ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Όταν ΑΔΕΛΦΙΑ... δεν μπορούμε να εκφραστούμε ΕΛΕΥΘΕΡΑ....και είμαστε φοβισμένοι...καταπιέζουμε συνήθως τα Συναισθήματα μας.....ώστε οι «αποθήκες»....του Ψυχισμού μας.....να δηλητηριάζονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα....να πέφτει η συχνότητα μας....και αδυνατούμε να βρισκόμαστε στην ίδια συχνότητα....με την ιδιοσυχνότητα της Γαίας....η οποία αυξάνεται....τα τελευταία χρόνια.....ολοταχώς....!
Όταν λοιπόν παραγεμίσουμε τις «αποθήκες» μας.....τόσο πολύ ασφυκτικά, τότε καταλαβαίνουμε μέσα μας......όλα αυτά τα καταπιεσμένα Συναισθήματα που προβάλλουν, τις ανάγκες μας, αλλά και τις επιθυμίες μας...να χτυπάνε αλύπητα τα τοιχώματα  των «αποθηκών»...έτοιμες να εκραγούν και να ξεχυθούν...ώστε να επηρεάσουν συνάμα και το Σώμα μας....αλλά και την Ψυχολογική μας κατάσταση.
Η  ψυχολογία για τον κάθε Άνθρωπο είναι σημαντική....και ουσιώδεις μιας και η ίδια η  Φυσική καταφέρνει να μας πει ΑΔΕΛΦΙΑ....πως τίποτε δεν πάει χαμένο....και δεν χάνεται μέσα στη Φύση......ασχέτως αν ΕΜΕΙΣ...αυτό το αποκαλούμε ΓΕΛΙΟ, ΔΑΚΡΥ, ΕΠΙΘΥΜΙΑ, ΣΚΕΨΗ, ΦΩΣ,....μιας και όλα είναι ηλεκτρομαγνητικά κύματα κβαντικής μορφής....και είναι ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Και όπως οφείλεται να γνωρίζετε η ΕΝΕΡΓΕΙΑ...δεν χάνεται ΠΟΤΈ. Το μόνο που μπορεί να συμβεί όμως ....είναι να ΜΕΤΑΛΛΑΧΘΕΙ....!
Οι πρόγονοί μας.....έχοντας την πανάρχαια εμπειρική Γνώση των πρώτων ΕΛΛΗΝΩΝ που εποίκησαν τη Γαία...ήξεραν να διαχειρίζονται τα Συναισθήματα και  δεν έτρεφαν ΑΔΕΛΦΙΑ,,, καμία, μα καμία αμφιβολία για το Συναίσθημα π.χ. της λύπης ...που έφερνε τις ασθένειες στο σώμα. Έτσι το κάθε αρνητικό συναίσθημα.....έχει και την ανάλογη τάση......να μετατρέπεται δηλαδή αντίστοιχα και σε μια συγκεκριμένη.....ασθένεια.
 Όταν λέμε ότι είμαστε ΑΣΘΕΝΕΙΣ.....στην πραγματικότητα οι ασθένειες αυτές δεν είναι παρά ....οι αντανακλάσεις των εσωτερικών συγκρούσεων και των ανομολόγητων πόθων μας.....ώστε να μας φέρνουν δυσάρεστα σωματικά προβλήματα...τα οποία μέσω του πόνου....τα αντιλαμβανόμαστε.....ώστε να καταλαβαίνουμε ότι κάτι τελικά δεν πάει.....καλά....!
Οι επιστήμες σήμερα.....έχουν επιβεβαιώσει...πως το κάθε Συναίσθημα και η κάθε Σκέψη μας.......μεταβάλλεται σε ανάλογες ηλεκτροχημικές μεταβολές που συντελούνται μέσα στο Σώμα μας ...με αποτέλεσμα να υπάρχουν διάφορες ΣΚΕΨΕΙΣ που μπορούν και είναι ΙΚΑΝΕΣ να μας προκαλέσουν μια πραγματική ηλεκτροχημική αναστάτωση στον οργανισμό μας. Γι’ αυτό και η ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ.....πάντα μας βοηθάει.....ώστε να νιώθουμε καλύτερα....αλλά και να είμαστε καλύτερα.
Όταν βρεθούμε σε μια δύσκολη στιγμή και έχουμε άμεσο κίνδυνο για την ζωή μας....η ΣΚΕΨΗ μας τότε ΑΔΕΛΦΙΑ στέλνει γρήγορα μηνύματα συναγερμού σε ολόκληρο το σώμα μας.......κάνοντας την ΚΑΡΔΙΑ μας να χτυπάει  περίεργα και σε ξέφρενο ρυθμό, το πεπτικό μας σύστημα αναστέλλει τη λειτουργία του, οι πνεύμονες μας  υπέρ λειτουργούν, ενώ οι μύες του σώματος μας συσφίγγονται αρκετά και η ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ μας.....πάει στα ύψη....!
Όταν όμως βρεθούμε σε μια πιο ευχάριστη στιγμή....έχουμε ηρεμία ...και παρατηρούμε συνήθως ότι δεν έχει και τόσο άμεσο αντίκτυπο στο σώμα μας.....ωστόσο αφήνει όμως  κι αυτή το ηλεκτρικό και χημικό της αποτύπωμα.....μέσα στον οργανισμό μας.
Το σίγουρο είναι πως όσο πιο έντονα και μεγάλα Συναισθήματα βιώνουμε.....οι όποιες ανάγκες μας.....αλλά και οι όποιες επιθυμίες μας.... παραμένουν  τελικά ανέκφραστες...με αποτέλεσμα να  παρατηρούμε τα έκδηλα σημάδια μέσα μας....!
Με την πρώτη ευκαιρία...και με μία κακή διάθεση ....η πίεση που ασκείται τινάζεται σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί....ώστε να βγει στον ορίζοντα  η οποιαδήποτε νεύρωση....ως μια σωματική ασθένεια.
Πίσω από την κάθε ασθένεια....υπάρχει τις περισσότερες φορές ένας Ψυχικός παράγοντας,...που σίγουρα μας έχει επηρεάσει κατάλληλα.....ώστε η ΨΥΧΗ μας....να προσπαθεί να βρει μία ανακούφιση....μία διέξοδο....για να μπορέσει να εκφράσει τις όποιες βαθύτερες ανάγκες της.
Όλοι έχουμε ΑΝΑΓΚΗ....από φροντίδα και αγάπη....(στοργή και προδέρμ)....που θα έλεγε κι ένας φίλος μου....κι όσο και αν το αρνούμαστε....μας αρέσει να μας φροντίζουν οι άλλοι....είτε αυτό είναι αγαπημένο μας πρόσωπο...ή όχι.
Γι’ αυτό και ιδιαίτερα τα γερατειά....όταν φθάνουμε στο τέλος της εδώ ζωής μας....οι υπηρετούντες και φροντίζοντας τέτοια άτομα γεροντικής ηλικίας.....να ξέρουν ότι είναι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ....παρότι.....πολλές φορές αυτό μπορεί να είναι και οδυνηρό....για τους ίδιους....!

