ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΞΑΝΑ ΕΔΩ  ΚΑΙ ΣΑΣ ΛΕΜΕ ΤΟΥΤΟ:

« ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΜΑΣ ΘΑ ΞΑΝΑΝΑΨΕΙ Η ΔΑΔΑ ΤΩΝ ΧΡΗΣΜΩΝ ΚΑΙ Η ΙΕΡΗ ΕΛΛΑΣ ΘΑ ΣΤΟΛΙΣΤΕΙ ΜΕ ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΙΕΣ, ΟΙ ΝΑΟΙ ΘΑ ΛΟΥΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΪΚΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ ΚΑΡΤΕΡΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΥΣ ΜΥΣΤΕΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΦΑΝΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ. ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΕΔΩ ΜΕ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ, ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥ Σ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΙΔΙΕΣ ΝΟΣΤΑΛΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ». 
 

ΔΙΟ-ΓΕΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