«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολ

«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολ
«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολλούς·κι αφ' ετέρου, τα όσα ήξερα εγώ βρίσκονταν μακριά από τη δική τους αντίληψη». Επίκουρος: (341 π.Χ. - 270 π.Χ.)

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

Κάποτε μέσα σε μια επταετία γίνανε τα παρακάτω

....εκείνα  τα χρόνια και  νούν είχα και λογική σε αντίθεση με κάποιους άλλους που ωρύοντο  δώσε την χούντα στο λαό ...; επιθυμώ να τους ρωτήσω πως τα πάνε ...; χόρτασαν Δημοκρατία ή όπως αλλοιώς ονομάζεται το σχήμα νοιώθουν να τους γεμίζει; Επίσης να τους πληροφορήσω ότι τα κορόιδα κοινώς θύματα μας τελείωσαν. Ας δούνε παρακάτω τι υπήρξε  και τι έγινε?

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

Ανατρέχων τις σήμερον, τριάκοντα-τρία έτη μετά την Εθνεγερσίαν της 21ης Απριλίου 1967, εις τα δημοσιεύματα και τας ανασκοπήσεις των συγχρόνων ΜΜΕ, έκπληκτος διαπιστώνει ότι βρίθουν "αντιστασιακών γεγονότων", ενώ απουσιάζει παντελώς παν σχετικόν με την προσφοράν και το έργον της Επαναστάσεως Επειδή
. Ως αν κατά την περίοδον αύτην ουδέν δημόσιον κτίριον, ουδέν νοσοκομείον, ουδεμία οδός, ουδέν φράγμα, ουδέ το ελάχιστον επαρήχθη, αλλ' άπαντα "μαγικώς ανεφύησαν" την επομένην της "μεταπολιτεύσεως"!
Πας φιλαλήθης ευκόλως δύναται ν' ανακαλύψη την αληθήν διάστασιν του κολοσσιαίου Έργου της Επαναστάσεως. Επί παραδείγματι, το ιστορικόν σύγγραμα του Αντιπροέδρου αυτής Στρατηγού Στ. Παττακού "21η Απριλίου 1967 - 8η Οκτωβρίου 1973 / Ημέραι και Έργα" εκτενώς πραγματεύεται και μνημονεύει αυτά.
Ακροθιγώς ας επιτραπεί όπως αναφερθούν:
Κατασκευή Φραγμάτων Ηλεκτροπαραγωγής

  1. Αλιάκμονος
  2. Καστρακίου
  3. Πολυφύτου
  • Επέκτασις Θερμοηλεκτρικών Μονάδων
  1. Ερετρίας
  2. Πτολεμαϊδος
  3. Κατασκευή μεγάλων Γεφυρών
  4. Μέγδοβα
  5. Ρυμνίου (Αλιάκμονος)
  6. Σερβίων (Αλιάκμονος)
  • Κατασκευή Αεροδρομίων
  1. Ζακύνθου
  2. Καβάλας
  3. Κυθήρων
  4. Λήμνου
  5. Μυκόνου
  6. Πάρου
  7. Ρόδου
  8. Σάμου
  9. Σκιάθου
  10. Χίου
  • Αρδευτικά Έργα
  1. Αγρινίου - Μεσολογγίου
  2. Έβρου
  3. Νέστου
  4. Πηνειού Ηλείας
  5. Σερρών
  • Κτίρια
  1. Κρατικά Μέγαρα
  2. Διοικητηρίου ΟΛΠ
  3. Εθνικού Νομισματοκοπείου
  4. ΕΙΡΤ
  5. ΟΣΕ
  6. ΟΤΕ
  7. Πολεμικού Μουσείου
  8. Υπουργείου Εξωτερικών
  • Δικαστικά Μέγαρα
  1. Αθηνών
  2. Θεσσαλονίκης
  3. Ιωαννίνων
  4. Λαρίσης
  5. Πατρών
  • Επεκτάσεις Νοσοκομείων
  1. Αντικαρκινικού
  2. Βενιζελείου
  3. Γενικού Κρατικού
  • Επέκτασις Ηλεκτροφωτισμού
  • Επίγειος Δορυφορικός Σταθμός Θερμοπυλών
  • Επέκτασις Οδικού Δικτύου
  • Ανδριάς Ελευθερίου Βενιζέλου εις Αθήνας και Χανιά