Όπως το μωρό θέλει ένα χάδι....έτσι κι εμείς ...ανταποκρινόμαστε σαν το μωρό....που περιμένουμε αντίστοιχα κι εκείνο να μας αγγίξει...να μας ακουμπήσει....και χεζόμαστε....άμα είμαστε χαζομπαμπάδες ή χαζομαμάδες...ή παππούδες ή γιαγιάδες αντίστοιχα. Έλα ομολογήστε το...ότι θέλετε χαδάκια...δεν είναι κακό....εξάλλου αυτό όταν έχει να κάμει με την ΑΓΝΟΤΗΤΑ του προσώπου....τότε παίρνει....και την ανάλογη ενεργειακή ίαση....!
Στην ουσία όμως ΑΔΕΛΦΙΑ....παραδιδόμαστε στον άλλο....σε στοργικά χέρια....ζητώντας αγάπη....μιας και θέλουμε να ξεφύγουμε από τις δύσκολες καταστάσεις...! Ως ασθενείς όμως...κατά κάποιο τρόπο.....αποκτούμε ένα είδος εξουσίας.....που προσπαθούμε να επιβάλλουμε σ’ εκείνους που ιδιαίτερα μας φροντίζουν....θυμίζοντας την παιδική στοργή της μητέρας μας....όταν είμασταν μικροί....! Οπότε η ασθένεια γίνεται ο  τρόπος προσεγγίσεως ώστε να εξασφαλίζουμε την συχνότερη παρουσία των άλλων κοντά μας...ως μία διέξοδος. Οι  απαιτήσεις του Ψυχισμού μας που πολλές φορές  καταπιέστηκαν και απωθήθηκαν σε μεγάλο βαθμό, ίσως να μην έγιναν ακριβώς και τόσο αντιληπτές....ώστε να μπορέσουν να αναγνωριστούν και να τιμηθούν κατάλληλα....ώστε σιγά-σιγά να ξεγλιστρήσουν από το Σώμα μας, με τη μορφή μιας σοβαρής ασθένειας....όπως π.χ. ο καρκίνος και να απαιτηθεί ώστε το ίδιο το άτομο που πριν δεν τολμούσε να κάνει μία ενέργεια....τώρα να φέρεται  άκρως εγωιστικά.

