ΟΙ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

(Αυτό το άρθρο αφιερώνεται σε μια Αδελφή Ψυχή….που αρχίζει από Ε-ψιλον)



Έχουμε διαπιστώσει όλοι μας…προφανώς ότι τα τελευταία έτη….οι καιρικές μεταβολές έχουν επηρεάσει τις κλιματολογικές συνθήκες…οπότε διαπιστώνεται να έχουμε εμφανώς …μόνο χειμώνα και καλοκαίρι. Όμως στον ορφικό Ύμνο του Ήλιου….μας προσδιορίζεται επακριβώς ο αριθμός των τεσσάρων «ωρών» δηλαδή….των 4ων ΕΠΟΧΩΝ του ΕΤΟΥΣ…..με το τέθριππο άρμα….όπου το οδηγεί ο ΗΛΙΟΣ…μ’ ένα μαστίγιο…παρότι και οι τέσσερις εποχές δεν αναφέρονται….όμως αναφέρονται εις τα ενδότερα αόρατα πεδία ….όπου κινείται η ΨΥΧΗ.

Οι εποχές έχουν σχέση με τη Νύκτα….εκ του σκότους/Λήθης/Λητώς….μητέρα της Αρτέμιδος/ημίφωτος…..καθώς επίσης και του Απόλλωνος/Φωτός. Οπότε προβάλλουν οι αντίστοιχες 4 εποχές: ΧΕΙΜΩΝ-ΕΑΡ-ΘΕΡΟΣ-ΜΕΤΟΠΩΡΟΝ.



Α. Ο Χειμώνας….γνωρίζουμε ότι παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μείωση φωτός…που έχει ως αποτέλεσμα την έλευση του Χειμώνα….που αντιστοιχεί εις την χειμερία νάρκη του όφεως…δηλαδή αλληγορικά ο Χειμώνας…δια του Σκότους…..αναφέρεται στην ανάπαυση της Ψυχής…η οποία όμως δεν επιθυμεί να συμμετέχει στα δρώμενα…αλλά διανύει την εποχή της αφομοίωσης των εμπειριών του προηγηθέντος Κύκλου….οπότε αφορά εις την μείωση της ψυχονοητικής κινητικότητας των όντων….λόγω της μείωσης του Φωτός Η μειωμένη αυτή κινητικότητα των όντων….συμβολίζει την μείωση των δονήσεων της Φύσεως…..η οποία εκδηλώνεται σε ελάχιστο χρόνο…δια των ήχων και των χρωμάτων…εις το χωροχρόνο κατά τον Χειμώνα…οπότε η Χιών….από τη λέξη ετούτη…μας δίνει το ΛΕΥΚΟ….άχρωμο του χιονιού….όπου αλληγορικά σημαίνει και τη μείωση της χρωματικής κλίμακας και συγχρόνως την ανυπαρξία της μνήμης.

Η ιδιότητα του Χειμώνα….έχει να κάμει με την γενικώς μειωμένη λειτουργία του οργανισμού….οπότε και τα νεαρότερα άτομα σε ηλικία…..θα έχουν ασφαλώς και μικρότερες νοητικές ικανότητες….λόγω της έλλειψης των χωροχρονικών εμπειριών ζωής στο φυσικό μας πεδίο….οπότε και έχουν την μειωμένη ικανότητα διάκρισης στο Νοητό πεδίο.



Β. Το Έαρ…..γνωρίζουμε ότι παρουσιάζει αυξανόμενο Φως….όπου η Ψυχή αντιλαμβάνεται την επί της Γαίας έλευση των ακτίνων του Ήλιου…δια της αναγεννητικής ορμής του έαρος….όπου η εαρινή αφύπνιση είναι ακριβώς η ανέλκυση των αναμνήσεων από το λήθαργο της χειμερίας νάρκης….όπου από το Ατομικό Ασυνείδητο η Ψυχή μας…..ανέρχεται στο επίπεδο της Υποσυνειδήσεως. Αυτός ο αέρας …της Ψυχής μας αναγεννάει…έτοιμοι να υποδεχτούμε το Θέρος.