ΑΡΘΡΟ Τα Εργα της Επαναστάσεως της 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967
Παιδεία
Δωρεάν Παιδεία Μόνον επι Επταετίας
Άμεση αναγνώριση στο έργο που έκαναν οι κυβερνήσεις του φυλακισμένου Προέδρου, Γεωργίου Παπαδοπούλου, στον χώρο της Παιδείας, αποτελεί η δήλωση τουομοτίμου καθηγητού κ. Φαίδωνος Βεγλερή στον ραδιοφωνικό σταθμό του Δήμου Αθηναίων ότι: "Μόνον επι χούντας είχαμε δωρεάν παιδεία"! Με την δήλωσή του αυτή, ο πρύτανης των Συνταγματολόγων, ο οποίος στην δίκη για την 21η Απριλίου κατέθεσε ως μάρτυρας εναντίον των φυλακισμένων Αξιωματικών, παραδέχεται την χρεωκοπία της εκπαιδευτικής πολιτικής των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων.
" Λυπούμαι που θα το πώ, αλλά οι φοιτητές είχαν δωρεάν Παιδεία μόνον επί δικτατορίας", είπε χαρακτηριστικά ο κ. Βεγλέρης, στην διάρκεια της συνετεύξεώς του. Αναγνωρίζοντας έτσι, εμμέσως το ενδιαφέρον των κυβερνήσεων της Επαναστάσεως για την μόρφωση των παιδιών του λαού. Στη συνέχεια ο κ. Βεγλερής κατήγγειλε τον Νόμο - Πλαίσιο της σοσιαλιστικής κυβερνήσεως, ότι δεν πρόσφερε τίποτε στους φοιτητές. "Με τον νόμο του 1982", είπε ο κύριος Βεγλερής, "οι φοιτητές σε τίποτε δεν ωφελήθηκαν. Με τον νόμο αυτό ωφελήθηκαν μόνοι οι διάφοροι βοηθοί επιμελητές, οι οποίοι έγιναν όλοι διδάσκοντες. " Και αμέσως μετά, κατήγγειλε τα κόμματα, οτι "είναι ένοχα για την διάβρωση και κομματικοποίηση του φοιτητικού κόσμου."
Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΠΙ 7 ΕΤΙΑΣ :
Τα Ελληνικά Πανεπιστήμια το 1970-1974 ήταν απο τα Πρώτα 100 καλύτερα πανεπιστήμια στον Κόσμο, ενώ το Πάντειο το 1973 ήταν στην 7 Θέση. Απίστευτο? οχι Πραγματικό μια εποχή που η Παιδεία ήταν πραγματικά σοβαρή, πνευματική και ΔΩΡΕΑΝ.
Να σημειωθεί οτι στις μέρες μας τα Ελληνικά Πανεπιστήμια βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις των σύγχρονων Κρατών
Επι 7ετιας ΑΚΟΜΑ...
  • Έναρξις κατασκευής Πανεπιστημιουπόλεων
  1. Αθηνών
  2. Θεσσαλονίκης
  3. Πατρών
  • Κατασκευή σχολείων σε όλα τα χωριά που υπήρχαν μικρά παιδιά, και δημιουργία σχολείων σε όποια μεγάλη πόλη χρειαζόταν.
  • Δωρίζονται σε 65 σχολεία της Αττικής και στην συνέχεια σε όλη την Ελλάδα προτομές του Μεγάλου Αλεξάνδρου για να τοποθετηθούν σε βάθρο σε ειδικό χώρο του κάθε σχολείου, έτσι ώστε τα παιδιά να εμπνέονται από τον Μέγα στρατηλάτη και να τον έχουν ώς πρότυπο.
  • Καθιέρωση, κρατικών βραβείων για τους αριστούχους του 6ταξιου Γυμνασίου
  • 2πλασιασμός των κονδυλίων για την παιδεία
  • Δίνονται η πρώτες υποτροφίες στους αριστούχους μαθητές, για μετέπειτα σπουδές.
  • Δίνεται Σημαντικό χρηματικό ποσό σε αριστούχους φοιτητές για την μετέπειτα επαγγελματική σταδιοδρομία
  • Παροχή Δωρεάν Ιατροφαρμακευτικής και Νοσοκομειακής περίθαλψης σε όλους τους φοιτητές
  • Χορηγήσει Σπουδαστικών Δανείων
  • Αύξηση της Χρηματικής αμοιβής για το ημερήσιο φοιτητικό συσσίτιο
  • Χορηγήσει ειδικού Κονδυλίου για την Ψυχαγωγία των φοιτητών
  • Παροχή 3τρης Εξεταστικής στους Φοιτητές
  • Δωρεάν Χορήγηση Βιβλίων Για Όλους τους ΜΑΘΗΤΕΣ και ΦΟΙΤΗΤΕΣ