Η ασθένεια είναι ΑΔΕΛΦΙΑ....η γλώσσα της Ψυχής...όπου μοιάζει με την έκρηξη ενός ηφαιστείου....όπου κατορθώνει και φανερώνεται σ’ ένα πολύ μεγάλο μέρος της κρυφής μας απαίτησης...του ΕΓΩ μας. Έτσι όταν η λάβα.....της ασθένειας βγαίνει στην επιφάνεια προκαλεί ταυτόχρονα και μια μεγάλη έκπληξη στο γύρω περιβάλλον του κάθε ασθενούς....όταν μέχρι τώρα δεν τολμούσε ο ίδιος ο ασθενής να το εκφράσει με την δική του γνώμη....για αυτά ακριβώς που του συνέβαιναν......και έτσι αναδεύοντας η λάβα....της ασθένειας.... ζητάει απεγνωσμένα την ικανοποίησή της. 

Η δοκιμασία αυτή έχει να κάνει ΑΜΕΣΑ με τον ίδιο τον ασθενή....αλλά επίσης και με τους  οικείους ανθρώπους.....οι οποίοι ξεβολεύονται προς στιγμήν...μιας και οι ίδιοι συμμετέχουν σε μια γενικότερη «καρμική» εξέλιξη και διαδικασία.

Δεν μας είναι έκπληξη...όταν ήδη γνωρίζουμε ότι άτομα τα οποία ήταν γενικώς υποταγμένα και σιωπηλά με πολύ υπομονετικότητα και παρόλο ήταν συμπαθητικοί άνθρωποι......πλημμυρισμένοι με αλτρουισμό και προθυμία για να βοηθήσουν τους άλλους συνανθρώπους....βλέπουμε ξαφνικά να γίνονται ιδιότροποι και πολύ απαιτητικοί ασθενείς.....που τελικά χορεύουν στο ταψί τους άλλους....!  Στην ουσία όμως αυτό δεν είναι κάποια περίεργη παραξενιά και απαιτητικότητα...απλά καταλήγει σ’ ένα βροντερό ξέσπασμα των καταπιεσμένων/κρυφών επιθυμιών.....που όλα αυτά χρόνια τον είχαν υποτάξει...σ’ ένα στενό κλοιό...αφού έδινε το προβάδισμα στους άλλους ανθρώπους. Αυτοί οι κρυφοί «υποχθόνιοι» Ψυχικοί παράγοντες πυροδοτούν άμεσα κατά κάποιο τρόπο.....τις όποιες διαταραχές της υγείας μας.

Γενικά η όποια ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ.....που δεχόμαστε.....αν δεν βρει εκείνη την στιγμή ΔΙΕΞΟΔΟ.....εκφράζεται αργότερα  Συναισθηματικά.....ως ένα μία εσωτερική κατάσταση πολιορκίας και εκδηλώνεται μ’ ένα κρυολόγημα ή κάποιου άλλους είδους πάθηση....οπότε η εκδήλωση αυτή της νόσου...ζητάει απεγνωσμένα μια ζεστή θαλπωρή....μια ζεστή αγκαλιά...ένα τρίψιμο.....μερικές «βεντούζες»....ως μεταμφίεση εκδήλωσης ...ως ένα  υποκατάστατο....του χαδιού και της επαφής...που έχει ΑΝΑΓΚΗ....η Ψυχή μας.