Γ. Το Θέρος …..γνωρίζουμε ήδη ότι έχουμε πλήρη θέαση του Φωτός….όπου η Αυτοσυνείδηση είναι μία αναρρίχηση στο Δένδρο της Ζωής…..όπου το Έαρ μεταβάλλεται σε ΘΕΙΟ ΕΡΩΤΑ….κατά το θέρος…όπου ο Έρως του θείου Όντος....με την αύξηση του Φωτός και της θερμότητας καθίσταται δι΄ ημάς:

ΘΕΡΟΣ=Θ+ΕΡΩΣ=ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΣ.



Οπότε ανακεφαλαιώνοντας τις τρεις εποχές έχουμε αντίστοιχα:



Ο Χειμώνας της Ψυχής μας…..είναι το ΑΤΟΜΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ.

Το Έαρ της Ψυχής μας….είναι το ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ και

Το Θέρος της Ψυχής μας….είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ



Δ. Το Μετόπωρον…..δηλαδή το Φθινόπωρον….οι οπώρες ωριμάζουν μετά το χρόνο αυτό…που φθάνει εις το τέλος του Κύκλου…αλλά η τελείωση αυτή δεν σημαίνει την εξαφάνιση και εκμηδένιση της Ψυχής….διότι αυτή την εποχή έχουμε την ανάπτυξη της ΥΠΕΡΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ….ως τέταρτης και τελευταίας εποχής της εξατομικευμένης και Αυτοσυνειδήτου Ψυχής….καθώς τα έμφρονα-έλλογα όντα….φθάνουν τελικώς σε ωρίμανση καρπών…του βίου τους….όπου η Ψυχή…όμοια με τον καρπό των δέντρων…..με οπώραν…φθάνει στην πλήρη ωριμότητα της και επιστρέφει στη Γαία.

Το Μετόπωρον (Μετ + όπωρον)….είναι η εποχή της προσφοράς των καρπών του βίου μας….στους άλλους….που μας προσφέρθηκαν από το ΘΕΙΟΝ ΕΝ. Έτσι η Ψυχή….από την εσωτερική της πνοή….προσφέρει στο εξωτερικό πεδίο τους καρπούς της Γνώσης…έχουσα επιστρέψει εκ του Δέντρου της Γαίας…όμοια με το Μετοπωρικό καρπό…ώριμος και μεστής Σοφίας.

Οπότε…με την εκ νέου ελεύσεως του Χειμώνα….θα ξαναέρθει η μείωση του Φωτός….και των Ήχων εις το χωροχρόνο….προετοιμάζοντας την ΝΕΑ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ…ΤΩΝ ΩΡΩΝ(ΕΠΟΧΩΝ)….ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ.

