«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολ

«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολ
«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολλούς·κι αφ' ετέρου, τα όσα ήξερα εγώ βρίσκονταν μακριά από τη δική τους αντίληψη». Επίκουρος: (341 π.Χ. - 270 π.Χ.)

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

ΙΧΩΡ

Έχω τονίσει και αναφερθεί πολλές φορές στην Μυθολογία/Μυθοϊστορία των Προγόνων μας….ο μέγιστος Παιδαγωγός προς όλους ΗΜΑΣ…..όπου με προτροπή έρευνα και κατανόηση της «κρυφής» αλλά και φανερής Γνώσης…θα βγάλουμε τα εξαγόμενα συμπεράσματα….που έχουν έτσι κι αλλιώς διαχρονική αξία και ισχύ…μιας διδασκαλίας του Θείου Φωτός …η οποία διαπαιδαγώγηση....μας προέρχεται εκ του Χείρωνος Κενταύρου….υπό του Απόλλωνος(θεού του αμιγούς Φωτός)….όπου ο Χείρων συνδέει και πάλι τον ίππο….δηλαδή το ΑΛΟΓΟΝ μέρος της Ψυχής….με τη φώτιση του Παιωνίου Προτύπου: «Εν δε Απόλλων». Η δε Παιωνία Αθηνά εναποθέτει μόνον την χείρα της εις την κεφαλή του….δείγμα μεταβιβάσεως των συμβουλευτικών Σοφών και Θεραπευτικών της ιδιοτήτων.
Ο Απόλλων….είναι προστάτης της Υγείας….και κατευθύνει ορθώς τον ιππόμορφο Χείρωνα στην απόκτηση των θείων Του Ιδιοτήτων….δηλαδή της Παιωνίας Θεραπευτικής Τέχνης….της ΜΟΥΣΙΚΗΣ…δηλαδή την καθ’ ολοκληρίαν Πνευματική επίδοση και μόρφωση…της Μαντικής ικανότητος και της Τοξοβολίας.
Η διαπαιδαγώγηση του Χείρωνος υπό του Απόλλωνος πραγματοποιείται ΑΔΕΛΦΙΑ…δια της ελεγχόμενης ΛΟΓΙΚΗΣ και ΓΝΩΣΗΣ του ΕΑΥΤΟΥ/ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ….με βάση όμως το κριτήριο και την έννοια της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
Όμως παρατηρούμε ότι η φύση σύλληψης και γέννησης του Χείρωνος….από τα ανεξέλεγκτα ένστικτα των γονιών του Κρόνου και της Φιλύρας…..έρχεται σε αντίθεση με τη Θεία σύλληψη και γέννηση του Απόλλωνος…δια της ομαλής συνεύρεσης Διός και Λητούς. Αυτό σημαίνει ότι η σύλληψη του Απόλλωνος είναι μείξη του Λείου Ήθους/ΛΗΤΟΥΣ…..με της ανώτατης Νοημοσύνης του ΔΙΟΣ….χωρίς την παρεμβολή των ίππων.
Ο ίδιος ο Χείρων με πρότυπο πλέον τον Απόλλωνα….και μέσω της καθαρότητος και απελευθέρωσης των δεσμών της άγνοιας…τις οποίες διδάχθηκε από τον Φοίβο Απόλλωνα(Πνευματικού Πατρός)…καθίσταται ΟΝ φωτισμένο και ικανό να αναλάβει την ανατροφή…όχι μόνον των απλών Ανθρώπων…..αλλά και των εξαίρετων τέκνων των Θεών μετά των Θνητών γυναικών και τέκνων των ηγεμόνων τέκνων Θεών.
Ως ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ....αλλά και ως ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ τους.....ο ΧΕΙΡΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ…υπό την καθοδήγηση του Απόλλωνος…προετοιμάζει τα τέκνα να αλλάξουν πεδίο ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ….και ως ΗΡΩΕΣ πλέον…αφού δοκιμασθούν στο πεδίο των ΛΑΘΩΝ/ΑΘΛΩΝ….να διέλθουν ΑΔΕΛΦΙΑ….εκ της ΠΥΛΗΣ της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ….διότι ο ΧΕΙΡΩΝ…..ων αθάνατος….κατέχει την αρμοδιότητα του ΟΔΗΓΟΥ των ΨΥΧΩΝ….διανοίγοντας σ’ αυτούς την ΠΥΛΗ της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ.
Ο ρόλος του Χείρωνος…είναι πολύ εξαιρετικής σημασίας….διότι δημιουργεί το ΝΕΟ ΓΕΝΟΣ….ΤΟ ΓΈΝΟΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ…..το οποίο μαθητεύει μέσω αυτού εις την αόρατον και άφατον Απολλώνιον Γνώση....του Εαυτού.
Αν θυμηθούμε όμως τάχιστα....ο Χείρων δίδαξε με ρώμη την πολιτική, νομική, πολεμική, κυνηγετική, ιατρική, μουσική , αστρολογική ικανότητα μάθησης στους μαθητές : ΗΡΑΚΛΗΣ-ΙΑΣΟΝΑΣ-ΑΧΙΛΛΕΑΣ-ΠΗΛΕΥΣ-ΝΕΣΤΩΡΑΣ-ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ-ΚΕΦΑΛΟΣ-ΜΕΛΑΝΙΩΝ-ΤΕΛΑΜΩΝ-ΘΗΣΕΑΣ-ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ-ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ-ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ-ΟΔΥΣΣΕΑΣ-ΜΕΝΕΣΘΕΥΣ-ΔΙΟΜΗΔΗΣ-ΚΑΣΤΟΡΑΣ-ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ-ΑΝΤΙΛΟΧΟΣ ΑΙΝΕΙΑΣ κλπ κλπ….ουκ ολίγων…..και καθ’ ομοίωσιν ο Χείρων…καθίσταται ο ΙΑΤΡΟΣ των ΘΝΗΤΩΝ…στο πυκνό και βαρύ Υλικό Πεδίο…όπου δια των χειρών του….ο Χείρων….καθίσταται άριστος ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ.
Η σημασία της λέξεως Χείρων Κένταυρος…..συνθέτει εις ΕΝ τη διττή φύση των μαθητών του….. διδάσκοντας εξ ιδίας πείρας τον τρόπο θεραπείας σώματος και ΑΥΡΑΣ/ΨΥΧΗΣ….! Δηλαδή η ΨΥΧΗ ή αλλιώς ΨΥΧΑ...είναι Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΗΣ  ΠΥΡΙΝΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ, ΣΕ ΧΟΙΚΟ ΣΩΜΑ.



Ο Χείρων Κένταυρος λοιπόν …..δια των χειρών του….κεντάει την Αύρα/Ψυχή….κι όταν λέγω κεντάει…σημαίνει ότι παρά τη θέλησή του….ο ιππεύς κεντάει και εξαναγκάζει τον ίππο….Αύρα/Ψυχή του Κεντ+αύρου…να τρέξει μακριά και να καλπάσει. Το κέντημα της βελόνας….προωθεί τη κλωστή εκείνη….σ’ εφαρμογή του σχεδίου…δια της ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ των μερών…τα οποία άλλοτε έχουν σχεδιασθεί επί του υφάσματος και άλλοτε όχι…..διότι η ασαφής έννοια του κεντήματος....όπου είναι δυνατόν οι χείρες του Χείρωνος να την κεντήσουν….καθώς είναι μη υπάρχουσα στο χώρο…ασύλληπτος, αυτοκινούμενη, αόρατη…..δηλαδή....ΑΕΙ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ….εις το χρόνο...Αθάνατον ΑΥΡΑ του.
Έτσι όπως ο Χείρων Κένταυρος δια των χειρών του ΝΟΗΤΙΚΑ ….και όχι φυσικά….αναλαμβάνει την ΑΥΤΟΙΑΣΙΝ του….κεντώντας την ΑΥΡΑ του…..έτσι κατά παράδειγμα και ο κάθε ΘΝΗΤΟΣ (Θνητός σημαίνει αυτός που με στέρεο Σώμα και Νου θεάται)…έχει την δυνατότητα να καταστεί ΙΑΤΡΟΣ του ΕΑΥΤΟΥ του…..αναλαμβάνοντας δια των ΝΟΗΤΙΚΩΝ του χειρών….την ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑΝ του.
Η λέξη και ουσία Ιχώρ αναφέρεται από τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Απολλώνιο τον Ρόδιο, τον Ιουλιανό, τον Αριστοτέλη και τον Πυθαγόρα.
Ο Όμηρος μας αναφέρει: στην (Ιλιάδα Ε 340 και Οδύσσεια 405) : «ρέε δ’ άμβροτον αίμα θείο, ιχώρ, οις περ τε ρέει μαχάρεσση θεοίσιν».
Ο Πλάτωνας στον ( Τίμαιο, 39, 3) : «ο ιχώρ, το υγρόν, ο ορός του αίματος είναι απαλός της μαύρης και της οξείας χολής είναι δριμύς, όταν αναμειγνύεται ένεκα θερμότητας με αλμυρά συστατικά, τότε το ονομάζουμε οξύ φλέγμα».
Ο Πυθαγόρας μας αναφέρει περί της «Θείας Ουσίας» στο Αίμα των Ελλήνων που προστατεύει τους φέροντες από αλλοίωση ή μετάλλαξη του γενετικού τους κώδικ.
Στην Μυθολογία ακόμη γίνεται λόγος σε μια αναφορά για τον μυθικό φύλακα της Κρήτης....τον Τάλω, που ήταν κατασκευασμένος από χαλκό από τον θεό Ήφαιστο και μέσα του έρεε....ο Ιχώρ.
Η λέξη Ιχώρ....γενική του ( Ιχώρος).....αναφέρεται στο Αίμα των Ολύμπιων Θεών ή το Αίμα (ΙΑΜΑ) των Ελλήνων....καθ’ ομοίωσιν.... ! Είναι μία ουσία ζωογόνος και παραμένει  αναλλοίωτη μέσα εις το χωροχρόνο.

Ο ζωντανός  ΚΩΔΙΚΑΣ «ΙΧΩΡ» ισούται λεξαριθμικά :
ΙΧΩΡ=10+600+800+100=1510à1+5+1+0=7..... Ο ΙΕΡΟΣ ΣΕΠΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ...!!!
( Κι όταν λέγω....ότι ο αριθμός ΕΠΤΑ...είναι ΙΕΡΟΣ.....τούτο σημαίνει ότι ο ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ.....με την ουσία των ΕΠΤΑ ΦΩΝΗΕΝΤΩΝ....μας δηλώνει την Μουσική Παρουσία του Απόλλωνος με τις ΕΠΤΑ ΧΟΡΔΕΣ της ΚΙΘΑΡΑΣ ΤΟΥ....διότι είναι αυτή που καθαρίζει την Διάνοια....όπου με την ΛΥΡΑ του ρέει το Ηλιοφώς που φωτίζει την ΕΝΝΟΙΑ....δηλώνοντας μέσω της ΧΟΡΔΗΣ.....το χώμα, τη Γαία....όπου με ροή και δύναμη δημιουργεί δια του ΤΟΞΟΥ .....την ΕΠΤΑΒΕΛΟΝ δύναμη επάνω εις τα στερεά....μέσω της ενέργειας του ΒΕΛΟΥΣ....ενέργειας Φωτός...μια Ηλιακή Ακτινοβολία Φωτισμού που με φυσική αντίληψη οράται στα ΕΠΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΡΙΔΑΣ.
 Η Ελληνική γλώσσα εξάλλου είναι δομημένη με βάση τις γνώσεις του Σείριου...ως πνευματική τροφή...εκ του βορά...όπου συμβολικά Ηρακλής και Ιφικλής....μας υπό νοούν τον ΣΕΙΡΙΟ Α! και Β!...όπου η περιφορά του Β! γύρω από τον Α! διαρκεί 49,7 έτη....και εάν το 7....πολλαπλασιαστεί επί του 7.....μας δίδει: 7Χ7=49....όπου 49 είναι οι ετήσιες ακτινοβολίες προς τον πλανήτη Γαία και η ελλείπουσα κόρη...από τις 50 κόρες του Θεσπίου....είναι αυτή που δεν ευρέθει με τον Ηρακλέα....ελλείπουσα χρονική μονάς δηλαδή...που συμβολίζει την επόμενη ημέρα και τον επόμενο χώρο της Δημιουργίας.....καθώς οι 50 κόρες του Θεσπίου εκπροσωπούν μία πλήρη περιφορά του Σείριου Β! ....οπότε ο ΘΕΣΠΙΟΣ (Πυρός Θέασης).... είναι ο ίδιος ο ΣΕΙΡΙΟΣ....ΛΟΓΟΣ ....ο πατήρ της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.)

ΙΧΩΡ:
Το γράμμα Ι=10 εκφράζει την κατερχόμενη θεία δύναμη επί της στερεάς Γαίας.....όπου δύναμη Ι.....δημιουργεί την ισχύ του Πυρός. Η ιερά Τετρακτύς ολοκληρώνει στο γράμμα Ι(ώτα)....από την αρχική δόμηση της εννεάδος.(ΕΝΑΣ-ΝΟΥΣ).=(ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ ΝΟΟΣ-ΝΟΜΟΥ).
.