Όταν λοιπόν γενικώς....όλα τα «καταπίνουμε»....χωρίς να μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε ανάλογα και προτιμούμε παρόλα αυτά.....να μην εκφραστούμε κατάλληλα...τότε μας κάθονται στον λαιμό μας.....και εκδηλώνονται αργότερα ως ένας αποπνικτικός βήχας. Ο βήχας αυτός είναι μία εκδήλωση αγανάκτησης ή άγχους εκ μέρους μας.....που σαν άτομο νιώθουμε ότι έχουμε «καταπιεί» πάρα πολλά....και για πολύ καιρό και έχει φτάσει πια ο κόμπος στο χτένι....σε ένα όριο που δεν πάει άλλο και τότε πνιγόμαστε.....διότι το ίδιο μας το Σώμα μας δίνει μία προειδοποίηση, ένα σημάδι.....ένα σήμα για να φερθούμε κι εμείς ανάλογα  με περισσότερη τρυφερότητα στον ίδιο μας τον ΕΑΥΤΟ, ώστε να τον γλυκάνουμε λιγάκι....γι’ αυτό και προσφεύγουμε συμβολικά αλλά και ουσιαστικά σ’ ένα ποτήρι τσαγάκι....με μέλι.

Οι έντονοι πόνοι που νιώθουμε στα γόνατα μας εμφανίζονται συνήθως....όταν κάτι δεν πάει καλά μέσα μας...σαν να νιώθουμε ότι  έχουμε γονατίσει από τις καταπιέσεις της ζωής ......αλλά από τη μια πλευρά επαναστατεί κάτι μέσα μας και δεν θέλει πια να υποτάσσεται και να χαμηλώνει υποτακτικά ο εαυτό μας......προς χάριν των άλλων. Αυτή η ανάγκη να υψώσουμε  λιγάκι το ανάστημά μας ή να μπορέσουμε να δείξουμε κάποια αδιαλλαξία....ίσως έτσι εκδηλωθεί ένας άκαμπτος πόνος  στο γόνατο....και αναγκαστικά προσπαθούμε να αναπαύσουμε όσο πιο πολύ μπορούμε συχνά το πόδι μας  κάπου σ’ ένα μαξιλάρι.....όπου στην ουσία συμβολικά τεντώνουμε το πόδι μας κρατώντας τους άλλους όσο πιο μακριά μπορούμε....εκφράζοντας έτσι.....μια συμβολική κλωτσιά.....αγανάκτησης προς εκείνα τα πρόσωπα που μας κατάφεραν...να γονατίσουμε.....!

Όταν νιώθουμε πολύ έντονα  αισθήματα αηδίας ή ανομολόγητου καταπιεσμένου πόθου που ο ίδιος ο εαυτός μας αποστρέφεται.....τότε εμφανίζεται έρπης στα χείλη μας ...ως ένα διπλό μήνυμα.....καθώς από τη μια τα χείλη διογκώνονται σε τέτοιο βαθμό......προσελκύοντας έτσι τα βλέμματα των γύρω....και από την άλλη.....συνάμα εκπέμπουν όμως και το σήμα ...φύγε μακριά από εμένα. Ο έρπης λοιπόν στα χείλη μας μπορεί ακόμη να εκδηλώσει εκείνη την αδήριτη ανάγκη του ανθρώπου που προσπαθεί να αρνηθεί τις υπερβολικές οικειότητες με τους άλλους, αλλά  και συγχρόνως να αυτοτιμωρηθεί....επειδή ακριβώς δεν κατάφερε να τις αποτρέψει.

Η συχνή τριχόπτωση...των μαλλιών μας ....οφείλεται σε απώλεια...επικοινωνίας...σαν να χάσαμε τα φτερά μας....και ενώ είμαστε στη ζωή για άλλα φτιαγμένοι...τελικά υποτασσόμαστε πλήρως σε μια πιο κοινή μοίρα....που μας υποδηλώνει μία εσωτερική σύγκρουση.....εξαιτίας της υποταγής μας.....σε μια επιλογή που μας προσφέρει μεν ασφάλεια.....αλλά τελικά  έρχεται σε αντίθεση με αυτό που κατά βάθος ήθελε η ΚΑΡΔΙΑ μας..... και εμείς φοβηθήκαμε πάρα πολύ....επειδή δεν ρισκάραμε.....!