Μια γέυση μόνο απο αυτά που έγιναν για την παιδεία
ΑΡΘΡΟ Παιδεία
Εμπόριον
Κατά τό 1968,τό ισοζύγιον πληρωμών έκλεισε μέ βελτίωσιν τής συναλλαγματικής θέσεως τής Ελλάδος κατά 36 εκατ. δολλάρια, ενώ αι επί μέρους συναλλαγαί διεμορφώθησαν είς επίπεδα ενδεικνυόμενα τόσον έκ τής σημειουμένης διαρκούς ανόδου τής οικονομικής δραστηριότητος, όσον καί έκ τής συνεχιζομένης αδιαταράκτου νομισματικής σταθερότητος.
Έξ άλλου, αι μετά τού εξωτερικού εμπορικαί συναλλαγαί τής Ελλάδος κατά τό 1968 διεμόρφωσαν είς 772 εκατ. δολλάρια τό έλλειμμα τού εμπορικού ισοζυγίου, ευρίσκεται δέ τούτο εντός τών καθοριζομένων ορίων τού πεναετούς Προγράμματος Οικονομικής Αναπτύξεως, προβλέποντος ετησίαν αύξησιν περί τό 10,5 %.Τούτο προέκυψεν έκ τής αύξησεως τών εισαγωγών κατά 8 % περίπου, ανεληουσών είς 1.237 εκατομ. δολλάρια καί τής αυξήσεως τών εξαγωγών κατά 3 % περίπου, αίτινες ανήλθον τελικώς είς 465 εκατ. δολλάρια.
Αί εξαγωγαί βιομηχανικών καί βιοτεχνικών προϊόντων ανήλθον κατά τό 1968 είς τό επίπεδον τ΄ςν 108 έκατ. δολλ., ήτοι είς ποσοστόν κατά 33 % μεγαλύτερον τού 1967. Έξ άλλου, τό ποσοστόν συμμετοχής τών εξαχθέντων βιομηχανικών προϊοντων είς τό σύνολον τών τών εξαγωγών τής χώρας υπερέβη κατά τό 1968 τό 23 %. Ιδιαιτέρα αύξησις εσημειώθη είς τάς εξαγωγάς : Τών κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων (κατά 28 %), τών χημικών καί φαρμακευτικών (κατά 24 %), τών ειδών λαϊκής τέχνης (κατά 42 %) τού αλουμινίου (κατά 23 %). Επίσης, εδιπλασιάσθησαν αί εξαγωγαί τών λοιπών μετάλλων καί ειδών μετάλλου ενώ τού νικελίου εξαπλασιάσθησαν καί τών ειδών εκ δέρματος υπερεδιπλασιάσθησαν. Αί εξαγωγαί κατά τό 1968 τού νέου ελληνικού προϊόντος, τών αντικροτικών, απέδωσαν έσοδον 8,5 εκατ. δολλαρίων. Τέλος, άνοδον κατά 38 % εσημείωσεν η εξαγωγή ορυκτών καί μεταλλευμάτων, μέ επί κεφαλής τήν δίπυρον μαγνησίαν, ενώ η αξία τών εξαχθέντων πετρελαιοειδών ανήλθεν είς 10 εκατ. δολλάρια.
Ή διαμόρφωσις τών εξαγωγών είναι χαρακτηριστική τής επελθούσης ευνοϊκής είς αυτάς υπό τήν έννοιαν ότι η άνοδος τής εξαγωγικής δραστηριότητος τής οικονομίας βασίζεται ολονέν καί περισσότερον είς δυναμικά καί απολύτως ανταγωνιστικά προϊόντα τών αναπτυσσομένων ελληνικών μεταποιητικών έν γένει επιχειρήσεων. Τούτο ενέχει ιδιαιτέραν σημασίαν διά τήν προαγωγήν τού εξωτερικού εμπορίου τής χώρας, λαμβανομένου πάντοτε υπ΄ όψιν ότι, ύπο τό υφιστάμενον διαμορφωτικόν καθεστώς τής γεωργικής μασ παραγωγής, τής εκ φυσικών αιτίων διακυμάνσεως, ώς καί τών επικρατουσών συνθηκών διεθνούς εμπορίας τών γεωργικών προϊόντων, η εξαγωγή αυτών δέν δύναται νά παρουσιάζη ρυθμόν ανάλογον εκαίνου τών βιομηχανικών καί βιοτεχνικών προϊόντων. Οπωσδήποτε, αί εξαγωγαί τών γεωργικών προϊόντων ώςτού καπνού, τής σταφίδος, τών εσπεριδοειδών, τού βάμβακος κλπ. αντιπροσωπεύουν τό 75 % περίπου τής αξίας τού συνόλου τών πραγματοποιουμένων κατ΄ έτος εξαγωγών.
Αί εισαγωγαί τροφίμων (βασικών ειδών διατροφής) κυρίως κρεάτων καί σακχάρεως ενεφάνισαν αύξησιν 11 %.
Αί εισαγωγαί βιομηχανικών ειδών ενεφάνισαν αύξησιν τών μέν βασικών ειδών ευρείας καταναλώσεως κατά 8 %, τών δέ μή βασικών κατά 4 %. Η εισαγωγή πρώτων υλών υπήρξεν ηυξημένη κατά τό 1968, ανελθούσα είς τό επίπεδον τών 254 εκατ. δολλαρίων. Η εισαγωγή καφαλαιουχικού εξοπλισμού ενήλθεν είς 323 εκατ. δολλάρια, ενώ η εισαγωγή αργού πετρελαίου διά τήν κάλυψιν τών παραγωγικών αναγκών τών διϋλιστηρίων ανήλθεν είς 73 εκατ. δολλάρια.
Αι ξέναι επενδύσεις