Το γράμμα Χ=600.....εκφράζει το χώμα, τη γη, τη συμπύκνωση ενεργειών επί γήινου χώρου...δηλώνοντας τα χοϊκά στοιχεία....όπως επίσης και την ίδια τη χώρα.... ΕΛΛΑΣ.

Το γράμμα Ω=800....εκφράζει την δύναμη της Φύσης επί της Γαίας. Είναι ο απέραντος  Ωκεανός...που δηλώνει το υγρό στοιχείο του Ύδατος...και προσφέρεται εις την Γαία....εις ΔΟΞΑ ΑΙΩΝΙΑ.

Το γράμμα Ρ=100.....εκφράζει τον ρου, τη συνεχή ροή της θείας Ουσίας εις τον χώρο της Γαίας....από τη Θεία Πηγή.

Έτσι αν τώρα δούμε σε συνδυασμό και των δύο λέξεων : ΧΕΙΡΩΝ και ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ…..βλέπουμε ότι μας υποδεικνύουν ότι η τέχνη της ιάσεως(θεραπείας) των θνητών είναι στην δικαιοδοσία της ΑΥΡΑΣ/ΨΥΧΗΣ του ίδιου του ασθενή….και ο ίδιος είναι υπεύθυνος με τα δικά χέρια….ψυχικά πάσχοντας....να προσπαθήσει να αυτοϊασθεί.
Στην κάθε νέα ενσάρκωση της κυκλικής φοράς γύρω από το κέντρο….η Ψυχή αλλάζει το «ένον»…..δηλαδή το παλιό ρούχο με νέο.  Η αντιρρόπηση μεταξύ σκοταδιού του Τάφου και του Φωτός της ενόρασης…απαιτεί από τους θνητούς ΟΛΕΣ τις ΔΥΝΑΜΕΙΣ της ΨΥΧΗΣ ….να είναι ΕΝ ΕΓΡΗΓΟΡΣΕΙ…διότι έτσι η Ψυχή αναγνωρίζει τη ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΥΠΑΡΞΗ στην εναλλαγή των ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ ….Ανδρός/Γυναικός…ώστε να υπάρχει αρμονικός συντονισμός των ιδιοτήτων και των δύο φύλων….ως προς τις ιδιότητες…..που προσπαθεί να κατανοήσει….ώστε να είναι σε θέση να εκτιμήσει…οπότε ας είμεθα πιο προσεχτικοί ως προς το άλλο φύλο…..διότι πολύ απλώς σε προηγούμενη ζωή….περάσαμε και τη δοκιμασία του άλλου φύλου…στο γήινο πεδίο πάντοτε….ώστε να έχουμε τελικώς....μία ισορροπία. Αυτό που λέγεται…ότι έχουμε μια θηλυκή ή ανδρική πλευρά αντίστοιχα….έχει να κάμει ακριβώς….με μνήμες των προηγούμενων ζωών….αλλά το σημαντικό είναι βεβαίως....ότι οφείλουμε να τιμούμε το άλλο φύλο…το οποίο έχουμε επιλέξει όντας ενσαρκωμένοι στη Γαία….σε σύγκριση πάντοτε με το αντίθετο φύλο…διότι εκεί είναι που κρινόμαστε ουσιαστικά. Κι επειδή η φύση μας παρουσιάζει στο πεδίο τούτο διάφορα τραύματα διαφορετικής υφής κάθε φορά….έχει σημασία να δούμε και να κατανοήσουμε το τραύμα του Χείρωνος….το λεγόμενο «Χειρώνειον έλκος».


Το Θείο γένος του Κρόνου, του Ιαπετού, του Προμηθέα, του Διός…..κατέρχεται εις το θνητό γένος…..μέσω του Ηρακλέως….και μέσω του διφυούς Χείρωνα…για να μπορέσει να μας διδάξει την όλη λειτουργία και συμπεριφορά της Ψυχής….όταν αυτή διατελεί εντός του θνητού σώματος μας….όπου το χαρακτηριστικό της φύσης του κάθε θνητού είναι.....Ο ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ….τον οποίο η Ψυχή….πρέπει να μάθει να θεραπεύει μόνη της….στον ΕΑΥΤΟ της....αλλά και στους ΑΛΛΟΥΣ.

Στη λέξη ΙΧΩΡ….έχουμε δύο έννοιες …..η ανθρώπινη έννοια του ανίατου ΑΛΓΟΥΣ….από το πεπηγμένο αίμα….έναντι της θείας αφθαρσίας του Αιθέριου χυμού…..του ΑΕΙ ΡΕΟΝΤΟΣ….στις φλέβες των Θεών….όπου το ΑΛΓΟΣ έναντι μακαριότητος πήζει έναντι της ροής….και έχει φθορά έναντι της αφθαρσίας….όπου και οι τρεις αντιθέσεις ορίζουν τη διαφορά μεταξύ των Αθάνατων Γενών των θνητών…με μια κοινή λέξη….ο ΙΧΩΡ…. (γενική….ιχώρος)….μας επεξηγεί ότι τα γένη Αθάνατο και Θνητό….καταλαμβάνουν έναν ι-διαίτερο χώρο έκαστο… ( Ι- ΧΩΡΟΣ)….δηλαδή ιδιαίτερος χώρος …όπου αναδύεται η ΑΛΗΘΕΙΑ….διότι ΑΔΕΛΦΙΑ….η ιδιαιτερότητα του χώρου είναι και ο ουσιαστικός εκείνος παράγοντας του ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ των ΓΕΝΩΝ. Οπότε τα διαφορετικά γένη έρχονται σε επαφή εντός του ι-δίου χώρου μόνον για ειδικούς λόγους «προόδου» και «επιστροφής» ή «εξελίξεως/ανελίξεως» του Νομοτελειακού Σύμπαντος Σχεδίου.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι ο θεραπευτής Χείρων δεν είναι σε θέση να αυτοθεραπευτεί…αλλά όμως θεραπεύει τις άλλες Ψυχές και τα σώματα των άλλων. Δηλαδή στο μύθο μέσω του Χείρωνος….βλέπουμε την αντίφαση τους Ουσίας του…έναντι της αποστολής του….αν και Αθάνατος….είναι ανίκανος να θεραπεύσει δια των χειρών του το τραύμα του….όμως καθίσταται δια των αόκνων προσπαθειών του….ικανός να θεραπεύει τους άλλους.



Στη λέξη ΧΕΙΡΩΝ….αν προσέξουμε θα δούμε ότι υπάρχει ο ΙΧΩΡ….πράγματι έχουμε :
ΧΕΙΡΩΝ= ΙΧΩΡ+ΕΝ…όπου στο ΕΝ εμφανίζεται ο Απόλλων....και το επίσης αξιοπερίεργο είναι ότι η λέξη ΧΕΙΡΩΝ τα περιλαμβάνει όλα τα γράμματα... ΙΧΩΡ….εφόσον φυσικά ο ΙΧΩΡ…ρέει στις φλέβες του….Αθάνατος ών ο ΧΕΙΡΩΝ…..και συγχρόνως το Χειρώνειον έλκος δια του ι-χώρος…σήπτει το αίμα του ο ΧΕΙΡΩΝ….αν και Αθάνατος…μη υποκείμενος εκ του γένους του σε πόνους και άλγη….και είναι ο φορέας των Ψυχικών και των σωματικών τραυμάτων των Θνητών…διότι το τέκνο του Χρόνου/Κρόνου…είναι ο εκπρόσωπος της Ειρωνείας…διότι αν και τέκνον Αθάνατον….υπάρχει στο χωροχρόνο…ως ένας ΔΕΙΚΤΗΣ της ΑΙΩΝΙΩΣ ΨΥΧΙΚΩΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΩΣ ….ταλαιπωρούμενης Ανθρωπότητας.
Αν προσέξουμε λιγάκι τον μύθο….θα δούμε ότι ο ΗΡΑΚΛΗΣ….πλήττει τον Χείρωνα…στο γόνατο…οπότε το πλήγμα αυτό σημειοδοτεί την Ανθρωπότητα…μέσω του Χείρωνος….που βαδίζει στον Πολιτισμό…μέσω του Ηρακλή…ο οποίος χειραγωγεί τον ενστικτώδη και συναισθηματικό πρωτόγονο βίο…δια της επικράτησης της ΛΟΓΙΚΗΣ.
Έτσι ο Άνθρωπος/Κένταυρος….υποφέρει κατά την δραματική του εξελεγκτική πορεία…διότι ασφαλώς εξαναγκάζεται με μεγάλο πόνο (πλήγμα στο γόνατο)….δηλαδή γηρατειά….να χειραγωγήσει και να εξημερώσει τα ατίθασα και ανέντακτα μέρη του «Εγώ»….των επιθυμιών και των άγριων ενστίκτων του. Στη συνέχεια φυσικά ο εξελισσόμενος Άνθρωπος/ Κένταυρος….διαπαιδαγωγείται από τον Απόλλωνα…και δίνει τα ηνία στο πνευματικό μέρος της υπάρξεως του…οπότε και δεν πρέπει να καταπνίξει επ’ ουδενί λόγω του δώρου της ενορατικής ελάφου του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος….που έντεχνα αναφέρεται στον τρίτο άθλο του Ηρακλή…διότι μόνον και τότε κατάφερε ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και οι ορθοί όροι μιας ομαλής ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Ουσιαστικά θα έλεγα ότι υπάρχει η προτροπή καλέσματος του Φωτός...ΕΛΑΦΟΣ
( ΕΛΑ-ΦΩΣ)....όπου η ΕΛΑΦΟΣ....γίνεται το σύμβολο του Πνευματικού Φωτός και δια της ταχύτητας συμβολίζει την ιδιότητα του Φωτός...οπότε ο Ηρακλής στον 3ο του άθλο....κυνηγά την ΕΛΑΦΟ στον ποταμό ΛΑΔΩΝΑ.....και ρίχνει τα βέλη του και συλλαμβάνει ως αποδέκτης την Ουράνια ακτινοβολία μέσω των ενεργειακών πεδίων....ως εκπρόσωπος της Ψυχής Κόσμου καθώς και του Έλληνος-Ανθρώπου ...που είναι κατ’ ουσίαν εξελισσόμενος Νους.....ΑΠΟΛΛΩΝ/ΑΠΕΛΛΗΝ.....επίγειος και ΑΡΤΟ-ΤΡΕΦΗΣ....λόγω της ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ.
Ο ΕΛΛΗΝ-ΗΡΑΚΛΗΣ.....κυνηγάει να ερευνήσει και να συλλάβει την Νοητική και Διανοητική ΕΛΑΦΟΝ (Ηλίου Φωτισμένη)....όπου θα την παραδώσει στον ΕΥΡΥΣΘΕΑ.....όπου κατόπιν η ΤΑΥΓΕΤΗ (Κόρη Άτλαντος)....προσφέρει την ΕΛΑΦΟ εις την Αρτέμιδα....όπου έχουμε συγκεντρωμένη κάθοδο Γνώσης Αιθέρος. Ο ίδιος ο πατήρ ΑΤΛΑΣ.....συμβολίζει την (Δύναμη Πυρός) και δεν είναι τυχαίο φυσικά ότι την κυνηγά....όπου η λέξη ΛΑΔΩΝΑ σημαίνει (Φωτισμένη Διάνοια) και ο ΕΛΛΗΝ-ΗΡΑΚΛΗΣ....σημαίνει (Φωτεινή Ενέργεια)...όπου την ενέργεια αυτή τη μεταφέρει ο ΗΡΑΚΛΗΣ...ως φωτεινό φορτίο για να ολοκληρώσει την αποστολή του. Όπως επίσης δεν είναι τυχαίο ότι ο ΗΡΑΚΛΗΣ πορεύεται μέσω της ΑΡΚΑΔΙΑΣ...που συμβολίζει την....(Αρχική Δόμηση Δημιουργίας)...επί της Γαίας. Με λίγα λόγια...η ΕΛΑΦΟΣ.....συμβολίζει το ΑΓΝΟ, το ΑΠΛΕΤΟ ΦΩΣ της ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΟΡΑΣΕΩΣ
Κλείνοντας…το «σύμβολο» ΧΕΙΡΩΝ αποκτά τρεις όψεις:
Α. Ως ΘΥΤΗΣ….που τραυματίζει και διώκει τους άλλους Κενταύρους….δια της καταπίεσης των ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ και των ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ.
Β. Ως ΘΥΜΑ….από τους οικείους γονείς(Κρόνου/Φιλύρας).
Γ. Ως ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ…..εκπαιδευτής και σωτήρας των ηρώων μαθητών και του Τηλέφου.
Οπότε συμπερασματικά το σύμβολο «ΧΕΙΡΩΝ»….είναι η μοναδική μας ευκαιρία για τη συμφιλίωση των αντιθέσεων της εξισορρόπησης των ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ/ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ….μετά της ΛΟΓΙΚΗΣ/ΕΝΟΡΑΤΙΚΗΣ….ικανότητας….όπου έχει την αποστολή της συμφιλίωσης της έννοιας ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ / ΚΡΟΝΟΥ….και ΑΛΛΑΓΗΣ / ΝΕΑΣ ΤΑΞΕΩΣ…..ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ / ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ…..εγγονού του Κρόνου….κι αυτό είναι ΕΦΙΚΤΟ….εφ’ όσον ο ΑΠΟΛΛΩΝ είναι ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ ΧΕΙΡΩΝΟΣ.
Ο ΧΕΙΡΩΝ μετέχει κι αυτός….όπως και ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ….της Αθανασίας….κατεστερωθείς υπό του ΔΙΟΣ…..εις τον Αστερισμό του Κενταύρου.
Η Ανθρωπότητα...ΑΔΕΛΦΙΑ...παρότι γνωρίζει την ύπαρξη της ΕΛΑΦΟΥ....μέχρι και σήμερα μόνον τα ίχνη της ακολουθεί. Η ΕΛΑΦΟΣ.....παραμένει αόρατος.....εις τον Ηρακλέα-Έλληνα....καθώς την αναζητεί εις τα πέρατα του Κόσμου....αλλά όμως η ΕΛΑΦΟΣ.....πρόκειται να θεαθεί ΑΔΕΛΦΙΑ.....εις τον ποταμό ΛΑΔΩΝΑ....όπου με τα χρυσά ΚΕΡΑΤΑ....σύμβολο Πνευματικής Φώτισης του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος...ως θεοί Ηλιακού Πνεύματος....που παρακολουθούν την προσπάθεια μας...όπου ΕΜΕΙΣ....εκείνο που μας απομένει.....είναι να συλλάβουμε και να πιάσουμε την ΕΛΑΦΟ.....από τα ΚΕΡΑΤΑ....για να την παραδώσουμε εις την μνήμη του ΕΥΡΥΣΘΕΩΣ...βασιλιά των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου....ως εσωτερική ΑΝΤΙΛΗΨΗ.