Οι πόνοι στα αυτιά.....τα βουητά κα το βούλωμα.....περιορίζουν την ακοή μας και σηματοδοτούν την αντίστασή μας σε ορισμένες εντολές ή την άρνησή μας να ακούσουμε και να δεχθούμε κάποια πράγματα...γιατί ακριβώς έχουμε επιλέξει να μην θέλουμε πια να τα ακούμε.....αλλά επίσης ούτε θέλουμε να υπακούμε και στους άλλους. Τα όποια προβλήματα των αυτιών...μας δείχνουν ότι είμαστε έτοιμοι  να αποσυρθούμε στον εαυτό μας για να τον ακούσουμε καλύτερα και να αφουγκραστούμε ακριβώς όλα...αφού διαπιστώσουμε τι έχει να μας πει....!

Τα προβλήματα της καρδιάς ....μας υποδηλώνουν τις πολύ έντονες και συναισθηματικές εντάσεις.....που βιώνουμε όπως τις αποτυχημένες ερωτικές μας απογοητεύσεις , τις διάφορες ενοχές που έχουμε..... τις μεγάλες συναισθηματικές μας εξαρτήσεις, η αποξένωση μας από το γύρω περιβάλλον...οπότε η συγχώρεση αποτρέπει κατά κάποιο όλα τα ισχαιμικά επεισόδια......ενώ αντίθετα διευκολύνεται η εμφάνισή τους όταν η έκφραση της αγάπης είναι προβληματική. Έτσι τα καρδιαγγειακά προβλήματα περιέχουν πάντα το ίδιο βαθύτερο αίτημα.....για ένα νέο άνοιγμα της καρδιάς μας.....με περισσότερη καλοσύνη και αποδοχή.

Τα προβλήματα στα πόδια μας δείχνουν συμβολικά...τον τρόπο με τον οποίο βαδίζουμε....την ίδια τη ζωή...... στο προσωπικό μονοπάτι για τον καθένα περιπατητή. Οι γενικότεροι πόνοι, οι δυσκολίες στις αρθρώσεις, τα διάφορα κατάγματα και τα έντονα χτυπήματα...μας δείχνουν πάντα......μια αντίρρηση που προβάλει ο εαυτός μας για την κατεύθυνση που έχουμε πάρει.....στην πορεία της ζωή μας. Έτσι  αποτελούν αντιστάσεις και προειδοποιήσεις εκφράζοντας μια πιο βαθύτερη απροθυμία για τον τρόπο με τον οποίο κινούμαστε και οδηγούμαστε στη ζωή. Οπότε ο οργανισμός μας προβάλλει ένα αίτημα.....εκφράζοντας μ’ αυτό τον τρόπο το σώμα....για  μια εσωτερική ανάγκη και ένα σταμάτημα....για μια πιο σωστή επανεκτίμηση της πορείας μας γενικότερα. Οπότε οφείλουμε να επιβραδύνουμε λιγάκι το ρυθμό μας και να χαρούμε κάποια πράγματα περισσότερο.....αλλιώς μπορεί αυτό να μας δίνεται ως ένα μήνυμα......για μια πλήρη αλλαγή πορείας.

Το πρόβλημα στα χέρια...μας δείχνει τον τρόπο με τον οποίο  διαχειριζόμαστε τη ζωή μας, τις ευθύνες μας....την ίδια μας την προσωπικότητα. Οι πόνοι στα χέρια μας υποδηλώνουν.....την γενικότερη αντίδραση και αντίσταση του εαυτού μας.....επειδή ακριβώς δεν εκφράζουμε όλο το δυναμικό μας ή δεν διαφεντεύουμε με σοφία τον εαυτό μας, αλλά και τις υποθέσεις μας.

Οι πόνοι στους ώμους και τον αυχένα υποδηλώνουν συχνά πως έχουμε αναλάβει μεγάλα βάρη , περισσότερα από όσα αντέχουμε να σηκώσουμε ή ότι έχουμε αυτοπεριοριστεί και έχουμε δεχθεί να υποταχθούμε. Δηλώνουν ένα είδος υποδούλωσης.....το οποίο έχει πια φτάσει σε ένα οριακό επίπεδο.