Τό σύνολον τών εισρευσάντων είς τήν Ελλάδα κεφαλαίων κατά τό 1968 ανήλθον είς 355 εκατ. δολλ. Αξίζει νά σημειωθή ότι ποσόν 148 εκατ. δολλ. ήτοι τό 42 % τών πάσης φύσεως εισαχθέντων κεφαλαίων καλύπτουν τά εισρεύσαντα μακροπρόθεσμα κεφάλαια μόνον ιδιωτών. Τούτο οφείλεται είς τήν εμπιστοσύνην αφ΄ενός τής διεθνούς επιχειρηματικότητοσ είς τήν ελληνικήν οικονομίαν καί αφ΄ετέρου είς τά θεσπισθέντα προστατευικά μέτρα διά τά ξένα κεφάλαια. Χαρακτηριστικόν είναι ότι κατά τό πρώτον μόνον τρίμηνον τού 1969 αι εγκιθείσαι επενδύσεις ξένων κεφαλαίων ανήλθον είς 78,6 εκατομ. δολλάρια.
Αι εισπράξεις έξ αδήλων συναλλαγών κατά το 1968 ανήλθον είς 719 εκατ. δολλ., ουσαι κατά 60 εκατ. δολλ. υψηλότεραι έναντι τού 1967. Ούτω είς τό ισοζύγιον αδήλων συναλλαγών εδημιουργήθη καθαρόν πλεόνασμα εκ 524 εκατ. δολλ. Αξίζει νά σημειωθή ότι υπήρξεν αύξησις τών εισπράξεων τού ναυτιλιακού συναλλάγματος τό οποίον ανήλθεν είς 243 εκατ. δολλ., ενώ τά μεταναστευτικά εμβάσματα τών είς εξωτερικόν Ελλήνων εργαζομένων ανήλθον είς τό ποσόν τών 240 εκατ. δολλ. κατά τό έτος 1968.
Αι ευνοϊκαί εξελίξεις είς τήν οικονομίαν τής χώρας ισχυροποίησαν τήν συναλλαγματικήν θέσιν τής Ελλάδος. Πράρματι, τά επίσιμα είς χρυσόν καί ξένον συνάλλαγμα διαθέσιμα τής Τραπέζης τής Ελλάδος ανήλθον (Δεκέμβριος 1968) είς τό επίπεδον τών 297 εκατ. δολλ., ήτοι ηυξήθησαν κατά 36 εκατομ. δολλ. έναντι τού Δεκεμβρίου 1967. Τό επίταυγμα τούτο συνετελέσθη είς περίοδον διεθνών νομισματικών διαταραχών καί κλονισμού τού συναλλαγματικού ισοζυγίου πλείστων ισχυρών οικονομιών.


ΑΡΘΡΟ Εμπόριον
Εθνική Άμυνα
Οι αριθμοί δια τους εξοπλισμούς αποκαλύπτουν τα ψεύδη του πολιτικού κατεστημένου.
Μέχρι το 1967 ο ελληνικός προϋπολογισμός δεν είχε δαπανήσει ούτε μιαν δραχμήν δια την αγοράν πολεμικού υλικού. Το είδος και το ύφος των εξοπλισμών μας ερυθμίζετο από ξένα κράτη. Ελληνικήν εθνικήν πολιτικήν εξοπλισμών εφήρμοσε η Ελλάς μετά την 21ην Απριλίου 1967. Έτσι, αφού κατηρτίσθησαν τα προγράμματα εξοπλισμών, αγοράσθησαν ταχύτατα 4 υποβρύχια από την Γερμανίαν, εξοπλισμένα με τηλεκατευθυνόμενους πυραύλους, 4 πυραυλάκατοι εκ Γαλλίας (είναι αυταί εις τας οποίας ο Αβέρωφ άλλαξε τα ονόματα!!), 40 υπερσύγχρονα αεροπλάνα Φάντομς και μέγα αριθμόν τορπιλλακάτων και συγχρόνων αρμάτων μάχης τύπου AMX-30 από την Γαλλία.
Το εξοπλιστικόν πρόγραμμα ολοκληρώθη το τέλος του 1973 και αρχάς του 1974. Ηκολούθησαν πολλαί νέαι παραγγελίαι. Έτσι ηγοράσθησαν από την Γαλλίαν 40 υπερσύγχρονα αεροσκάφη Μιράζ F-IC, 60 βομβαρδιστικά CORSAIR-A7 αμερικανικής κατασκευής, 18 μεταφορικά αεροπλάνα C-130 αμερικανικής κατασκευής, 4 πυραυλάκατοι γαλλικής κατασκευής, 100 γαλλικά άρματα μάχης τύπου AMX-30, μέγας αριθμός ελικοπτέρων απο ΗΠΑ και Ιταλίαν, σημαντικός αριθμός τορπιλλακάτων, ως και μεγάλαι ποσότητες αντιαρματικού και ανθυποβρυχιακού υλικού.
Η συνολική αξία των αγορών υπερέβη τα 3000 εκατομμύρια δολάρια και μιλάμε δια χρήματα της εποχής εκείνης. Σημειούται οτι το μέγιστον μέρος των δαπανών της πρώτης φάσεως είχε εξοφληθεί προ της 24/7/1974. Επίσης, προ της ημερομηνίας αυτής είχε πληρωθεί η προκαταβολή (20-25%) της δευτέρας φάσεως εξοπλισμών και είχαν συναφθεί τα απαραίτητα μακροπρόθεσμα δάνεια (ενδεικτικόν της λίαν υψηλής δανειοληπτικής ικανότητος της χώρας) από το εξωτερικόν.
Η πρώτη μοίρα Φάντομ και άπαντες οι λοιποί εξοπλισμοί της πρώτης φάσεως είχαν παραληφθεί και ενταχθεί εις το σύστημα αμύνης της χώρας προ του Ιουλίου 1974. Είναι μια απάντησις εις τα γελοία ψεύδη οτι η Ελλάς δεν ήτο εξοπλισμένη (η Τουρκία δεν διέθετε αεροπλάνα Φάντομς) και οτι εις τα κιβώτια οπλισμού ευρίσκοντο πέτρες αντί όπλων!!!
ΑΡΘΡΟ Εθνική Άμυνα