ΚΑΛΗ Α-ΝΟΙΞΗ ΕΙΣ ΤΟΝ  ΜΥΕΛΟ ΣΑΣ.

ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ (Ε.Ι).


Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΑΣΗ….ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Κατά την ερωτική επαφή των δύο φύλων….επέρχεται η συνεύρεση του ωαρίου-σπερματοζωαρίου….που καθορίζει την πορεία της νέας ΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ της ΨΥΧΗΣ….και έχει φυσικά σημασία ο τρόπος….διότι σε περίπτωση βιασμού ή καταναγκασμού η Ψυχή θα φέρει ….και τα ανεξίτηλα σημάδια της άγριας επαφής…ως μια αναγκαστική ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ….όπως αλληγορείται με το αφηνιασμένο ίππο….του συνευρισκόμενου Κρόνου….μετά της ωραίας Νύμφης Φιλύρας. Οπότε η ψυχική επαφή των ερωτευμένων ζευγαριών έχει πολύ μεγάλη σημασία….ώστε κατά την απόφαση της Ψυχής να κατέρθει…αντιμετωπίζει το πρόβλημα του ενοποιημένου πεδίου της βαρύτητας…μέσα στο χωροχρόνο ώστε να λάβει την κατάλληλη ενέργεια….διότι η άσαρκος Ψυχή εις την προ ενσάρκωση κατάσταση της…υπάρχει εντός του ενοποιημένου πεδίου….όπου έχει εξισορροπημένη βαρύτητα….και ενέργεια διότι ο όγκος και η επιφάνεια….είναι εν «δυνάμει»...... καταστάσεις της Ουσίας….οι οποίες αναπτύσσονται με αργό ρυθμό….ώστε να διασπούνε την έννοια της ενότητας.

Οπότε ο νέος ενσαρκούμενος χρησιμοποιεί....ως χώρο….την κοιλιά….ως χρόνο…το αναγκαστικό διάστημα της εννεάμηνης κυοφορίας….ως ενέργεια….τον αιθέρα των γονέων….διότι γεννούν και στην ουσία ενοποιούν το ΕΙΝΑΙ του όντος….εντός της Μήτρας…της Μητρός. Το ΕΙΝΑΙ…..χωρίζεται σε αντιστροφή των συλλαβών....σε ΝΑΙ….ΕΙ….που σημαίνει …πράγματι Υπάρχεις…..δηλαδή ΕΙΣΑΙ το ΟΝ….όπου δεν έχεις φύλο ακόμη….αφού όπως σας έχω εξηγήσει και σε παλαιότερη ανάρτηση η Ψυχή δεν έχει φύλο….δεν αναγνωρίζει άρρεν και θήλυ….παρά μόνο κατά την εμφάνισή της ει την Γαία μετά το πρώτο κλάμα…..και αφού έχει περάσει αρκετό χρονικό διάστημα….και εμφανιστεί στα εξωτερικά χαρακτηριστικά η εμφανής διαφορά των δύο φύλων….λόγω της διαφορετικότητος των γεννητικών οργάνων.

Μέσα στο χώρο της κοιλιάς το βαρυτικό πεδίο είναι ενοποιημένο καθώς η Ψυχή κατά την άφιξή της εισέρχεται και παραμένει αιωρούμενη….εντός των Υδάτων του Ωκεανού….δηλαδή της Μήτρας…της Μητρός μας. Ο χώρος/κοιλιά και ο χρόνος /κύηση…διαστέλλονται ενεργειακά και παραμένουν ενοποιημένοι….αβαρείς….προστατεύοντας το σημείο, την επιφάνεια και εν συνεχεία τον όγκο….όπου ο σωματικός φορέας της Ψυχής….καταλαμβάνει εντός των αρχέγονων Υδάτων της Μήτρας/Μητρός…όπου και η τελευταία ΣΤΑΣΗ της ΨΥΧΗΣ….προ της διάσπασης και του διαχωρισμού της ΘΕΙΑΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ….οπότε μετά τη γέννηση της Ψυχής….το ενοποιημένο πεδίο αποσύρεται με αργό ρυθμό. Ο ενιαίος μητρικός κόλπος…του εμβρύου….είναι ο χώρος των ενστίκτων….όπου όμως απουσιάζει το Συναίσθημα και η Λογική.

Εντός του εμβρύου...οι προγενέστερες Μνήμες της Ψυχής..... ΘΕΟΙ και ΤΕΡΑΤΑ όπου: (οι  Θεοί.... αντιπροσωπεύουν την ηρεμία/θαλπωρή/στοργή/φροντίδα/ασφάλεια.....και τα Τέρατα....αντιπροσωπεύουν την βία/εγκατάλειψη/απελπισία/τρόμο/πανικό) ....ΘΕΟΙ και ΤΕΡΑΤΑ.....συνυπάρχουν ειρηνικά ή αλληλοσπαράσσονται...χωρίς διάκριση και λογική αιτιώδους σχέσεως. Οι αποτυπώσεις των Θεών και των Τεράτων ενεργοποιούνται ανάλογα εκ του νέου ηχητικού περιβάλλοντος...όπου έρχεται και η πρώτη σύνδεση....με τον έξω κόσμο...!

Ο πρώτος όμως ήχος είναι αυτός της ΚΑΡΔΙΑΣ της Μητρός του....που καθορίζει και το ρυθμό.....στη σταθερή πορεία του στην μετέπειτα μελωδική ορχήστρα....ή των παρακρούσεων που επιφυλάσσει η ζωή. Η εισβολή των ήχων επηρεάζει τους Θεούς και τα Τέρατα ...τα οποία καταλαμβάνουν την Ψυχή του κυοφορούμενου οργανισμού ...δια των αντίστοιχων παλμοδονήσεων.

Έτσι από την σύλληψη.....μέχρι και τα 3 πρώτα χρόνια περίπου...το έμβρυο/βρέφος/νήπιο.....ως Όν....υπάρχει στο φυσικό κόσμο...πρώτα εντός της Μήτρας /Μητρός του κι αργότερα εκτός αυτής. Οπότε με τις ανάλογες σχέσεις των γονέων και του περιβάλλοντος που θα αναπτυχθεί ....θα χρωματίσουν ανάλογα και τη μελλοντική διάθεση της Ψυχής...με χρώματα θερμά....ζωηρά, ωραία και αμιγή...ή αντίστροφα χρώματα ψυχρά....σκοτεινά, θλιβερά, αποτρόπαια.

Στο φιλόξενο Μητρικό κόλπο...το έμβρυο βρίσκεται ασφαλή.....συνδεδεμένο ψυχοσωματικά με την Μητέρα του. Χωρίς Συνειδητότητα η Ψυχή πλέει....αυτάρκης.....στο ενοποιημένο πεδίο της Μήτρας. Στη συνέχεια λοιπόν με την ΕΞΟΔΟ του στον γήινο κόσμο...το νήπιο είναι συνδεδεμένο μόνο ψυχικά με την Μητέρα του και φυσικά ελάχιστα αντιλαμβάνεται το σωματικό του διαχωρισμό από αυτήν....γι’ αυτό και την θέλει συνεχώς δίπλα της...κι αν πράγματι η Μητέρα απομακρυνθεί τότε εκείνο κλαίει  απεγνωσμένα...διότι η έλλειψη της Μητρός διασπά το ενοποιημένο χωροχρονικό και ενεργειακό πεδίο...το οποίο έχει απόλυτη ανάγκη...όχι μόνο για την φυσιολογική του ανάπτυξη....αλλά κυρίως για την ψυχολογική του κατάσταση.....όπου το μικρόν Ον ενστικτωδώς αντιλαμβάνεται την ατμόσφαιρα την οποία αναπνέει η Μητέρα του....και δι’ αυτής απορροφά την εκπεμπόμενη ενέργεια των δονήσεων σε μελωδικές και ήρεμες νότες......συχνότητες ...γι’ αυτό και το νήπιο προτιμά να το τραγουδούν.....ενώ αν ακούει άγριες και τρομακτικές φωνές ή θορύβους τρομάζει και συστέλλεται. Όμως η μελλοντική ΠΟΡΕΙΑ του Όντος διαγράφεται «ερήμην» του «Εγώ»....όταν το άκρως ευαίσθητο και μόλις σχηματιζόμενο νευρικό σύστημα προσλαμβάνει δια των αοράτων κινήσεων......τους αντίστοιχους ερεθισμούς του εξωτερικού περιβάλλοντος.

Όταν λοιπόν η Ψυχή ΕΝΣΑΡΚΩΘΕΙ.....έχουμε αντίστοιχα τέσσερις αλλεπάλληλες διασπάσεις :



Α. Η πρώτη διάσπαση...επέρχεται με τη γέννηση....του μωρού όταν κόβεται ο σωματικός ΟΜΦΑΛΙΟΣ λώρος...αλλά όμως ο Ψυχικός....δεν κόβεται ποτέ.....μιας και ο πρώτος αυτός διαχωρισμός της Ψυχής που ασκείται από το βαρυτικό πεδίο της Γαίας....λόγω της πτώσης ...διαχωρίζει τα Όντα σε «Εγώ» και «Εσύ» ....όπου το κάθε τέκνο στη συνέχεια προσπαθεί να διαχωρίσει τον «Εαυτό» του....καθώς γίνεται αποδέκτης άλλοτε ενδιαφέροντος και άλλοτε αδιαφορίας....άλλοτε χλευασμού και άλλοτε κακίας....από τα «Εσύ»...τα οποία έχει και να αντιμετωπίσει. Η Ψυχή...επειδή προηγείται του «Εγώ»...δηλαδή προϋπάρχει δια της ακαθόριστης ανάμνησης.....μεταφέρει στη μελλοντική της διάπλαση την αντίστοιχη αντίδραση αγάπης για το ενδιαφέρον και αδιαφορία για την απαξία, τραύμα για το χλευασμό και μίσος για την κακία προς το κάθε «Εσύ»...των άλλων Όντων.



Β. Η δεύτερη διάσπαση ......επέρχεται με την έξοδο του βρέφους/μωρού από την Μήτρα και αργότερα ως νήπιο η ενσαρκωθείσα Ψυχή αισθάνεται την σταδιακή διάσπαση ....την οποία ασκεί το βαρυτικό πεδίο....και καθώς το τέκνο αυξάνεται σε επιφάνεια και αρχίζει να βαραίνει με υλικό όγκο του σώματός του....αφήνεται ελεύθερο να μπουσουλήσει και κατόπιν να περπατήσει στο χώρο....χωρίς πλέον συμπαράσταση και βοήθεια. Το διαχωριστικό σημείο της πτώσεως του ενοποιημένου πεδίου χάνεται ....όπου χάνεται και η ασφάλεια και θαλπωρή ...οπότε το σήκωμα αλλά και κάθε επόμενη πτώση του μωρού......δηλώνει την έλξη της Γαίας...του βαρυτικού της πεδίου και καθώς μαθαίνει να περπατά τα πρώτα του βήματα...η έλξις της Γαίας....με τις επιθυμίες και τα ένστικτα στο αόρατο πεδίο...είναι ο προάγγελος των μελλοντικών του πτώσεων...κατά την εκμάθηση των ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ του βίου του...όπου κι αυτές σιγά-σιγά θα σηματοδοτήσουν την περαιτέρω απομάκρυνση του τέκνου...εκ του ενοποιημένου Μητρικού κόλπου.