Με λίγα λόγια.....λόγω της Χειμέριας νάρκης….δια της μείωσης των ΗΧΟΧΡΩΜΑΤΙΚΩΝ ΔΟΝΗΣΕΩΝ….η Ψυχή αναπαύεται…διότι ακριβώς στην αόρατο πραγματικότητα του Χειμώνα….τα χρώματα και οι ήχοι…..μειώνουν τις δονήσεις τους. Στη συνέχεια θερμαινόμενη κατά το Έαρ….εκ της πρώτης ερωτικής επαφής με τις ακτίνες του Ήλιου….δηλαδή της Γνώσεως…σφοδρά επιθυμεί η Ψυχή να ανυψωθεί δια του ΘΕΙΟΥ ΕΡΩΤΟΣ….στα πεδία της ΣΟΦΙΑΣ του ΦΩΤΟΣ….αφού ανέρχεται με μεγάλη προσπάθεια…έρπουσα στο Δένδρο και αποκτά τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ της μοναδικότητος της Ουσίας της….κι ενώ είναι ψηλά…..και πλησίον των ακτίνων του Ήλιου….είναι όμως εφαπτόμενη του Δένδρου της Ζωής…με όλο της το σώμα….και είναι μόνη. Έτσι με αυτόβουλη κίνηση η Ψυχή….εγκαταλείπει τους ομοίους της…και δρα χωρίς εξαρτήσεις των «άλλων»….απαλλαγμένη της κυριαρχίας πάσης φύσεως τεράτων…οπότε από ψηλά….από το Δένδρο.....ορεί τον ΟΥΡΑΝΙΟ ΘΟΛΟ και αποκτά ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των πράξεών της…δια της ΕΝ-Θ-ΥΜΗΣΕΩΣ/Μυήσεως….και καθώς είναι μόνη επάνω στο Δένδρο….όπου το γνωρίζει αυτό….και έχοντας επιλέξει την ΑΡΕΤΗ…..βρίσκει τα ΧΡΥΣΑ ΜΗΛΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ…..τα οποία φυλάσσονται....ημέρες και νύκτες υπό του Δράκοντος Όφεως. Το στήριγμα της Ψυχής είναι το ίδιο το Δένδρο της Ζωής….έχοντας πλέον τους ώριμους καρπούς…οπώρας του Μετοπώρου(Φθινοπώρου)….και θα τα μοιρασθεί μόνο με άξιους….όταν ξανά επιστρέψει στη Γαία…με ορθή την σπονδυλική στήλη…έχοντας την Ηλιακή Φώτιση των Χρυσών Μήλων…όπου θα τα ξανά επιστρέψει πίσω στο Δένδρο της Ζωής…αφού τα έχει δανειστεί.



Οι 4 εποχές της Ψυχής….αλληγορικά τις βλέπουμε και στον μύθο του Σπηλαίου….εις την Πολιτεία του Πλάτωνα…όπου αντίστοιχα έχουμε:



Α. ΑΤΟΜΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ. Οι δεσμώτες εντός του Σπηλαίου βρίσκονται σε χειμερία νάρκη του όφεως εντός της Γαίας.



Β. ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ. Ο δεσμώτης που βίαια ανασύρθηκε και βρέθηκε εκτός Σπηλαίου….κάνει την πρώτη επαφή με τις ακτίνες του Ήλιου….την εποχή του Έαρος και η εμφάνιση του όφεως/δεσμώτου επί της Γαίας.



Γ. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Ο ανηφορικός δρόμος τον οποίο θα ακολουθήσει ο απελευθερωμένος πλέον δεσμώτης και η πρώτη επαφή με το πραγματικό ΦΩΣ….του ΗΛΙΟΥ….είναι η κατάσταση του έρποντος επί του Δένδρου….όφεως κατά το θέρος.



Δ. ΥΠΕΡΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Η επιστροφή…..πίσω του κάθε «ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ» …εις το ΣΠΗΛΑΙΟΝ….της εδώ Ύπαρξης μας….με την ενδεχόμενη δολοφονία του.....είναι η επιστροφή του Όφεως….στη Γαία….την εποχή του Μετοπώρου….και ο ενδεχόμενος θάνατός του….που αλληγορεί στον ενταφιασμό των καρπών.



Η Ψυχή μας.....ΑΔΕΛΦΙΑ...είναι καθ’ ομοίωσιν του όφεως....που κινείται κυκλικά εντός των τριών πεδίων....των τριών Ανάκτων θεών....του Διός, του Ποσειδώνος, και του Πλούτωνος....όπου από ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ σε ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ο κάθε θνητός αλλάζει.....δέρματα....δηλαδή.....βιώματα...τα οποία όμως δια της αφομοίωσης...θα τα μετατρέψει σε ΓΝΩΣΗ της Ουσίας των Όντων...δια των ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ του.



(Ε.Ι.)