Εθνική Οικονομία
Η δραχμή από ταπεινός καί ανεπιθύμητος συγγενής των ξένων χρηματιστηρίων κατέστη, κατ' επίσημον γενικήν αναγνώρισιν, έν εκ τών σκληροτέρων νομισμάτων τού διεθνούς νομισματικού συστήματος.
Εις τό διεθνούς προβολής Οικονομικόν Δελτίον <> (τεύχος Αυγούστου 1968) της First National City Bank, η δραχμή αναφέρεται ως τό σταθερώτερον ευρωπαϊκόν νόμισμα καί μεταξύ τών εννέα σταθερωτέρων τού κόσμου.
Ο τιμάριθμος
Η υγιής οικονομία της χώρας περιώρισε τήν αύξησιν τού τιμαρίθμου εις 1,7% διά τό 1967, έναντι αυξήσεως 5% του 1966 καί 3% του 1965. Απόλυτος σταθερότης τών τιμών επετεύχθη κατά τό 1968, εντός τού οποίου τό μέσον επίπεδον τού τιμαρίθμου ενεφάνισεν αμελητέαν αύξησιν κατά 0,3% μόνον.
Η κεφαλαιαγορά
Η αξία τών χρηματιστηριακών συναλλαγών ανήλθε κατά τό 1969 εις τό επίπεδον τών 1.885 εκατ., σημειωθείς ούτω αυξήσεως κατά 85% έναντι του 1967 καί 151% έναντι του 1966. Περισσότερον εντυπωσιακή υπήρξεν η άνοδος εις τας επί μετοχών συναλλαγάς, ανελθούσας εις 720 εκατ. δρχ. σημειωθείσης αυξήσεως κατά 142% έναντι του 1967 και 208% του 1966. Η μέση ετήσια άνοδος του δείκτου ανήλθε κατά το 1968, εις 49% έναντι του 1967 καί εις 58% έναντι του 1966.
Η χρηματοδότησις τής οικονομίας
Διά τών ληφθέντων πιστωτικών μέτρων, απεδεσμεύθη το πιστωτικόν σύστηπα εκ τών αναχρονιστικών μεθόδων καί εισήχθησαν σύγχρονοι μέθοδοι χρηματοδοτήσεως, ιδιαιτέρως εισ τάς παραγωγικάς δραστηριότητας εις τούς τομείς τών οικοδομών, του εμπορίου, της γεωργίας, των επαγγελματιών του τουρισμού, των ναυπηγήσεων, των γεωργικών βιομηχανιών, της βιοτεχνίας και τών εξαγωγικών επιχειρήσεων. Συμφώνως πρός τα στοιχεία τής Τραπέζης τής Ελλάδος, το συνολικόν ύψος τής χρηματοδοτήσεως τής οικονομίας τής χώρας ανήλθε κατά τήν 31ην Δεκεμβριου 1968 εις 96.574 εκατ. δρχ. η συνολική χρηματοδότησις του ιδιωτικού τομέως ανήλθε κατά το αυτό έτοσ εις 80.740 εκατ. δρχ. Ευρυτάτη υπήρξεν η συμμετοχή εις τήν χρηματοδότησιν τής οικονομίας τών καθαρώς επενδυτικών τραπεζών κατά το 1968. Η Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως εχορήγησεν εις βιομιχανίας δάνεια ύψους 528 εκατ. δρχ., ενώ η Τράπεζα Επενδύσεων προέβη εις επενδύσεις εις τήν βιομηχανίαν συνολικού ύψους 196 εκατ. δρχ.
Το δημόσιον χρέος
Hellenic General Government Gross Public Debt, as a percent of nominal GDP:
1970 1975 1980 1985 1990 1995 2000*
17.4 18.3 22.6 47.2 89.0 108.7 103.0
(*) Estimate and projection.
Source: Analytical Databank, OECD
Το οικονομικό θαύμα της 21ης Απριλίου
Και νέα έκθεση της ΕΟΚ ομολογεί το οικονομικό θαύμα που συνετελέσθη επί διακυβερνήσεως της χώρας από την στρατιωτική κυβέρνηση της 21ης Απριλίου! Πρόκειται για την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της ΕΟΚ που αναφέρεται στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και προτείνει τρόπους ενισχύσεώς της. Στην έκθεση αυτή διαβάζουμε:
Ο μέσος ετήσιος ρυθμός του ΑΕΠ της Ελλάδος την περίοδο 69-73 ήταν 7.8% έναντι αντιστοίχου ρυθμού της κοινότητας 4.6%. Την περίοδο μετά την πρώτη πετρελαϊκή κρίση (73-80) η αύξηση ήταν 3.5% έναντι 2.3% της Κοινότητας. Από το 1980 όμως και μετά και για την περίοδο 80-86 ο ρυθμός γίνεται μικρότερος του αντίστοιχου της Κοινότητας 0.7% έναντι 1.4%. Οι ρυθμοί για το 1986 και 1987 είναι 1.3% και 0.7% αντίστοιχα, ενώ οι εκτιμήσεις για την Κοινότητα είναι πιο ενθαρρυντικές 2.5% και 2.2%
Είναι φανερό ότι τα χρόνια 79 και 80 είναι το σημειό καμπής της προηγούμενης τάσεως. Η κρίση επηρέασε λιγότερο τον τομέα ρυθμού αυξήσεως της βιομηχανίας από 6.1% την περίοδο 72-79 γίνεται αρνητικός (0.7%) την περίοδο 80-85. Η συμμετοχή του προϊόντος της μεταποιήσεως στο ΑΕΠ από 21.3% το 80 πέφτει στο 18.7% το 1985 (στα επίπεδα του 1972).
Η κατανάλωση
Ο μέσος ετήσιος ρυθμός αυξήσεως της εσωτερικής ζητήσεως για προϊόντα μεταποιήσεως την περίοδο 72-79 σε πραγματικούς όρους ήταν 6.2% έναντι 3.6% της Κοινότητας των 4. Η εικόνα όμως άλλαξε τελείως την επόμενη περίοδο 79-85 με πτώση του μέσου ρυθμού στο -0.6% έναντι ρυθμού 0.1% για τους 4 της Κοινότητας. Η ανάκαμψη που άρχισε το 1983 δεν ήταν ακόμη επαρκής ώστε να επιτευχθεί το επίπεδο του 1979. Στις εξωτερικές αγορές τα μερίδια της χώρας παρέμειναν σχετικά σταθερά μεταξύ των ετών 74 και 1985. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το κόστος στο εσωτερικό δημιούργησαν αναμφίβολα προβλήματα στις εξαγωγές. Στην περίοδο 70-79 παρατηρήθηκε μια ανάπτυξη των κλάδων των υφαντικών, χημικών και μη μεταλλικών ορυκτών παρόμοια με εκείνη που χαρακτήρισε τις πρόσφατες βιομηχανοποιημένες χώρες (MICS). Μετά την κρίση του 1979-80 οι κλάδοι των τροφίμων και των χημικών δεν επηρεάστηκαν αισθητά, ενώ δυσμενής ήταν η εξέλιξη του κλάδου των υφαντικών.
Η σχέση μεταξύ παραγωγικότητας και απασχολήσεως
Την περίοδο 72-79 η παραγωγικότητα της εργασίας για το σύνολο της οικονομίας αυξήθηκε με μέσο ετήσιο ρυθμό (2.8%) λίγο μεγαλύτερο από εκείνο της Κοινότητας (2.5%). Η τάση αυτή συνεχίστηκε και μεταξύ των ετών 79-85 1.3% έναντι 1.4% της Κοινότητος. Η αύξηση της παραγωγικότητος για το 1986 εκτιμάται μικρότερη από εκείνη της Κοινότητος (1.0% έναντι 1.9%) ενώ το 1987 προβλέπεται μείωςση κατά 0.8% έναντι θετικού ρυθμού της Κοινότητος 1.5%
Επενδύσεις
Από το 1974 και μετά οι επενδύσεις στην μεταποίηση μειώνονται. Παρατηρείται μικρή ανάκαμψη το 1979-80 και το ποσοστό στο σύνολο των επενδύσεων το 1984-85 ανέρχεται στο 14.5% δηλαδή στα επίπεδα του 1970. Επιπλέον οι επενδύσεις υλοποιούνται σε παραδοσιακές βιομηχανίες όπως τροφίμων, υφαντικών, ενδύσεως, τσιμέντου κλπ. Το ποσοστό συμμετοχής των επενδύσεων σε παραδοσιακούς κλάδους μειώνονταν μέχρι το 1970 και κατόπιν είχε ανοδική πορεία. Αντίθετα η συμμετοχή των επενδύσεων σε κεφαλαιουχικά αγαθά σημείωσε αντίστροφη πορεία. Οι δημόσιες επενδύσεις στη μεταποίηση ενώ στην περίοδο του 70-75 ήταν το 2% του συνόλου των επενδύσεων του κλάδου, το ποσοστό ανέρχεται στο 5% την δεκαετία του 75-85.
Οι άμεσες επενδύσεις από το εξωτερικό εμφανίζονται την δεκαετία του 1960 (Ν. 2687/53) και ανέρχονται στο 61% του συνόλου των επενδύσεων την μεταποίηση και υλοποιούνται σε μονάδες παραγωγής κεφαλαιουχικών αγαθών. Στο τέλος της δεκαετίας του 70 το ποσοστό μειώνεται στο 4% και στρέφεται στην παραγωγή καταναλωτικών αγαθών. Η μείωση αυτή αντανακλά κυρίως διεθνείς τάσεις καθώς και την επίδραση της βαθμιαίας απώλειας του πλεονεκτήματος του κόστους εργασίας.