Γ. Η τρίτη διάσπαση...επέρχεται όταν το νήπιο αρχίζει με αργό ρυθμό την προσπάθεια επικοινωνίας με το περιβάλλον....αφού προσπαθεί πλέον να ομιλεί....όπου η οδυνηρή εμπειρία διάσπασης και διαχωρισμού Ψυχής από το προστατευτικό πλέγμα του ενοποιημένου πεδίου από την φροντίδα της Μητέρας αρχίζει να μειώνεται....αλλά όμως με την πάροδο του χρόνου το νήπιο λαμβάνει συγκεκριμένη Γνώση του «Εσύ».....αποκτώντας την Επίγνωση της αντιπαραθέσεως του «άλλου» .....ο οποίος δεν είναι η Μητέρα του......και είναι διαχωρισμένος από τον Εαυτό του. Αυτή διαφοροποίηση του «Εγώ» του νηπίου δια της ομιλίας.....σ’ ένα νέο περιβάλλον...είναι μία νέα απομάκρυνση από την ενότητα του Κέντρου του.



Δ. Η τέταρτη διάσπαση...η οποία είναι και οριστική......επέρχεται όταν μεγαλώσει τόσο από τους ίδιους τους γονείς....αλλά και από το σχολείο....και τους διδασκάλους...όταν πλέον το παιδί αρχίζει με κόπο να εκφράζει την προσωπική του ΑΝΤΙΛΗΨΗ και ΑΠΟΨΗ......περί του «Εγώ» και του «Εσύ» .

Αλλά δυστυχώς...τόσο από το σπιτικό περιβάλλον....όσο και από περιβάλλον του Σχολείου....πόσο δε μάλιστα από το γειτονικό και ευρύτερο γενικό κοινωνικό περιβάλλον.....δεν τονίζεται αλλά και δεν μαθαίνεται το « ΕΜΕΙΣ » .....ώστε να δώσουμε την δυνατότητα στα παιδιά της μελλοντικής ανάμνησης.....του άλλοτε ενοποιημένου πεδίου της ΥΠΑΡΞΕΩΣ του.



Η σημασία του «ΕΜΕΙΣ» ....δια της ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΣ...και ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ....της ηρεμίας.....η οποία πλημμυρίζει το «ΕΙΝΑΙ» .....το «ΝΑΙ» του «ΕΙ».....δηλαδή του Υπάρχεις και Εσύ.....θα έδιδε την δυνατότητα των πρώτων δεσμών μετά του «Εσύ»...της ΠΡΩΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ( ΕΝ-ΩΣΙΣ).....μετά του ΣΥΝ ΠΑΝ ΤΟΣ  ΚΟΣΜΟΥ.....εντός της Συμπαντικής Σφαίρας των Όντων...όλων των βασιλείων...ζωικού, φυτικού, ορυκτού και ανθρώπινου παράλληλα.....όπου θα επανέφερε ....την Συμπαντική Τάξη...όπου όλα είναι ίσα και αυτόνομα.



ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ (Ε.Ι)


Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

ΟΙ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ


(Αυτό το άρθρο αφιερώνεται σε μια Αδελφή Ψυχή….που αρχίζει από Ε-ψιλον)



Έχουμε διαπιστώσει όλοι μας…προφανώς ότι τα τελευταία έτη….οι καιρικές μεταβολές έχουν επηρεάσει τις κλιματολογικές συνθήκες…οπότε διαπιστώνεται να έχουμε εμφανώς …μόνο χειμώνα και καλοκαίρι. Όμως στον ορφικό Ύμνο του Ήλιου….μας προσδιορίζεται επακριβώς ο αριθμός των τεσσάρων «ωρών» δηλαδή….των 4ων ΕΠΟΧΩΝ του ΕΤΟΥΣ…..με το τέθριππο άρμα….όπου το οδηγεί ο ΗΛΙΟΣ…μ’ ένα μαστίγιο…παρότι και οι τέσσερις εποχές δεν αναφέρονται….όμως αναφέρονται εις τα ενδότερα αόρατα πεδία ….όπου κινείται η ΨΥΧΗ.

Οι εποχές έχουν σχέση με τη Νύκτα….εκ του σκότους/Λήθης/Λητώς….μητέρα της Αρτέμιδος/ημίφωτος…..καθώς επίσης και του Απόλλωνος/Φωτός. Οπότε προβάλλουν οι αντίστοιχες 4 εποχές: ΧΕΙΜΩΝ-ΕΑΡ-ΘΕΡΟΣ-ΜΕΤΟΠΩΡΟΝ.



Α. Ο Χειμώνας….γνωρίζουμε ότι παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μείωση φωτός…που έχει ως αποτέλεσμα την έλευση του Χειμώνα….που αντιστοιχεί εις την χειμερία νάρκη του όφεως…δηλαδή αλληγορικά ο Χειμώνας…δια του Σκότους…..αναφέρεται στην ανάπαυση της Ψυχής…η οποία όμως δεν επιθυμεί να συμμετέχει στα δρώμενα…αλλά διανύει την εποχή της αφομοίωσης των εμπειριών του προηγηθέντος Κύκλου….οπότε αφορά εις την μείωση της ψυχονοητικής κινητικότητας των όντων….λόγω της μείωσης του Φωτός Η μειωμένη αυτή κινητικότητα των όντων….συμβολίζει την μείωση των δονήσεων της Φύσεως…..η οποία εκδηλώνεται σε ελάχιστο χρόνο…δια των ήχων και των χρωμάτων…εις το χωροχρόνο κατά τον Χειμώνα…οπότε η Χιών….από τη λέξη ετούτη…μας δίνει το ΛΕΥΚΟ….άχρωμο του χιονιού….όπου αλληγορικά σημαίνει και τη μείωση της χρωματικής κλίμακας και συγχρόνως την ανυπαρξία της μνήμης.

Η ιδιότητα του Χειμώνα….έχει να κάμει με την γενικώς μειωμένη λειτουργία του οργανισμού….οπότε και τα νεαρότερα άτομα σε ηλικία…..θα έχουν ασφαλώς και μικρότερες νοητικές ικανότητες….λόγω της έλλειψης των χωροχρονικών εμπειριών ζωής στο φυσικό μας πεδίο….οπότε και έχουν την μειωμένη ικανότητα διάκρισης στο Νοητό πεδίο.



Β. Το Έαρ…..γνωρίζουμε ότι παρουσιάζει αυξανόμενο Φως….όπου η Ψυχή αντιλαμβάνεται την επί της Γαίας έλευση των ακτίνων του Ήλιου…δια της αναγεννητικής ορμής του έαρος….όπου η εαρινή αφύπνιση είναι ακριβώς η ανέλκυση των αναμνήσεων από το λήθαργο της χειμερίας νάρκης….όπου από το Ατομικό Ασυνείδητο η Ψυχή μας…..ανέρχεται στο επίπεδο της Υποσυνειδήσεως. Αυτός ο αέρας …της Ψυχής μας αναγεννάει…έτοιμοι να υποδεχτούμε το Θέρος.



Γ. Το Θέρος …..γνωρίζουμε ήδη ότι έχουμε πλήρη θέαση του Φωτός….όπου η Αυτοσυνείδηση είναι μία αναρρίχηση στο Δένδρο της Ζωής…..όπου το Έαρ μεταβάλλεται σε ΘΕΙΟ ΕΡΩΤΑ….κατά το θέρος…όπου ο Έρως του θείου Όντος....με την αύξηση του Φωτός και της θερμότητας καθίσταται δι΄ ημάς:

ΘΕΡΟΣ=Θ+ΕΡΩΣ=ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΣ.



Οπότε ανακεφαλαιώνοντας τις τρεις εποχές έχουμε αντίστοιχα:



Ο Χειμώνας της Ψυχής μας…..είναι το ΑΤΟΜΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ.

Το Έαρ της Ψυχής μας….είναι το ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ και

Το Θέρος της Ψυχής μας….είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ



Δ. Το Μετόπωρον…..δηλαδή το Φθινόπωρον….οι οπώρες ωριμάζουν μετά το χρόνο αυτό…που φθάνει εις το τέλος του Κύκλου…αλλά η τελείωση αυτή δεν σημαίνει την εξαφάνιση και εκμηδένιση της Ψυχής….διότι αυτή την εποχή έχουμε την ανάπτυξη της ΥΠΕΡΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ….ως τέταρτης και τελευταίας εποχής της εξατομικευμένης και Αυτοσυνειδήτου Ψυχής….καθώς τα έμφρονα-έλλογα όντα….φθάνουν τελικώς σε ωρίμανση καρπών…του βίου τους….όπου η Ψυχή…όμοια με τον καρπό των δέντρων…..με οπώραν…φθάνει στην πλήρη ωριμότητα της και επιστρέφει στη Γαία.

Το Μετόπωρον (Μετ + όπωρον)….είναι η εποχή της προσφοράς των καρπών του βίου μας….στους άλλους….που μας προσφέρθηκαν από το ΘΕΙΟΝ ΕΝ. Έτσι η Ψυχή….από την εσωτερική της πνοή….προσφέρει στο εξωτερικό πεδίο τους καρπούς της Γνώσης…έχουσα επιστρέψει εκ του Δέντρου της Γαίας…όμοια με το Μετοπωρικό καρπό…ώριμος και μεστής Σοφίας.

Οπότε…με την εκ νέου ελεύσεως του Χειμώνα….θα ξαναέρθει η μείωση του Φωτός….και των Ήχων εις το χωροχρόνο….προετοιμάζοντας την ΝΕΑ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ…ΤΩΝ ΩΡΩΝ(ΕΠΟΧΩΝ)….ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ.

Με λίγα λόγια.....λόγω της Χειμέριας νάρκης….δια της μείωσης των ΗΧΟΧΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΔΟΝΗΣΕΩΝ….η Ψυχή αναπαύεται…διότι ακριβώς στην αόρατο πραγματικότητα του Χειμώνα….τα χρώματα και οι ήχοι…..μειώνουν τις δονήσεις τους. Στη συνέχεια θερμαινόμενη κατά το Έαρ….εκ της πρώτης ερωτικής επαφής με τις ακτίνες του Ήλιου….δηλαδή της Γνώσεως…σφοδρά επιθυμεί η Ψυχή να ανυψωθεί δια του ΘΕΙΟΥ ΕΡΩΤΟΣ….στα πεδία της ΣΟΦΙΑΣ του ΦΩΤΟΣ….αφού ανέρχεται με μεγάλη προσπάθεια…έρπουσα στο Δένδρο και αποκτά τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ της μοναδικότητος της Ουσίας της….κι ενώ είναι ψηλά…..και πλησίον των ακτίνων του Ήλιου….είναι όμως εφαπτόμενη του Δένδρου της Ζωής…με όλο της το σώμα….και είναι μόνη. Έτσι με αυτόβουλη κίνηση η Ψυχή….εγκαταλείπει τους ομοίους της…και δρα χωρίς εξαρτήσεις των «άλλων»….απαλλαγμένη της κυριαρχίας πάσης φύσεως τεράτων…οπότε από ψηλά….από το Δένδρο.....ορεί τον ΟΥΡΑΝΙΟ ΘΟΛΟ και αποκτά ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των πράξεών της…δια της ΕΝ-Θ-ΥΜΗΣΕΩΣ/Μυήσεως….και καθώς είναι μόνη επάνω στο Δένδρο….όπου το γνωρίζει αυτό….και έχοντας επιλέξει την ΑΡΕΤΗ…..βρίσκει τα ΧΡΥΣΑ ΜΗΛΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ…..τα οποία φυλάσσονται....ημέρες και νύκτες υπό του Δράκοντος Όφεως. Το στήριγμα της Ψυχής είναι το ίδιο το Δένδρο της Ζωής….έχοντας πλέον τους ώριμους καρπούς…οπώρας του Μετοπώρου(Φθινοπώρου)….και θα τα μοιρασθεί μόνο με άξιους….όταν ξανά επιστρέψει στη Γαία…με ορθή την σπονδυλική στήλη…έχοντας την Ηλιακή Φώτιση των Χρυσών Μήλων…όπου θα τα ξανά επιστρέψει πίσω στο Δένδρο της Ζωής…αφού τα έχει δανειστεί.



Οι 4 εποχές της Ψυχής….αλληγορικά τις βλέπουμε και στον μύθο του Σπηλαίου….εις την Πολιτεία του Πλάτωνα…όπου αντίστοιχα έχουμε:



Α. ΑΤΟΜΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ. Οι δεσμώτες εντός του Σπηλαίου βρίσκονται σε χειμερία νάρκη του όφεως εντός της Γαίας.



Β. ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ. Ο δεσμώτης που βίαια ανασύρθηκε και βρέθηκε εκτός Σπηλαίου….κάνει την πρώτη επαφή με τις ακτίνες του Ήλιου….την εποχή του Έαρος και η εμφάνιση του όφεως/δεσμώτου επί της Γαίας.



Γ. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Ο ανηφορικός δρόμος τον οποίο θα ακολουθήσει ο απελευθερωμένος πλέον δεσμώτης και η πρώτη επαφή με το πραγματικό ΦΩΣ….του ΗΛΙΟΥ….είναι η κατάσταση του έρποντος επί του Δένδρου….όφεως κατά το θέρος.



Δ. ΥΠΕΡΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Η επιστροφή…..πίσω του κάθε «ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ» …εις το ΣΠΗΛΑΙΟΝ….της εδώ Ύπαρξης μας….με την ενδεχόμενη δολοφονία του.....είναι η επιστροφή του Όφεως….στη Γαία….την εποχή του Μετοπώρου….και ο ενδεχόμενος θάνατός του….που αλληγορεί στον ενταφιασμό των καρπών.