Οι πόνοι στους ώμους...μας μπλοκάρουν και δεν μας αφήνουν να σηκώσουμε ψηλά τα χέρια μας, μιας και το αυχενικό σύνδρομο μπλοκάρει την ευρύτερη περιοχή δείχνοντας μας.......ένα είδος ακαμψίας που έχει επέλθει μετά από καιρό. Οπότε το βαθύτερο αίτημα είναι......να δούμε με άλλα μάτια και με άλλες οπτικές γωνίες τη ζωή, να περιστραφούμε και προς άλλες κατευθύνσεις αλλά και κυρίως να μπορέσουμε να βρούμε.....τον ίδιο μας τον ΕΑΥΤΟ....ώστε να τον δούμε πιο ανάλαφρο, αρκετά ευδιάθετο και χαρούμενο για πιο πρόθυμες εκφράσεις στο γενικότερο δυναμικό πεδίο.

Τα διάφορα προβλήματα εκατέρωθεν.....δεξιά και αριστερά στα πλευρά μας.....μας δείχνουν.... αν είναι η αριστερή μεριά τη θηλυκή μας διάσταση  ύπαρξης μας και αν είναι η δεξιά μεριά  τη λογική και την αρσενική μας διάσταση. Οπότε έτσι ανάλογα σε ποια πλευρά του σώματος μας  εκδηλώνεται το πρόβλημα...αντίστοιχα μας δείχνει  το ανδρικό και λογικό μέρος μας ή το θηλυκό και συναισθηματικό μέρος μας αντίστοιχα.

Το κεφάλι μας.....μιας κι εδώ βρίσκονται τα περισσότερα από τα αισθητήρια όργανα μας......αλλά συγχρόνως και ο εγκέφαλος μας......που αποτελεί ταυτόχρονα το ΚΕΝΤΡΟ ΛΗΨΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ.... είναι δηλαδή εκείνη η πόρτα....η ΠΥΛΗ....όπου ο έξω κόσμος περνάει εντός μας. Οπότε αν έχουμε έναν έντονο πονοκέφαλο και  ημικρανία....φανερώνεται η στάση μας απέναντι σ’ αυτά που μας απασχολούν στα καθημερινά προβλήματα....τα οποία ζητούν άμεσα λύσεις.

Ο κάθε ΠΟΝΟΣ στο ΣΩΜΑ μας....μας  στέλνει αντίστοιχα και ένα μήνυμα προειδοποίησης.....ότι έχουμε επιφορτισθεί με πολλές έγνοιες και σκοτούρες ή ότι  έχουμε υπερφορτώσει το κεφάλι μας .... με πράγματα που χρειάζονται πολλή ενέργεια και σκέψη.....χωρίς εμείς  να αναγνωρίζουμε.....ότι τελικά ίσως να χρειάζεται....να αφήσουμε τα πράγματα κάπως να καταλαγιάσουν λιγάκι.....πριν εμείς πάρουμε τις οριστικές και τελεσίδικες αποφάσεις.

Οπότε όποιο κι αν είναι το σύμπτωμα που θα εμφανισθεί στο σώμα μας.....να είμαστε σίγουροι ότι δηλώνει ότι ένα κωδικοποιημένο μήνυμα έρχεται από την Ψυχή μας....και οφείλουμε να το ακούσουμε....να το αφουγκρασθούμε και να ανταποκριθούμε κατάλληλα ώστε η ένταση του συμπτώματος μας να μειωθεί κατά το δοκούν ή και να βρεθεί τρόπος υποχώρησης.

Προτού προβάλλετε τα ερωτήματα στον ΕΑΥΤΟ σας....οφείλετε ΑΔΕΛΦΙΑ... να βρείτε τις απαντήσεις....ώστε αυτά τα ερωτήματα  να πιάσουν τόπο....!Μ’ αυτόν τον τρόπο και χωρίς υπεκφυγές.....ανοίγετε το δρόμο για την ανακούφιση και τη θεραπεία στα ενδότερα του πυρήνα της Ψυχής.....απ’ όπου προέκυψε και το όποιο πρόβλημα....και το οποίο ασφαλώς είναι σε κάθε περίπτωση το ίδιο.
Το «Γνώθι σαυτόν»....και το «Παν μέτρον άριστον»....θα είναι οι ΟΔΗΓΟΙ μας....για να μπούμε στο ιατρείο....το θεραπευτήριο....ώστε η Ψυχή μας ...μέσω της Π+αιωνιότητας ...να εισέλθει...αμόλυντη και καθαρή....εις το καθαρτήριο Φως.

 ΕΡΡΩΣΘΕ (Ε.Ι.)