ΠΗΓΗ: Κάποτε μέσα σε μια επταετία γίνανε τα παρακάτω

Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

Εμπεδοκλής: Ένας Θεός επί Γης.

      Πολλοί έχουν ισχυριστεί στο μάκρος της ιστορίας της ανθρωπότητος ότι ήταν θεοί. Όλοι τους έγιναν ιδρυτές θρησκειών, που ενσωματώθηκαν στα πολιτικά συστήματα και συμμετείχαν ενεργά στην εξουσία. Ο μόνος που έμοιαζε πραγματικά με Θεό επί Γης αλλά αρνήθηκε να γίνει θρησκευτικός ηγέτης ήταν ο Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος (495 π.Χ. - 435 π.Χ.), αρχαίος Έλληνας πυθαγόρειος φιλόσοφος, ένας από τους σπουδαιότερους αντιπροσώπους της προσωκρατικής ελληνικής φιλοσοφίας, φυσικός, μηχανικός, εφευρέτης, ιατρός, μουσικός και ποιητής. Ο πάνσοφος και δημοκρατικός Εμπεδοκλής αρνήθηκε το βασιλικό αξίωμα που του προσέφεραν οι κάτοικοι της πόλης του.


Στην ζωή του είχε μιλήσει για θαύματα και είχε κάνει θαύματα, ώστε από νωρίς να εισέρθει στον κόσμο του θρύλου. Ακόμη και ο θάνατος του ήταν αντάξιος ενός θεού. Σύμφωνα με τους θρύλους ανέβηκε στην κορυφή της Αίτνας και έπεσε μέσα στη λάβα για να εξαφανιστεί το σώμα του. Σύμφωνα επίσης με τη μαρτυρία του φίλου και μαθητού του, Παυσανία, μια νύχτα ο Εμπεδοκλής σηκώθηκε από τον ύπνο του και είδε φως ουράνιο και φέγγος λαμπάδων. Ο Παυσανίας είπε στους παρισταμένους ότι ο Εμπεδοκλής βρήκε το τέλος που ευχόταν αναληφθείς στους ουρανούς γιατί είχε γίνει θεός.

Έτσι απλά. Και ο λαός δεν είχε λόγο να μην πιστέψει στην θεότητα του. Όταν τον είχαν δει να κάνει θαύματα φέρνοντας στην ζωή μια γυναίκα μετά από τριάντα μέρες ενώ δεν είχε αναπνοή και σφυγμούς (τριάκοντα μέρες συντηρείν άπνουν και άσφυκτον σώμα, Διογένης Λαέρτιος 8, 62). Όταν κατόρθωσε να σταματήσει το φύσημα των επιβλαβών ανέμων και γι΄αυτό ονομάστηκε «κωλυσανέμας» (Πλούταρχος Ηθ. 515 C). Όταν με μουσική καταπράυνε την οργή ενός νέου που ήταν έτοιμος να σφάξει τον φονιά του πατέρα του, όταν αυτός αθωώθηκε από το δικαστήριο. Όταν τον έβλεπαν να ασχολείται με φαινόμενα ύπνωσης, τηλεπάθειας και υποβολής. Όταν είχε γράψει πάνω από 400 τραγωδίες , από τις οποίες δεν σώθηκε ούτε μια.





Ο Εμπεδοκλής ήταν στην εποχή του ο μοναδικός άνθρωπος επί Γης που ήξερε, ότι το φαινόμενο της αναπνοής συνδέεται με την κυκλοφορία του αίματος. Γνώριζε ότι το Σύμπαν είναι ελλειψοειδές, όπως το γνωρίζει μόλις σήμερα η NASA με βάση τις φωτογραφίες από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Ο Εμπεδοκλής είχε διεισδύσει στο εσωτερικό του κόσμου και είχε απολύτως πεισθεί για τις πνευματικές ικανότητες του ανθρώπινου όντος, ώστε πίστευε αναφανδόν στην μετενσάρκωση. Γιατί, όταν έθεσε σε λειτουργία τις πνευματικές του δυνάμεις, , μπορούσε «να δει» μέσα στους δικούς του είκοσι ανθρώπινους βίους, και μέσω αυτών οποιοδήποτε πράγμα.

Έβλεπε δια της ενοράσεως όντα παράξενα να περιπλανώνται στην Γη: μέλη χωρίς σώματα, σώματα χωρίς μέλη. Κεφαλές χωρίς αυχένες, βραχίονες χωρίς ώμους. Τα μάτια κοιτούσαν εδώ και εκεί χωρίς μέτωπο να τα στηρίζει. Κι όλ΄αυτά βλάσταιναν από την Γη. Αυτή η άσκοπη περιπλάνηση των μελών κατέληξε, σε δεύτερη φάση, στο να δημιουργήσει τερατώδη όντα. Γιατί φάνηκαν τότε πολλά πλάσματα με διπλά πρόσωπα και διπλά στήθη και σώματα βοδιών με ανθρώπινο πρόσωπο. Η παράξενη αυτή θεωρία του Εμπεδοκλέους δεν απορρίπτεται αργότερα από τον Πλάτωνα, ο οποίος την συμπεριλαμβάνει στο «συμπόσιον» κάνοντας λόγο για ερμαφρόδιτα όντα που επικράτησαν στην αρχή της ζωής.

Τα ερείσματα της κοσμοθεωρίας του Εμπεδοκλέους είναι η Φιλότης και το Νείκος (από όπου και η φιλονικία). Η αγάπη και το μίσος. Η ειρήνη και ο πόλεμος. Η ένωση των αντιθέτων του Ηράκλειτου. Η Φιλότητα ως κάθε είδους φυσική ελκτική δύναμη, κάθε είδους δύναμη κοινωνικής συμφιλίωσης και ενότητας ή κάθε είδους δύναμης ανοσίας και ομοιόστασης ενός οργανισμού, ενώ το Νείκος ως κάθε δύναμη φυσικής άπωσης, κοινωνικής σύγκρουσης ή ιατρικής διαταραχής που οδηγεί στην φυσική, κοινωνική και βιολογική εντροπία.

Η ιδανική ισορροπία πραγματοποιείται μέσα στο Σφαιρόν, δηλαδή στην σφαίρα, η οποία είναι πανταχόθεν όμοια, ίσταται επί σημείου, δεν έχει μέλη να αλληλομάχωνται και επαγγέλλεται την ευδαιμονία και την εντός αυτού μακαριότητα. Επίσης ισχυρίζονταν ότι όλος ο τόπος μας είναι γεμάτος κακά που εκτείνονται μέχρι την περιοχή της σελήνης, αλλά παραπέρα δεν προσχωρούν διότι ο τόπος είναι καθαρότερος.



Ο Εμπεδοκλής γράφει: …είναι εξόριστη η ψύχη εδώ κάτω και περιπλανάται διωγμένη από τα θεία ψηφίσματα και νόμους. Την μανιασμένη έριδα πιστέψαμε και μακριά από τους θεούς εξόριστοι πέσαμε. Όποιος τα μέλη του με φόνο μιάνει, τριάντα χιλιάδες ώρες μακριά από τους μακάριους πλανάται (ώρα= μονάδα μέτρησης χρόνου με βάση τις κινήσεις των άστρων. Παράγωγο είναι και ο Ωροσκόπος.

«…δεν θα πάψετε τον απαίσιο ήχο των σκοτωμών; Δεν βλέπετε πως κατασπαράζετε ο ένας τον άλλον από αφροσύνη;».

Ο Εμπεδοκλής υποστήριζε ότι, Ένα πνεύμα διατρέχει όλο τον κόσμο. Και αυτό είναι που μας ενώνει με όλα τα όντα. Ετσι, αν σκοτώνουμε τα ζώα και τρώμε τις σάρκες τους είναι σαν να σκοτώνουμε τους συγγενείς μας.