Η Ψυχή μας.....ΑΔΕΛΦΙΑ...είναι καθ’ ομοίωσιν του όφεως....που κινείται κυκλικά εντός των τριών πεδίων....των τριών Ανάκτων θεών....του Διός, του Ποσειδώνος, και του Πλούτωνος....όπου από ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ σε ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ο κάθε θνητός αλλάζει.....δέρματα....δηλαδή.....βιώματα...τα οποία όμως δια της αφομοίωσης...θα τα μετατρέψει σε ΓΝΩΣΗ της Ουσίας των Όντων...δια των ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ του.



(Ε.Ι.)


ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Όταν ΑΔΕΛΦΙΑ... δεν μπορούμε να εκφραστούμε ΕΛΕΥΘΕΡΑ....και είμαστε φοβισμένοι...καταπιέζουμε συνήθως τα Συναισθήματα μας.....ώστε οι «αποθήκες»....του Ψυχισμού μας.....να δηλητηριάζονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα....να πέφτει η συχνότητα μας....και αδυνατούμε να βρισκόμαστε στην ίδια συχνότητα....με την ιδιοσυχνότητα της Γαίας....η οποία αυξάνεται....τα τελευταία χρόνια.....ολοταχώς....!
Όταν λοιπόν παραγεμίσουμε τις «αποθήκες» μας.....τόσο πολύ ασφυκτικά, τότε καταλαβαίνουμε μέσα μας......όλα αυτά τα καταπιεσμένα Συναισθήματα που προβάλλουν, τις ανάγκες μας, αλλά και τις επιθυμίες μας...να χτυπάνε αλύπητα τα τοιχώματα  των «αποθηκών»...έτοιμες να εκραγούν και να ξεχυθούν...ώστε να επηρεάσουν συνάμα και το Σώμα μας....αλλά και την Ψυχολογική μας κατάσταση.
Η  ψυχολογία για τον κάθε Άνθρωπο είναι σημαντική....και ουσιώδεις μιας και η ίδια η  Φυσική καταφέρνει να μας πει ΑΔΕΛΦΙΑ....πως τίποτε δεν πάει χαμένο....και δεν χάνεται μέσα στη Φύση......ασχέτως αν ΕΜΕΙΣ...αυτό το αποκαλούμε ΓΕΛΙΟ, ΔΑΚΡΥ, ΕΠΙΘΥΜΙΑ, ΣΚΕΨΗ, ΦΩΣ,....μιας και όλα είναι ηλεκτρομαγνητικά κύματα κβαντικής μορφής....και είναι ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Και όπως οφείλεται να γνωρίζετε η ΕΝΕΡΓΕΙΑ...δεν χάνεται ΠΟΤΈ. Το μόνο που μπορεί να συμβεί όμως ....είναι να ΜΕΤΑΛΛΑΧΘΕΙ....!
Οι πρόγονοί μας.....έχοντας την πανάρχαια εμπειρική Γνώση των πρώτων ΕΛΛΗΝΩΝ που εποίκησαν τη Γαία...ήξεραν να διαχειρίζονται τα Συναισθήματα και  δεν έτρεφαν ΑΔΕΛΦΙΑ,,, καμία, μα καμία αμφιβολία για το Συναίσθημα π.χ. της λύπης ...που έφερνε τις ασθένειες στο σώμα. Έτσι το κάθε αρνητικό συναίσθημα.....έχει και την ανάλογη τάση......να μετατρέπεται δηλαδή αντίστοιχα και σε μια συγκεκριμένη.....ασθένεια.
 Όταν λέμε ότι είμαστε ΑΣΘΕΝΕΙΣ.....στην πραγματικότητα οι ασθένειες αυτές δεν είναι παρά ....οι αντανακλάσεις των εσωτερικών συγκρούσεων και των ανομολόγητων πόθων μας.....ώστε να μας φέρνουν δυσάρεστα σωματικά προβλήματα...τα οποία μέσω του πόνου....τα αντιλαμβανόμαστε.....ώστε να καταλαβαίνουμε ότι κάτι τελικά δεν πάει.....καλά....!
Οι επιστήμες σήμερα.....έχουν επιβεβαιώσει...πως το κάθε Συναίσθημα και η κάθε Σκέψη μας.......μεταβάλλεται σε ανάλογες ηλεκτροχημικές μεταβολές που συντελούνται μέσα στο Σώμα μας ...με αποτέλεσμα να υπάρχουν διάφορες ΣΚΕΨΕΙΣ που μπορούν και είναι ΙΚΑΝΕΣ να μας προκαλέσουν μια πραγματική ηλεκτροχημική αναστάτωση στον οργανισμό μας. Γι’ αυτό και η ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ.....πάντα μας βοηθάει.....ώστε να νιώθουμε καλύτερα....αλλά και να είμαστε καλύτερα.
Όταν βρεθούμε σε μια δύσκολη στιγμή και έχουμε άμεσο κίνδυνο για την ζωή μας....η ΣΚΕΨΗ μας τότε ΑΔΕΛΦΙΑ στέλνει γρήγορα μηνύματα συναγερμού σε ολόκληρο το σώμα μας.......κάνοντας την ΚΑΡΔΙΑ μας να χτυπάει  περίεργα και σε ξέφρενο ρυθμό, το πεπτικό μας σύστημα αναστέλλει τη λειτουργία του, οι πνεύμονες μας  υπέρ λειτουργούν, ενώ οι μύες του σώματος μας συσφίγγονται αρκετά και η ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ μας.....πάει στα ύψη....!
Όταν όμως βρεθούμε σε μια πιο ευχάριστη στιγμή....έχουμε ηρεμία ...και παρατηρούμε συνήθως ότι δεν έχει και τόσο άμεσο αντίκτυπο στο σώμα μας.....ωστόσο αφήνει όμως  κι αυτή το ηλεκτρικό και χημικό της αποτύπωμα.....μέσα στον οργανισμό μας.
Το σίγουρο είναι πως όσο πιο έντονα και μεγάλα Συναισθήματα βιώνουμε.....οι όποιες ανάγκες μας.....αλλά και οι όποιες επιθυμίες μας.... παραμένουν  τελικά ανέκφραστες...με αποτέλεσμα να  παρατηρούμε τα έκδηλα σημάδια μέσα μας....!
Με την πρώτη ευκαιρία...και με μία κακή διάθεση ....η πίεση που ασκείται τινάζεται σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί....ώστε να βγει στον ορίζοντα  η οποιαδήποτε νεύρωση....ως μια σωματική ασθένεια.
Πίσω από την κάθε ασθένεια....υπάρχει τις περισσότερες φορές ένας Ψυχικός παράγοντας,...που σίγουρα μας έχει επηρεάσει κατάλληλα.....ώστε η ΨΥΧΗ μας....να προσπαθεί να βρει μία ανακούφιση....μία διέξοδο....για να μπορέσει να εκφράσει τις όποιες βαθύτερες ανάγκες της.
Όλοι έχουμε ΑΝΑΓΚΗ....από φροντίδα και αγάπη....(στοργή και προδέρμ)....που θα έλεγε κι ένας φίλος μου....κι όσο και αν το αρνούμαστε....μας αρέσει να μας φροντίζουν οι άλλοι....είτε αυτό είναι αγαπημένο μας πρόσωπο...ή όχι.
Γι’ αυτό και ιδιαίτερα τα γερατειά....όταν φθάνουμε στο τέλος της εδώ ζωής μας....οι υπηρετούντες και φροντίζοντας τέτοια άτομα γεροντικής ηλικίας.....να ξέρουν ότι είναι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ....παρότι.....πολλές φορές αυτό μπορεί να είναι και οδυνηρό....για τους ίδιους....!

Όπως το μωρό θέλει ένα χάδι....έτσι κι εμείς ...ανταποκρινόμαστε σαν το μωρό....που περιμένουμε αντίστοιχα κι εκείνο να μας αγγίξει...να μας ακουμπήσει....και χεζόμαστε....άμα είμαστε χαζομπαμπάδες ή χαζομαμάδες...ή παππούδες ή γιαγιάδες αντίστοιχα. Έλα ομολογήστε το...ότι θέλετε χαδάκια...δεν είναι κακό....εξάλλου αυτό όταν έχει να κάμει με την ΑΓΝΟΤΗΤΑ του προσώπου....τότε παίρνει....και την ανάλογη ενεργειακή ίαση....!
Στην ουσία όμως ΑΔΕΛΦΙΑ....παραδιδόμαστε στον άλλο....σε στοργικά χέρια....ζητώντας αγάπη....μιας και θέλουμε να ξεφύγουμε από τις δύσκολες καταστάσεις...! Ως ασθενείς όμως...κατά κάποιο τρόπο.....αποκτούμε ένα είδος εξουσίας.....που προσπαθούμε να επιβάλλουμε σ’ εκείνους που ιδιαίτερα μας φροντίζουν....θυμίζοντας την παιδική στοργή της μητέρας μας....όταν είμασταν μικροί....! Οπότε η ασθένεια γίνεται ο  τρόπος προσεγγίσεως ώστε να εξασφαλίζουμε την συχνότερη παρουσία των άλλων κοντά μας...ως μία διέξοδος. Οι  απαιτήσεις του Ψυχισμού μας που πολλές φορές  καταπιέστηκαν και απωθήθηκαν σε μεγάλο βαθμό, ίσως να μην έγιναν ακριβώς και τόσο αντιληπτές....ώστε να μπορέσουν να αναγνωριστούν και να τιμηθούν κατάλληλα....ώστε σιγά-σιγά να ξεγλιστρήσουν από το Σώμα μας, με τη μορφή μιας σοβαρής ασθένειας....όπως π.χ. ο καρκίνος και να απαιτηθεί ώστε το ίδιο το άτομο που πριν δεν τολμούσε να κάνει μία ενέργεια....τώρα να φέρεται  άκρως εγωιστικά.