«…τον αγαπημένο του γιο που άλλαξε μορφή απιθώνει ο πατέρας στον βωμό και τον σφάζει με προσευχές ο ανόητος. Άλλοι δεν γνωρίζουν και θυσιάζουν αυτόν που ικετεύει. Εκείνος πάλι, κουφός στις κραυγές, μετά την σφαγή, κακό τραπέζι στο σπίτι στρώνει. Έτσι, τον πατέρα ο γιός σκοτώνει και τα παιδιά της μάνας την ζωή παίρνουν και τρώνε τις σάρκες των αγαπημένων».
«…αν ζήσουμε ζωή ευσεβή και δίκαιη, θα είμαστε ευτυχείς εδώ, αλλά ακόμα πιο ευτυχείς όταν αποδημήσουμε, διότι δεν θα έχουμε την ευδαιμονία για λίγο, αλλά θα μπορούμε να αναπαυόμαστε αιώνια με τους άλλους αθανάτους, ομόστεγοι και ομοτράπεζοι μακριά από ανθρώπινες έγνοιες».


«…οποιαδήποτε ψυχή, που γίνεται οπαδός του θεού, αντικρύσει κάτι από τα αληθινά όντα, θα μείνει μακριά από τα πάθη μέχρι την επόμενη περίοδο. Αν ζήσει με δίκαιο τρόπο, μετά θάνατον τυγχάνει καλύτερης μοίρας, ενώ όποιος αδικεί θα τύχει χειρότερης. Οι δίκαιοι αφού κριθούν σε δικαστήρια που βρίσκονται κάτω από την γη, αναχωρούν σε άλλους τόπους του ουρανού που βασιλεύει η αρμονία και η φιλία».



«Χαίρετ΄εγώ υμίν θεός άμβροτος, ουκέτι θνητός πωλεύομαι μετά πάσι τετιμημένος, ώσπερ έοικε».



«Χαίρετε! Εγώ σαν δικός σας θεός, και όχι σαν θνητός, περιφέρομαι σε όλους ανάμεσα σας απολαμβάνοντας μεγάλες τιμές όπως αρμόζει».



Εμπεδοκλής 495-435 π.Χ.






Βιβλιογραφία:

Εμπεδοκλής, εκδόσεις Ζήτρος

Προσωκρατικοί, Εμπεδοκλής, εκδόσεις «Οι Έλληνες»

Υπέρτατη Αρχή, Κώστας Δούκας


Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Η Υπερλογική του Παρμενίδη. Ο Άνθρωπος που διάβασε τα χρωμοσώματα του Δημιουργού.

          Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους, δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά την ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο  Παρμενίδης ασχολήθηκε με την ανάλυση του Σύμπαντος Κόσμου, του Ενός, τη Δημιουργία των Πάντων, καθώς και με τον Χώρο και Χρόνο. Ανέλυσε διεξοδικά τόσες σημαντικές θεωρίες που έφτασε σε κβαντικό επίπεδο, με μόνο εργαλείο την Υπερλογική του. Οι θεωρίες του μετά από 2.500 χρόνια, παραμένουν κατάρριπτες και ανέγγιχτες από την σύγχρονη επιστήμη που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να αγωνίζεται για ένα βραβείο νόμπελ χάνοντας την ουσία της Γνώσης και της Αλήθειας.
«…Μήπως η κίνηση δεν υπάρχει, αλλά νομίζουμε ότι υπάρχει…» σκέφτηκε ο Σοφός άντρας και συνέχισε… « …η ακινησία δεν είναι προνόμιο των Όντων αλλά του Ενός. Του Απόλυτου Ενός, που είναι αιώνιο άπειρο και όμοιο προς κάθε κατεύθυνση και είναι ακίνητο. Απολύτως ακίνητο επειδή είναι αδύνατον να κινηθεί γιατί είναι πλήρες. Όταν κάτι είναι πλήρες δεν χωράει τίποτα άλλο μέσα του. Δηλαδή δεν υπάρχει χώρος, δεν υπάρχει κενό. Κενό και Χώρος είναι δυο έννοιες που δεν υπάρχουν και δεν έπρεπε να λέγονται ούτε να λαμβάνονται υπόψη, γιατί ο νους του ανθρώπου κινδυνεύει να πλεχτεί σε χαοτική λογική και να λέει ανοησίες…».  
Έτσι ξεκίνησαν οι πρώτες σκέψεις του Παρμενίδη που κατέληξαν σε απίθανα συμπεράσματα για τον Κόσμο μας, το Σύμπαν, το Δημιουργό αλλά κυρίως για την θέση της ψυχής μας μέσα στην Ανυπαρξία και τον αγώνα που κάνει για να βρεθεί κοντά στην Ύπαρξη του Δημιουργού. 



 Το κυνήγι της αλήθειας
              
Το παρόν είναι μία ακαριαία στιγμή που συνθλίβεται αιωνίως μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος. Κάποτε στην παρυφή των αρχαίων Αθηνών έξω από τα τείχη της πόλεως κοντά στον Κεραμεικό, δύο σπουδαίοι άντρες ο Παρμενίδης και ο Ζήνων, δάσκαλος και μαθητής έχοντας 20 χρόνια διαφορά, μίλησαν για πράγματα ανήκουστα. Παρουσία τους ήταν, ο νεαρός τότε Σωκράτης καταγράφοντας έναν από τους φιλοσοφικότερους διαλόγους όλων των εποχών. Ποτέ μέχρι τότε και μέχρι σήμερα κανένας ανθρώπινος νους δεν διείσδυσε τόσο βαθειά στην ύλη και το πνεύμα, ξεχωρίζοντας με την τερατώδη λογική τους τον κόσμο των αισθήσεων από τον κόσμο των ιδεών. Ο Παρμενίδης με τον Ζήνωνα συμφώνησαν ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν τέμνονται επ΄ άπειρον. Ότι το σύμπαν είναι αγέννητο και άπειρο.