Η ασθένεια είναι ΑΔΕΛΦΙΑ....η γλώσσα της Ψυχής...όπου μοιάζει με την έκρηξη ενός ηφαιστείου....όπου κατορθώνει και φανερώνεται σ’ ένα πολύ μεγάλο μέρος της κρυφής μας απαίτησης...του ΕΓΩ μας. Έτσι όταν η λάβα.....της ασθένειας βγαίνει στην επιφάνεια προκαλεί ταυτόχρονα και μια μεγάλη έκπληξη στο γύρω περιβάλλον του κάθε ασθενούς....όταν μέχρι τώρα δεν τολμούσε ο ίδιος ο ασθενής να το εκφράσει με την δική του γνώμη....για αυτά ακριβώς που του συνέβαιναν......και έτσι αναδεύοντας η λάβα....της ασθένειας.... ζητάει απεγνωσμένα την ικανοποίησή της. 
Η δοκιμασία αυτή έχει να κάνει ΑΜΕΣΑ με τον ίδιο τον ασθενή....αλλά επίσης και με τους  οικείους ανθρώπους.....οι οποίοι ξεβολεύονται προς στιγμήν...μιας και οι ίδιοι συμμετέχουν σε μια γενικότερη «καρμική» εξέλιξη και διαδικασία.
Δεν μας είναι έκπληξη...όταν ήδη γνωρίζουμε ότι άτομα τα οποία ήταν γενικώς υποταγμένα και σιωπηλά με πολύ υπομονετικότητα και παρόλο ήταν συμπαθητικοί άνθρωποι......πλημμυρισμένοι με αλτρουισμό και προθυμία για να βοηθήσουν τους άλλους συνανθρώπους....βλέπουμε ξαφνικά να γίνονται ιδιότροποι και πολύ απαιτητικοί ασθενείς.....που τελικά χορεύουν στο ταψί τους άλλους....!  Στην ουσία όμως αυτό δεν είναι κάποια περίεργη παραξενιά και απαιτητικότητα...απλά καταλήγει σ’ ένα βροντερό ξέσπασμα των καταπιεσμένων/κρυφών επιθυμιών.....που όλα αυτά χρόνια τον είχαν υποτάξει...σ’ ένα στενό κλοιό...αφού έδινε το προβάδισμα στους άλλους ανθρώπους. Αυτοί οι κρυφοί «υποχθόνιοι» Ψυχικοί παράγοντες πυροδοτούν άμεσα κατά κάποιο τρόπο.....τις όποιες διαταραχές της υγείας μας.
Γενικά η όποια ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ.....που δεχόμαστε.....αν δεν βρει εκείνη την στιγμή ΔΙΕΞΟΔΟ.....εκφράζεται αργότερα  Συναισθηματικά.....ως ένα μία εσωτερική κατάσταση πολιορκίας και εκδηλώνεται μ’ ένα κρυολόγημα ή κάποιου άλλους είδους πάθηση....οπότε η εκδήλωση αυτή της νόσου...ζητάει απεγνωσμένα μια ζεστή θαλπωρή....μια ζεστή αγκαλιά...ένα τρίψιμο.....μερικές «βεντούζες»....ως μεταμφίεση εκδήλωσης ...ως ένα  υποκατάστατο....του χαδιού και της επαφής...που έχει ΑΝΑΓΚΗ....η Ψυχή μας.
Όταν λοιπόν γενικώς....όλα τα «καταπίνουμε»....χωρίς να μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε ανάλογα και προτιμούμε παρόλα αυτά.....να μην εκφραστούμε κατάλληλα...τότε μας κάθονται στον λαιμό μας.....και εκδηλώνονται αργότερα ως ένας αποπνικτικός βήχας. Ο βήχας αυτός είναι μία εκδήλωση αγανάκτησης ή άγχους εκ μέρους μας.....που σαν άτομο νιώθουμε ότι έχουμε «καταπιεί» πάρα πολλά....και για πολύ καιρό και έχει φτάσει πια ο κόμπος στο χτένι....σε ένα όριο που δεν πάει άλλο και τότε πνιγόμαστε.....διότι το ίδιο μας το Σώμα μας δίνει μία προειδοποίηση, ένα σημάδι.....ένα σήμα για να φερθούμε κι εμείς ανάλογα  με περισσότερη τρυφερότητα στον ίδιο μας τον ΕΑΥΤΟ, ώστε να τον γλυκάνουμε λιγάκι....γι’ αυτό και προσφεύγουμε συμβολικά αλλά και ουσιαστικά σ’ ένα ποτήρι τσαγάκι....με μέλι.
Οι έντονοι πόνοι που νιώθουμε στα γόνατα μας εμφανίζονται συνήθως....όταν κάτι δεν πάει καλά μέσα μας...σαν να νιώθουμε ότι  έχουμε γονατίσει από τις καταπιέσεις της ζωής ......αλλά από τη μια πλευρά επαναστατεί κάτι μέσα μας και δεν θέλει πια να υποτάσσεται και να χαμηλώνει υποτακτικά ο εαυτό μας......προς χάριν των άλλων. Αυτή η ανάγκη να υψώσουμε  λιγάκι το ανάστημά μας ή να μπορέσουμε να δείξουμε κάποια αδιαλλαξία....ίσως έτσι εκδηλωθεί ένας άκαμπτος πόνος  στο γόνατο....και αναγκαστικά προσπαθούμε να αναπαύσουμε όσο πιο πολύ μπορούμε συχνά το πόδι μας  κάπου σ’ ένα μαξιλάρι.....όπου στην ουσία συμβολικά τεντώνουμε το πόδι μας κρατώντας τους άλλους όσο πιο μακριά μπορούμε....εκφράζοντας έτσι.....μια συμβολική κλωτσιά.....αγανάκτησης προς εκείνα τα πρόσωπα που μας κατάφεραν...να γονατίσουμε.....!
Όταν νιώθουμε πολύ έντονα  αισθήματα αηδίας ή ανομολόγητου καταπιεσμένου πόθου που ο ίδιος ο εαυτός μας αποστρέφεται.....τότε εμφανίζεται έρπης στα χείλη μας ...ως ένα διπλό μήνυμα.....καθώς από τη μια τα χείλη διογκώνονται σε τέτοιο βαθμό......προσελκύοντας έτσι τα βλέμματα των γύρω....και από την άλλη.....συνάμα εκπέμπουν όμως και το σήμα ...φύγε μακριά από εμένα. Ο έρπης λοιπόν στα χείλη μας μπορεί ακόμη να εκδηλώσει εκείνη την αδήριτη ανάγκη του ανθρώπου που προσπαθεί να αρνηθεί τις υπερβολικές οικειότητες με τους άλλους, αλλά  και συγχρόνως να αυτοτιμωρηθεί....επειδή ακριβώς δεν κατάφερε να τις αποτρέψει.
Η συχνή τριχόπτωση...των μαλλιών μας ....οφείλεται σε απώλεια...επικοινωνίας...σαν να χάσαμε τα φτερά μας....και ενώ είμαστε στη ζωή για άλλα φτιαγμένοι...τελικά υποτασσόμαστε πλήρως σε μια πιο κοινή μοίρα....που μας υποδηλώνει μία εσωτερική σύγκρουση.....εξαιτίας της υποταγής μας.....σε μια επιλογή που μας προσφέρει μεν ασφάλεια.....αλλά τελικά  έρχεται σε αντίθεση με αυτό που κατά βάθος ήθελε η ΚΑΡΔΙΑ μας..... και εμείς φοβηθήκαμε πάρα πολύ....επειδή δεν ρισκάραμε.....!
Οι πόνοι στα αυτιά.....τα βουητά κα το βούλωμα.....περιορίζουν την ακοή μας και σηματοδοτούν την αντίστασή μας σε ορισμένες εντολές ή την άρνησή μας να ακούσουμε και να δεχθούμε κάποια πράγματα...γιατί ακριβώς έχουμε επιλέξει να μην θέλουμε πια να τα ακούμε.....αλλά επίσης ούτε θέλουμε να υπακούμε και στους άλλους. Τα όποια προβλήματα των αυτιών...μας δείχνουν ότι είμαστε έτοιμοι  να αποσυρθούμε στον εαυτό μας για να τον ακούσουμε καλύτερα και να αφουγκραστούμε ακριβώς όλα...αφού διαπιστώσουμε τι έχει να μας πει....!
Τα προβλήματα της καρδιάς ....μας υποδηλώνουν τις πολύ έντονες και συναισθηματικές εντάσεις.....που βιώνουμε όπως τις αποτυχημένες ερωτικές μας απογοητεύσεις , τις διάφορες ενοχές που έχουμε..... τις μεγάλες συναισθηματικές μας εξαρτήσεις, η αποξένωση μας από το γύρω περιβάλλον...οπότε η συγχώρεση αποτρέπει κατά κάποιο όλα τα ισχαιμικά επεισόδια......ενώ αντίθετα διευκολύνεται η εμφάνισή τους όταν η έκφραση της αγάπης είναι προβληματική. Έτσι τα καρδιαγγειακά προβλήματα περιέχουν πάντα το ίδιο βαθύτερο αίτημα.....για ένα νέο άνοιγμα της καρδιάς μας.....με περισσότερη καλοσύνη και αποδοχή.
Τα προβλήματα στα πόδια μας δείχνουν συμβολικά...τον τρόπο με τον οποίο βαδίζουμε....την ίδια τη ζωή...... στο προσωπικό μονοπάτι για τον καθένα περιπατητή. Οι γενικότεροι πόνοι, οι δυσκολίες στις αρθρώσεις, τα διάφορα κατάγματα και τα έντονα χτυπήματα...μας δείχνουν πάντα......μια αντίρρηση που προβάλει ο εαυτός μας για την κατεύθυνση που έχουμε πάρει.....στην πορεία της ζωή μας. Έτσι  αποτελούν αντιστάσεις και προειδοποιήσεις εκφράζοντας μια πιο βαθύτερη απροθυμία για τον τρόπο με τον οποίο κινούμαστε και οδηγούμαστε στη ζωή. Οπότε ο οργανισμός μας προβάλλει ένα αίτημα.....εκφράζοντας μ’ αυτό τον τρόπο το σώμα....για  μια εσωτερική ανάγκη και ένα σταμάτημα....για μια πιο σωστή επανεκτίμηση της πορείας μας γενικότερα. Οπότε οφείλουμε να επιβραδύνουμε λιγάκι το ρυθμό μας και να χαρούμε κάποια πράγματα περισσότερο.....αλλιώς μπορεί αυτό να μας δίνεται ως ένα μήνυμα......για μια πλήρη αλλαγή πορείας.
Το πρόβλημα στα χέρια...μας δείχνει τον τρόπο με τον οποίο  διαχειριζόμαστε τη ζωή μας, τις ευθύνες μας....την ίδια μας την προσωπικότητα. Οι πόνοι στα χέρια μας υποδηλώνουν.....την γενικότερη αντίδραση και αντίσταση του εαυτού μας.....επειδή ακριβώς δεν εκφράζουμε όλο το δυναμικό μας ή δεν διαφεντεύουμε με σοφία τον εαυτό μας, αλλά και τις υποθέσεις μας.
Οι πόνοι στους ώμους και τον αυχένα υποδηλώνουν συχνά πως έχουμε αναλάβει μεγάλα βάρη , περισσότερα από όσα αντέχουμε να σηκώσουμε ή ότι έχουμε αυτοπεριοριστεί και έχουμε δεχθεί να υποταχθούμε. Δηλώνουν ένα είδος υποδούλωσης.....το οποίο έχει πια φτάσει σε ένα οριακό επίπεδο.

Οι πόνοι στους ώμους...μας μπλοκάρουν και δεν μας αφήνουν να σηκώσουμε ψηλά τα χέρια μας, μιας και το αυχενικό σύνδρομο μπλοκάρει την ευρύτερη περιοχή δείχνοντας μας.......ένα είδος ακαμψίας που έχει επέλθει μετά από καιρό. Οπότε το βαθύτερο αίτημα είναι......να δούμε με άλλα μάτια και με άλλες οπτικές γωνίες τη ζωή, να περιστραφούμε και προς άλλες κατευθύνσεις αλλά και κυρίως να μπορέσουμε να βρούμε.....τον ίδιο μας τον ΕΑΥΤΟ....ώστε να τον δούμε πιο ανάλαφρο, αρκετά ευδιάθετο και χαρούμενο για πιο πρόθυμες εκφράσεις στο γενικότερο δυναμικό πεδίο.

Τα διάφορα προβλήματα εκατέρωθεν.....δεξιά και αριστερά στα πλευρά μας.....μας δείχνουν.... αν είναι η αριστερή μεριά τη θηλυκή μας διάσταση  ύπαρξης μας και αν είναι η δεξιά μεριά  τη λογική και την αρσενική μας διάσταση. Οπότε έτσι ανάλογα σε ποια πλευρά του σώματος μας  εκδηλώνεται το πρόβλημα...αντίστοιχα μας δείχνει  το ανδρικό και λογικό μέρος μας ή το θηλυκό και συναισθηματικό μέρος μας αντίστοιχα.

Το κεφάλι μας.....μιας κι εδώ βρίσκονται τα περισσότερα από τα αισθητήρια όργανα μας......αλλά συγχρόνως και ο εγκέφαλος μας......που αποτελεί ταυτόχρονα το ΚΕΝΤΡΟ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ.... είναι δηλαδή εκείνη η πόρτα....η ΠΥΛΗ....όπου ο έξω κόσμος περνάει εντός μας. Οπότε αν έχουμε έναν έντονο πονοκέφαλο και  ημικρανία....φανερώνεται η στάση μας απέναντι σ’ αυτά που μας απασχολούν στα καθημερινά προβλήματα....τα οποία ζητούν άμεσα λύσεις.

Ο κάθε ΠΟΝΟΣ στο ΣΩΜΑ μας....μας  στέλνει αντίστοιχα και ένα μήνυμα προειδοποίησης.....ότι έχουμε επιφορτισθεί με πολλές έγνοιες και σκοτούρες ή ότι  έχουμε υπερφορτώσει το κεφάλι μας .... με πράγματα που χρειάζονται πολλή ενέργεια και σκέψη.....χωρίς εμείς  να αναγνωρίζουμε.....ότι τελικά ίσως να χρειάζεται....να αφήσουμε τα πράγματα κάπως να καταλαγιάσουν λιγάκι.....πριν εμείς πάρουμε τις οριστικές και τελεσίδικες αποφάσεις.

Οπότε όποιο κι αν είναι το σύμπτωμα που θα εμφανισθεί στο σώμα μας.....να είμαστε σίγουροι ότι δηλώνει ότι ένα κωδικοποιημένο μήνυμα έρχεται από την Ψυχή μας....και οφείλουμε να το ακούσουμε....να το αφουγκρασθούμε και να ανταποκριθούμε κατάλληλα ώστε η ένταση του συμπτώματος μας να μειωθεί κατά το δοκούν ή και να βρεθεί τρόπος υποχώρησης.

Προτού προβάλλετε τα ερωτήματα στον ΕΑΥΤΟ σας....οφείλετε ΑΔΕΛΦΙΑ... να βρείτε τις απαντήσεις....ώστε αυτά τα ερωτήματα  να πιάσουν τόπο....!Μ’ αυτόν τον τρόπο και χωρίς υπεκφυγές.....ανοίγετε το δρόμο για την ανακούφιση και τη θεραπεία στα ενδότερα του πυρήνα της Ψυχής.....απ’ όπου προέκυψε και το όποιο πρόβλημα....και το οποίο ασφαλώς είναι σε κάθε περίπτωση το ίδιο.
Το «Γνώθι σαυτόν»....και το «Παν μέτρον άριστον»....θα είναι οι ΟΔΗΓΟΙ μας....για να μπούμε στο ιατρείο....το θεραπευτήριο....ώστε η Ψυχή μας ...μέσω της Π+αιωνιότητας ...να εισέλθει...αμόλυντη και καθαρή....εις το καθαρτήριο Φως.

 ΕΡΡΩΣΘΕ (Ε.Ι.)

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ...



Οι ΕΛΛΗΝΕΣ ερχόμαστε από μακριά και πηγαίνουμε ακόμη μακρύτερα!


Αυτό είναι το πεπρωμένο μας, η μοίρα μας.

Αυτό είναι η «θεϊκή» αποστολή μας:

¨ Να εξανθρωπίσουμε και να επανελληνίσουμε την Οικουμένη με τα νάματα των ανθρώπων, οι οποίοι συνέθεσαν το ¨Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα¨ και τον ¨Πανανθρώπινο εκείνο Πολιτισμό¨.

Αυτή είναι η πορεία μας . . .

Στην διάρκεια αυτής δεν πρέπει να ξεχνούμε εκείνο που είπε στον Σόλωνα, ο Ιερέας Σόγχις της Αιγύπτου:

«Στην χώρα σας γεννήθηκε το πιο όμορφο και ευγενικό (τέλειο) γένος» !

(ΠΛΑΤΩΝ: «Τίμαιος», 236).


Τα «Άρρητα», πλέον, μας αποκαλύπτονται και η γνώση γίνεται το ΥΠΕΡΟΠΛΟ μας.

Το Πνεύμα των Υιών των Ουρανών συνοψίζονται στις Επτά Ιερές Εντολές του Ορφέως, ήτοι:


1) ΟΥ ΦΩΝΕΥΣΕΙΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ (Μην σκοτώσεις τον συνάνθρωπο σου).



2) ΕΣΟ ΟΙΚΤΙΡΜΩΝ ΠΡΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ( Να έχεις οίκτο για όλα τα δημιουργήματα).



3) ΕΣΟ ΑΓΝΟΣ ΚΑΙ ΣΕΜΝΟΣ. (Να είσαι αγνός και σεμνός).



4) ΕΣΟ ΦΙΛΑΛΗΘΗΣ . ( Να αγαπάς την αλήθεια).



5) ΕΣΟ ΔΙΚΑΙΟΣ ΠΡΟΣ ΠΑΝΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟ (Να είσαι δίκαιος με όλους τους ανθρώπους).



6) ΕΣΟ ΕΓΚΡΑΤΗΣ ΕΝ ΠΑΝΤΙ (Να είσαι πάντα εγκρατής).



7) ΕΣΟ ΦΙΛΟΞΕΝΟΣ (Να είσαι φιλόξενος).


Αδέρφια μου , τα μηνύματα των καιρών θέλουν κατανόηση και δράση σε όλα τα επίπεδα. Όλοι μας έχουμε προβλήματα αλλά δεν πρέπει να μας καθηλώνουν αφού αυτό θέλουν οι ελεεινοί και σκοτεινοί σαβουρό-μορφοι της Γής μας. Ας σηκωθούμε, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, και ΕΝΩΜΕΝΟΙ να νικήσουμε! Αυτό φοβούνται όλοι, την ΙΕΡΑ και ΘΕΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ των ΕΛΛΗΝΩΝ. Κρατείστε μακριά σας τις κομματικές σας εμπάθειες, τους αθλητικούς, θρησκευτικούς ή οτιδήποτε άλλους διαχωρισμούς , εάν η ΕΛΛΑΣ πηγαίνει καλά,ΟΛΟΙ θα πάμε καλά! Μακριά μας ο ¨φιλο-τομαρισμός¨ και η μη επικοινωνία μεταξύ μας, η ένωση μας είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε! Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ξέρει να προσφέρει και ας μην του περισσεύει, ξέρει να φιλοξένει και ας μην έχει χώρο, ξέρει να δείχνει την αγάπη του και ας έχει ¨σκοτούρες¨….. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ….γιατί ακολουθεί τις ΘΕΙΕΣ ΠΡΟΣΤΑΓΕΣ των χιλιάδων ετών που είναι περασμένες μέσα στο ΓΟΝΙΔΙΟ ΤΟΥ….ακολουθεί των ΑΘΑΝΑΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΙΧΩΡΑ (Ιχώρ).


ΣΕΙΡΙΟΣ ΔΙΗΝΕΚΗΣ



ΨΥΧΗ

Αλήθεια τι είναι η ΨΥΧΗ; Η Ψυχή μας όσο χρονικό διάστημα ...δεν λαβαίνει σάρκα και οστά....και δεν είναι  κολλημένη με το σώμα μας....κινείται ΕΛΕΥΘΕΡΑ...στο αόρατο πεδίο.....και δεν έχει αντίληψη του διαχωρισμού μεταξύ αυτής και του Σύμπαντος Κόσμου...γιατί ακριβώς δεν κατέχει το υλικό εκείνο όχημα.....οπότε όταν έρχεται εις ένωση....και ενσαρκώνεται ο Άνθρωπος στη Γαία...τότε λόγω του βαρυτικού πεδίου της Γαίας....απομονώνεται...από την ενότητα του χωροχρόνου...οπότε το φθαρτό μας σώμα....διασπά το χρόνο σε τρία μέρη....ΠΑΡΕΛΘΟΝ-ΠΑΡΟΝ-ΜΕΛΛΟΝ.....βάσει των τριών ταχυτήτων....και περιορίζεται....εντός του φυσικού χώρου...με λίγα λόγια «εγκλωβίζεται» ...εντός του σώματος....με αποτέλεσμα....χάνει την αρχική της ενέργεια....αφού συρρικνώνεται.....!!!

Η μεταφορά αυτή....από το ενοποιημένο πεδίο.....στην υλική διάσταση της Γαίας...γίνεται εις την Μήτρα...της Μητέρας μας.....καθώς η Ψυχή δεν αντιλαμβάνεται.....την διάσπαση αυτή....του ενοποιημένου πεδίου...από την στιγμή της έναρξης λειτουργίας στο έμβρυο...όπου αναπτύσσεται σε ΕΝΝΕΑ μήνες.....και ο ρυθμός ανάπτυξης της έχει να κάμει με τον σεπτό ιερό αριθμό 7....αριθμό εξ-έλιξ-ης των έμβιων όντων και όχι μόνον...!!!

Το θέμα είναι ότι στην ουσία δεν έχουμε ένα ενοποιημένο πεδίο....αλλά τρία...οπότε η Ψυχή....με την εδώ παρουσία της....αρνείται επιμελώς να αντιληφθεί την ύπαρξη των προηγούμενων βίων της.....με αποτέλεσμα να μην επικοινωνούν άμεσα....εκτός εξαιρέσεων οι οποίοι λαμβάνουν χώρα και σε προηγούμενες ζωές...κάτι που μπορεί και να μην είναι και τόσο ευχάριστο...από όσο το φαντάζεστε....μιας και αδυνατούμε να δούμε τις άλλες ζωές μας...οι οποίες μπορεί να μας προκαλέσουν έντονο νευρικό κλονισμό....άμα δεν είμαστε ΕΤΟΙΜΟΙ....που συνήθως δεν είμαστε...για να αντιμετωπίσουμε...την ήδη υπάρχουσα εδώ ζωή μας.

Η Ψυχή στο πρώτο ενοποιημένο πεδίο....όταν είναι στην περίοδο της κύησης....δεν διαχωρίζεται...αφού είναι προστατευμένη μέσα στο υγρό στοιχείο της Μητέρας μας....και νιώθει εκεί ασφαλής....αλλά όμως αυτό το στάδιο για την Ψυχή....ΑΔΕΛΦΙΑ...είναι το ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ στάδιο προσαρμογής μεταξύ της προηγηθείσης ασάρκου ενότητας και της διάσπασης της θνητής κατάστασης....στην οποία έχει περιέλθει....!

Δεν είναι τυχαίο ότι το έμβρυο...αναπτύσσεται σε υγρό στοιχείο....μιας και το ΥΔΩΡ...ως αρχέγονο στοιχείο...προερχόμενο από τα Ύδατα. του Ωκεανού....μέσω της Αναμνήσεως....συνοδεύει τα «θαλάσσια» τέρατα....σε όλη την διαδρομή της....και όλο τον βίο....ώστε να λαμβάνει χώρα ως ένα ένδυμα της Ψυχής....ως προσαρμογή στους εξωτερικούς ερεθισμούς ...οπότε επιδρά και Συναισθηματικά. Έτσι τα στοιχεία του ΑΗΡ.....που είναι η ΛΟΓΙΚΗ...αλλά και του ΠΥΡΟΣ....που είναι η λάμψη του Φωτός των Αξιών και των Προτύπων.....απουσιάζουν εκείνη την χρονική περίοδο εντός της Μήτρας....στην υπάρχουσα διαμονή της εκεί.....με αποτέλεσμα οι Θεοί και τα «τέρατα»....να λούζονται από τα προκατακλυσμιαία Ύδατα....από την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...μέσα στο ατομικό ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ....και δρούνε χωρίς περιορισμούς...στην μετέπειτα πορεία του κάθε έμβιου όντος.

Για την Ψυχή τα πάντα είναι υπαρκτά εντός της Μήτρας......στην διάρκεια της κύησης....με δυναμική που προηγείται της αποτύπωσης/μνήμης και όλα τα χαρακτηριστικά υπάρχουν μόνον εν «δυνάμει»....ανεκδήλωτα. Όπως μας λέγει και ο Ηράκλειτος : «σωφρονείν αληθέα λέγειν και ποιείν κατά φύσιν επαϊαντας»....τουτέστιν.... «Η σωφροσύνη είναι πιο μεγάλη αρετή και η σοφία του να λες την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τη φύση, ακούγοντας την».....όπου μας τονίζει ότι η Ψυχή...δεν  είναι ακόμη... «αύη» Ψυχή...δηλαδή σοφώτατη και αρίστη...διότι είναι υγρή και ψυχρή...ακριβώς για όσο διάστημα είναι άσαρκη.....κι επιθυμεί διακαώς να εκπληρώσει τις επιθυμίες εκείνες.....αφού ενσαρκωθεί....λησμονώντας την άσαρκο ύπαρξή της.

Ο Όμηρος μας παρέδωσε επίσης....την αλληγορική έννοια-εικόνα της εξύφανσης του σωματικού μας φορέα....εντός της Μήτρας/Σπηλαίου....υπό των Μακροβίων Όντων...μέσω των Ναϊάδων Νυμφών....όπου οι Νύμφες εξυφαίνουν τα «αλυπόρφυρα φάρεα»....δηλαδή....τα ενδύματα/σώματα μας.

Μόλις η Ψυχή λοιπόν έρχεται και επικάθεται….μέσα στον αμνιακό σάκο (Μήτρα)….δεν βιάζεται….φωλιάζει και δεν εξετάζει σε βάθος την ύπαρξή της…..αλλά όταν εξέρθει και εισέρχεται στο γήινο επίπεδο…ένσαρκος πλέον…επανέρχεται με αργό ρυθμό σε μνήμες …με λίαν οδυνηρό τρόπο φυσικά....αναζητώντας και αναλύοντας τα γεγονότα μέσω των ΕΙκόνων που προσλαμβάνει ….ανευρίσκοντας τα βαθύτερα κίνητρα των πράξεων της….τα οποία κίνητρα θα την οδηγήσουν συμβολικά στον «τάφο»…λόγω του σκοταδιού…όπου αυτό εκφράζεται στο Ατομικό Ασυνείδητο. Αυτή η ακινησία….απασχολεί την Ψυχή….ψάχνοντας τα αίτια του τραύματος της... στο οποίο έχει περιέλθει…μέσω του Ποσειδώνος…δηλαδή την έλλειψη των υπερβολών του ενστίκτου…..δηλαδή του μέλανος Ίππου της Μελανίππης….( Κόρης του Κενταύρου Χείρωνα. Επίσης γνωστή και ως Ίππη ή Ευίππη. Γέννησε μία κόρη με τον Αίολο, την Μελανίππη ή Άρνη.  Wikipedia) …. όπου η Θεά Αθηνά….ασχολείται με τον μέλανο πτερωτό ίππο….που υποδηλώνει την αδυναμία του ενστικτώδους φορέα της Ψυχής….όπου  διακατέχεται από την έντονη ορμή της ανυψώσεως της….σε υψηλότερα και πιο καθαρά πεδία…χωρίς όμως να έχει υποβληθεί….και η απαιτούμενη ΚΑΘΑΡΣΗ.

Έτσι ΑΔΕΛΦΙΑ….το ενστικτώδες ΑΛΟΓΟΝ μέρος της Ψυχής….προηγείται και μόνον με την κατάλληλη ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ και ΑΥΤΟΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ…..μέσω της ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ….η Ψυχή και πάλι ανταποκρίνεται στην ικανότητα ΔΡΑΣΗΣ στα λεπτοφυέστερα Αγνότερα Πεδία…μέσω της υψηλής Συναισθηματικής Νοημοσύνης.




Η Νόησις/Ζευς καλείται πλέον….να αναλάβει τα ηνία της ΚΑΘΑΡΣΗΣ…και όχι το ίδιο το Συναίσθημα/Ποσειδών….οπότε η σύνεση του Διός….δια του ΜΕΤΡΟΥ…(Παν Μέτρον Άριστον)…καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το μέγεθος του συντελεσθέντος αδικήματος…χωρίς προσωπικής εμπάθειας.

Η Ψυχή κινητοποιείται…..κυρίως από το φόβο του ΘΑΝΑΤΟΥ….δηλαδή την ΖΩΗ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ….στα χθόνια βασίλεια του Άδη….δηλαδή...Αείδου….χωρίς το είδος/μορφής του Πλούτωνα.

Οπότε στο πρώτο ενοποιημένο πεδίο…του ΠΑΝΤΟΣ….αναφέρεται ακριβώς στα ύδατα του σκότους εντός της μήτρας…..για πρώτη φορά…αποκαλύπτοντας τα άγνωστα τραυματικά γεγονότα…τα οποία βίωσε η Ψυχή….κατά τη τελευταία κύηση.



[ Προτού πάμε στο δεύτερο ενοποιημένο πεδίο…ας δούμε την σημασία των εννοιών του ΠΑΝΤΟΣ και του ΟΛΟΥ….για να κατανοήσουμε πιο καλύτερα τη σημασία των παραπάνω. Η έννοια του «ΠΑΝΤΟΣ» έχει να κάμει με τις πάσης φύσεως υπάρξεις, χωρίς γένος και ταυτότητα…οπότε είναι αδιαφοροποίητη σε δυναμική κατάσταση….χωρίς ατομικότητα και συν αποτελεί το ΠΑΝ….με τρόπο απροσδιόριστο, ακατανόμαστο, αόρατο, άοσμο, άηχο, άγευστο, αβαρή, άχρονο….αλλά όμως υπαρκτό εντός του χώρου. Μέσα στο «ΟΛΟ»….οι υπάρξεις έχουν γένος, είδος και ταυτότητα….και συγκεκριμένο προορισμό….προκειμένου να συμμετέχουν συνεργαζόμενοι με ΜΕΤΡΟΝ….χωρίς υπερβολές και ελλείψεις…..και να συγκροτούνε έτσι τη φύση του ΟΛΟΥ. Άμα όμως υπερβούν το ΟΛΟ….τότε καταστρέφεται η έννοια της ΑΡΜΟΝΙΑΣ….δια της υπερβολής…διότι ακριβώς η υπερβολή υπερέχει του ΟΛΟΥ….ενώ εάν μειοδοτεί….καταργείται και η έννοια του ΟΛΟΥ….και πραγματοποιείται η έννοια της έλλειψης. ]



Στο δεύτερο ενοποιημένο πεδίο….έχουμε αντίληψη του συνολικού χρόνου …όπου συλλαμβάνει η μυημένη Ψυχή….αφού κάνει αναζητήσεις στις ανεξερεύνητες και σκοτεινές περιοχές του «τάφου» της δηλαδή…..της εδώ υπάρξεως ζωής….οπότε ο «βιασμός» του Ποσειδώνα….είναι ο προάγγελος των μετέπειτα εξελίξεων της Ψυχής….η οποία καταφέρνει να κατακτήσει μέσω του υγρού στοιχείου…..τη συναισθηματική Νοημοσύνη….την οποία στερείται λόγω της ορμητικότητας των ενστίκτων…του μέλανος Ίππου. Η «μαυρισμένη» Μελανίππη Ψυχή….δεν έχει ακόμη πρόσβαση στην υψηλή έκφραση των «τέκνων» του Ποσειδώνα…..δηλαδή του Χρυάορος και του Πήγασου….οπότε ο χωροχρόνος ενοποιείται.

Η ενότητα της Ψυχής ΑΔΕΛΦΙΑ….αφορά όχι στον τελευταίο βίο….αλλά στο σύνολο των αποτυπώσεων που απέκτησε από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις…οπότε οι χωροχρονικές αναμνήσεις του εδώ παρόντος βίου μας….είναι ελάχιστα συγκρινόμενες μ’ εκείνες των όσων έχουν προηγηθεί…διότι η Ψυχή αξιολογεί συνολικά…την εξέλιξή της.

Η συνολική ενότητα της Ψυχής…συμβολίζεται από τις τρεις Μοίρες….δηλαδή… Λάχεσις(παρελθόν), Κλωθώ(παρόν), Ατρόπου(μέλλον)…οι οποίες ορίζουν τον ΝΟΜΟ της ΑΙΤΙΟΤΗΤΑΣ….δια της ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ….με την ΑΝΑΓΚΗ….να είναι η μητέρα των τριών θυγατέρων…που δεσπόζει υπεράνω όλων.

Στο δεύτερο πεδίο αποκαλύπτεται στην Ψυχή….η αιτία και ο σκοπός της αποπλάνησης...μέσω του Ποσειδώνος (ένστικτο)….είναι η Ανάγκη γέννησης των διδύμων τέκνων….όπου επέρχεται η εξισορρόπηση των αντίρροπων δυνάμεων και ενεργειών…δηλαδή ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ/ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ….έναντι της ΛΟΓΙΚΗΣ.

Η γένεση των διδύμων…..συμβολίζει  για εμάς την ανάγκη κατανόησης και εξισορρόπησης των ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ….λόγω της δυαδικότητος που προβάλλεται στη Γαία….προκειμένου η Ψυχή ΑΔΕΛΦΙΑ….να εναρμονισθεί με τις συνεχείς εξελισσόμενες ανάγκες του Σύμπαντος Κόσμου.

Έτσι όταν η Ψυχή αντιληφθεί την έννοια του διαφοροποιημένου όλου….η οποία την έχει διαχωρίσει από την έννοια του Παντός...έχει προχωρήσει στην εξατομίκευσή της….καθώς αντιλαμβάνεται βέβαια…ότι δεν υπάρχει πλέον ως μέρος του Παντός….αλλά διαχωρίζει την ύπαρξη της ατομικότητας της και δρα εντός του Όλου…έχοντας την έφεση να ενωθεί μετά του Όλου…στο οποίο οφείλει την ύπαρξή της.

Μέσω της ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΕΩΣ….διερχόμενη η ΨΥΧΗ….εκ των δύο πόλων (Π+όλων)….εισερχόμενη δια του ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ και εξερχόμενη δια του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ….ταξιδεύει εναργώς …και αποκαλύπτεται η πραγματική Ουσία...του Είναι της…..οπότε κι επιθυμεί να φέρει τα δύο άκρα των Πόλων σε ΓΑΜΟ….δηλαδή να βρει το ΚΕΝΤΡΟ του ΕΙΝΑΙ της….δηλαδή την ατομικότητά της …η οποία ΑΔΕΛΦΙΑ…..είναι το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ.

Με την ανεύρεση του ΚΕΝΤΡΟΥ....η Ψυχή…ευδαίμων πλέον….προσφέρει τις υπηρεσίες σε άλλα μέρη του Όλου….με πλήρη ΕΠΙΓΝΩΣΗ….των συνολικών αποθεμάτων των δυνάμεων και των ικανοτήτων….οπότε η θέαση των παρελθόντων βίων στην Νοητική Οθόνη….είναι η αναγνώριση της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ.



Στο τρίτο ενοποιημένο πεδίο….που είναι το «ΑΕΙ ΥΠΑΡΧΟΝ» της Ψυχής...εντός της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ…..όπου δεν διασπάται και δεν διαφοροποιείται η ΟΥΣΙΑ της...του επί μέρους βίου της…όπου το αισθητήριο όργανο της εξωτερικής όρασης είναι πλέον άχρηστο….οπότε ο φύλακας/δαίμων τυφλώνει από ζηλοτυπία την Μελανίππη. Η ερμηνεία αυτής της ζηλοτυπίας έχει να κάμει μετά του δεσμοφύλακα….που δηλώνει την περιορισμένη ανθρώπινη άποψη….όπου στην επόμενη βαθμίδα ο φύλακας/δαίμων…προστατεύει την Μελανίππη δια της τύφλωσης…διότι της χαρίζει την δυνατότητα της καθολικής θεάσεως του ενοποιημένου πεπρωμένου της. Αυτό εκδηλώνεται ΑΔΕΛΦΙΑ…μέσω της ΑΝΑΓΚΗΣ….των τριών θυγατέρων της…των ΜΟΙΡΩΝ…οι οποίες παρακολουθούνε την διαδρομή της Ψυχής…χωρίς όμως να παρεμβαίνουν….οπότε εντός του «τάφου» η Ψυχή….πραγματοποιεί με επώδυνο τρόπο την ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ της….μετά την αποκτηθείσα εμπειρία στο άδυτο….στη σοφία της κατανοήσεως του «τάφου».

Η λέξη ΤΑΦΟΣ….αναλύεται ως γράμμα Τ….που σημαίνει στάση….μία στάση ΦΑΟΣ (φάους)…δηλαδή μία στάση φωτός που επικρατεί στον τάφο….όπου ο τάφος καθίσταται φατός : ΤΑΦΟΣ=Τ+ΑΦΟΣ=Τ+ΦΑΟΣ=ΦΑΤΟΣ.

Η εμβρυακή κατάσταση εντός του «τάφου» ενώ είναι ακόμη ενοποιημένη μετά του Παντός της Μήτρας….αδιαφοροποίητος μεν….και χωρίς επίγνωση δε…όπου η έξοδος της Ψυχής εκ του τάφου/μήτρας…παραμένει τελικώς ενοποιημένη…αλλά όμως χωρίς επίγνωση….όπως η φύσις του Θνητού…που προσδιορίζει την ανθρώπινη κατάσταση…!

Η Νομοτέλεια εκδηλώνεται με τρεις τρόπους…όπου στο συμβολικό πεδίο….τα δίδυμα τέκνα…δεν είναι μία διπλή επανάληψη δυνάμεων και ενεργειών….αφού η διαφοροποίηση μέσω της αντιθέσεως του Εαυτού…επιτρέπει τη Νόηση να προχωρήσει στη συνθετική ικανότητα της αρμονικής συζεύξεως των αντίρροπων ιδιοτήτων….για την ανακάλυψη της Υπάρξεως …τόσον του «Εγώ»….όσον και του «Εσύ». Δηλαδή....η ένσαρκος Ψυχή….πραγματοποιεί την διαδρομή εκείνη ….όπου αναζητάει την.....ΑΛΗΘΕΙΑ (ΘΕΙΑ-ΑΛΗ)…της Υπάρξεως της….ακολουθώντας δύο παράλληλες οδούς….όμως αντιθέτου φοράς.

Α. Στον εξωτερικό της βίο….στο Αισθητό Πεδίο….απομακρύνεται από το ψυχικό ενοποιημένο πεδίο….και ζει στη διάσπαση…λόγω τη μη αναγνώρισης των τάσεων του «Εγώ»…έναντι των άλλων.

Β. Στην ενδοσκόπηση…εγκαταλείπει την διάσπαση και πλησιάζει προς την ενότητα του Όλου….εντός του οποίου συνυπάρχουν το «Εγώ»….και οι «άλλοι»….μέσω της αναγνώρισης των προσωπικών της ιδιοτήτων κι εκείνων του περιβάλλοντός της.

Οπότε ΑΔΕΛΦΙΑ….ο ενταφιασμός ετούτος και η παραμονή στον «τάφο»… οδηγούν την Ψυχή…εις την οργάνωση της ΜΝΗΜΗΣ….εντός του συνολικού ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ της Υπάρξεως της.

Τότε ενθυμείται το παρελθόν όλων των προηγούμενων της βίων....και συγχρόνως ΑΔΕΛΦΙΑ....προβάλλεται εις την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ...ο οραματισμός του μελλοντικού ισορροπημένου ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΟΥ επιπέδου....κατά την διάρκεια της πραγματικής εκστατικής ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ.

Έτσι η Μελανίππη Ψυχή.....βρίσκει εντός του «τάφου»....την Σοφία του Ιερού Φάους...η οποία την καθιστά....ένδοξο....και φατήν.....όπου τα φωτοχρώματα της ΙΡΙΔΟΣ....ευωδιάζουν...γευόμενα την θαλπωρή της αφής...συνυπάρχοντα σε κατάσταση ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ....με πλήθος άλλων αγνώστων προς εμάς....ΜΥΣΤΙΚΩΝ....ερεθισμάτων....!

Συνοψίζοντας....μέσω των ερεθισμάτων της Ελληνικής Μυθολογίας/Μυθοιστορίας....των τριών βασιλείων του Διός/Ποσειδώνος/Πλούτωνος....ανταποκρίνονται και στα τρία ενοποιημένα πεδία...της Ελληνικής Ψυχής....του συνολικού Χρόνου/Κρόνου.....όπου Μέσω της ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΕΩΣ/ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ....η Ψυχή μας....δεν λησμονεί ΑΔΕΡΦΙΑ....ότι όχι μόνον το δικό της άρμα.....αλλά και τα άρματα των Θεών....σύρονται από τους τετράωρες ίππους των ισορροπημένων στοιχείων.....διότι χωρίς την εξισορρόπηση αυτή....δεν μπορεί να μπει στην τροχιά....ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ.

Συμπερασματικά...κλείνοντας θα έλεγα ότι η επιστροφή του πατέρας μας ΔΙΑ-ΖΕΥ.....ο Δίδων Ζωή.....είναι εφικτή....όχι με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο θεάσως...εξωγήινων διαστημοπλοίων....αλλά δια του τρόπου Μυήσεως ...όπου οι Μυημένοι...όντας είναι εις θέση να εκτιμήσουν το ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ του ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΔΙΑΚΟΣΜΟΥ....όπου θα θέσουν τους ΕΑΥΤΟΥΣ τους ....εις την «υπηρεσία» του ΑΙΘΕΡΙΚΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ.....ώστε ΑΔΕΛΦΙΑ.....να προωθηθεί το ΘΕΙΟΝ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΟ ΣΧΕΔΙΟ.



ΕΡΡΩΣΘΕ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΙΤΕ   ( Ε.Ι.