Η Ουτοπία της κίνησης
             
 Ο Δάσκαλος Παρμενίδης γνώριζε ότι η κίνηση δεν είναι στην πραγματικότητα κίνηση, αλλά μια σειρά από διαδοχικές ακινησίες. Ουσιαστικά μας λέει ότι ο κόσμος μας (χρόνος-χώρος), δεν έχουν συνεχή ροή αλλά διακοπτόμενη. Ο υλικός κόσμος λειτουργεί δηλαδή όπως η κίνηση της εικόνας  στην τηλεόραση, που είναι 24 καρέ το δευτερόλεπτο. Εμάς μας φαίνεται ότι υπάρχει συνεχή κίνηση αλλά στην πραγματικότητα είναι συνδεδεμένες εικόνες (ακινησίες). Έτσι λειτούργει και ο δικός μας χωρο-χρόνος. ¨Αναβοσβήνει¨ τρισεκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο γι΄αυτό δεν γίνεται αντιληπτός από τα αισθητήρια όργανα μας. Ο χώρος (ύλη) και ο χρόνος έλεγε… δεν τέμνονται επ΄άπειρον, αλλά κάποια στιγμή σταματά η διαίρεση τους όταν φτάσουμε στην βάση της δημιουργίας τους. Σήμερα οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το υπο-ατομικό σωματίδιο, top κουάρκ, το μικρότερο σωματίδιο ύλης που δεν τέμνεται άλλο, έχει ζωή ένα τρισεκατομμυριοστό του τρισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου (10^-24 sec)! Συνεπώς η μικρότερη μονάδα ύλης αντιστοιχεί στην μικρότερη μονάδα χρόνου, αρά η ηλικία του χρόνου ζωής του μικρότερου  υπο-ατομικού σωματιδίου της ύλης, είναι ταυτόχρονα και η μικρότερη μονάδα χρόνου που δεν τέμνεται άλλο! Από τον Παρμενίδη δεν ξέφυγε η λεπτομέρεια πως ότι στοχαζόμαστε από το παρελθόν, με τη μορφή αναμνήσεων, μας έρχονται σαν ακίνητες – παγωμένες εικόνες και ποτέ σαν συνεχόμενη ροή. Αυτό άλλωστε το γνώριζε και ο Όμηρος και το αναφέρει στη ραψωδία Ο στίχος 80, στην Ιλιάδα.  
Την κατάσταση ανάμεσα στις διαδοχικές ακινησίες όπου δεν υπάρχει χώρος και χρόνος, ο Παρμενίδης την ονομάζει ΕΞΑΙΦΝΗΣ ΑΤΟΠΟΣ ΦΥΣΙΣ. Όταν ο Δημιουργός, μακριά από κάθε αδιάκριτο βλέμμα, και όταν η ύλη, στο απειροελάχιστο κλάσμα του χρόνου (όταν αυτός βρίσκεται σε στασιμότητα), πραγματοποιεί το έργο Του. Αυτή η άτοπος φύσις του αιφνιδίου, τοποθετείται ανάμεσα στην κίνηση και στη στάση χωρίς να βρίσκεται μέσα στο χρόνο, διότι μέσα σ αυτή την άχρονη διάσπαση του όντος – σύμπαντος, γίνεται μια μεταβολή που αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του Δημιουργού.

Το Αγέννητο Σύμπαν
Η θεωρία του Παρμενίδη για το Αγέννητο σύμπαν, καταρρίπτει τη θεωρία της μεγάλης έκρηξης του σύμπαντος. Διότι ότι γεννιέται, φθείρεται και πεθαίνει. Δίδασκε ότι το Σύμπαν είναι Ένα, Ενιαίο, Αγέννητο και Αιώνιο. Το ΈΝΑ (Σύμπαν), δεν βρίσκεται σε κάποιον τόπο, επειδή αν βρισκόταν εκεί, ο τόπος αυτός δεν θα ήταν ο ίδιος μέσα στον οποίο βρίσκεται. Αλλά το ΈΝΑ αποκλείεται να υπάρχει τόσο μέσα στον εαυτό του, όσο και μέσα σε οτιδήποτε άλλο. Συνεπώς το ΈΝΑ δεν υπάρχει ποτέ στον ίδιο τόπο. Ούτε ησυχάζει, ούτε στέκεται. Δηλαδή το ΈΝΑ ούτε στέκεται, ούτε κινείται. Και τότε τί κάνει άραγε? Την απάντηση την έχει μόνον ο Δημιουργός.
Αν το ΈΝΑ δεν μετέχει καθόλου σε χρόνο, τότε ούτε στο παρελθόν έχει γίνει, ούτε υπήρχε ποτέ, ούτε στο παρόν έχει γίνει και ούτε στο μέλλον θα υπάρξει. Το ΈΝΑ δεν έχει μέρη, άρα δεν έχει ούτε αρχή ούτε μέση ούτε τέλος. Και αφού λοιπόν είναι άπειρο δεν έχει ούτε σχήμα. Συνεπώς - κατέληξε ο Παρμενίδης – το ΈΝΑ δεν μπορεί να υπάρχει πουθενά. Ούτε μέσα στον εαυτό του , ούτε μέσα σε κάτι άλλο. Δεν υπάρχει ποτέ στον ίδιο τόπο. Και καταλήγει ο Παρμενίδης το μεγαλοφυή συλλογισμό του ως εξής: το ΈΝΑ ήταν και είναι και θα είναι, και γινόταν και γίνεται και θα γίνεται. Το ΈΝΑ  είναι πλήρες, ακίνητο, και ολομελές.
 

Ο Παρμενίδης ταυτίζει το ΈΝΑ με τον Δημιουργό και ότι βρίσκεται εντός του Ενός, είναι σε κατάσταση πληρότητας και ακινησίας. Δεν νιώθει την ανάγκη να κινηθεί γιατί είναι πλήρες, αιώνιο και αέναο.
Η Υπερλογική του Παρμενίδη, μαρτυρεί τη μεγάλη αλήθεια. Οτιδήποτε βρίσκεται εντός του Δημιουργού, είναι ακίνητο λόγω πληρότητας και όχι λόγω στασιμότητας και διακατέχεται από μια συνεχόμενη ροή και ένα αιώνιο παρόν. Ότι βρίσκεται εκτός του Ενός ταυτίζεται με το Μηδέν, που ο φιλόσοφος το ισοδυναμεί με το μη ΟΝ, όπως είναι ο υλικός  κόσμος, που βρίσκεται στην απόλυτη ανυπαρξία γι αυτό υπάρχουν και οι διαδοχικές ακινησίες. (Με τον όρο ανυπαρξία δεν εννοεί ο Παρμενίδης κάτι που δεν υπάρχει, αλλά κάτι που βρίσκεται εκτός της πληρότητας και της συνεχούς ροής του Δημιουργού).
Είναι εμφανές ότι είναι ο πρώτος που εισάγει τη θεωρία του εικονικού υλικού κόσμου, άρα το μόνο αληθινό είναι η ψυχή, που μάχεται να επιστρέψει στον Αληθινό κόσμο.

Βιβλιογραφία
Παρμενίδης, περί φύσεως
Κώστας Δούκας, κώδικας Παρμενίδης

ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΕΣ