«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολ

«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολ
«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολλούς·κι αφ' ετέρου, τα όσα ήξερα εγώ βρίσκονταν μακριά από τη δική τους αντίληψη». Επίκουρος: (341 π.Χ. - 270 π.Χ.)

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

ΤΟ «ΟΡΓΑΝΟΝ» ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ” Για παρα πολυ δυνατους ερευνητες και μη, δειτε το!! “

Αυτό το άρθρο, το χρωστούσα τόσο στον εαυτό μου χρόνια ολόκληρα, πάνω από 23 τω αριθμώ, όσο και στον αγαπημένο μου Αριστοτέλη. Είναι μια κατάθεση ψυχής, για μια ιστορία που κάποτε με συγκλόνισε βαθύτατα. Το γιατί το έγραψα σήμερα και όχι πριν, αυτό ειλικρινά δεν μπορώ να το αιτιολογήσω. Ίσως γιατί βλέποντας από μακριά τον απελπισμένο αγώνα του Γένους μου, μη μπορώντας να κάνω και πολλά· και θέλω να του θυμίσω τη καταγωγή και τους προγόνους του. Ίσως πάλι, γιατί ήθελα να αντιδράσω με αυτόν τον τρόπο, βλέποντας τους καραγκιόζηδες που παίζουν τον ρόλο που λέγεται Έλληνας πολιτικός, να χύνουν απ’ τη μια ελεεινά κροκοδείλια δάκρυα κι απ’ την άλλη να… υπογράφουν άλλη μια καταδίκη για τον ρακένδυτο πλέον λαό «τους».
Ίσως γιατί προτίμησα να μη σπάσω τελικά την οθόνη του υπολογιστή μου, θεωρώντας πως έχει μεγαλύτερη αξία απ’ το… άδειο εντελώς κεφάλι ενός κλόουν που το παίζει «πρωθυπουργός» και ακούει στο όνομα Αντώνης Σαμαράς… Δεν ξέρω… Μπορεί τίποτε απ’ όλα αυτά, μπορεί και όλα αυτά μαζί… Αυτό όμως που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι… κάθε πράγμα αναδύεται από μέσα μας μόνον όταν έρθει η ώρα να αναδυθεί. Και όλα αυτά που προείπα να είναι εντελώς άσχετα. Ίσως λοιπόν συμπτωματικά, να είναι αυτή εδώ η ώρα για να βγει κάτι από μέσα μου που το κρατούσα από φοιτητής. Μια ιστορία απίστευτη, όπως την ανακάλυψα εγώ και την έμαθα εγώ· γιατί υπάρχουν πάρα πολλές εκδοχές αυτής της ιστορίας. Εγώ καταθέτω απλά τη δική μου εκδοχή και τίποτε άλλο. Το αν το αποτέλεσμα του πονήματός μου είναι σωστό ή όχι, αυτό θα το κρίνει πλέον η ίδια η Ιστορία…
Agios_Aristotelis
Όταν άρχισα να μελετώ τον Αριστοτέλη, ήμουν 19 χρονών, δευτεροετής της Παντείου και τρελαμένος με τη «μυστηριακή» του καταβολή και με το παράξενο, όσο και άκρως στρυφνό του έργο. Ομολογώ ότι τα βρήκα αρκετά σκούρα, γιατί απλά δεν είχα να κάνω με κάποιο -ό,τι να ‘ναι- κείμενο, αλλά γιατί σίγουρα διότι είχα να κάνω ίσως με την κορωνίδα της Ελληνικής Αρχαίας Γραμματείας.
Φιλόλογος δεν ήμουν. Δεν σπούδαζα στη Φιλοσοφική. Στο τμήμα Κοινωνιολογίας ήμουν απλά, χωρίς καμιά σπουδαία περγαμηνή, πέραν των Αρχαίων Ελληνικών που είχα διδαχτεί στο Λύκειο. Γιατί όμως αποτόλμησα το… σχεδόν ακατόρθωτο για μένα; Μα για τον απλούστατο λόγο ότι ήμουν συνεπαρμένος από το έργο του μεγάλου αυτού Έλληνα, που άλλαξε με τις διδαχές και τις… αποκαλύψεις του τον ίδιο τον Κόσμο! Και θέλησα να τον γνωρίσω περισσότερο.
Αρχίζοντας να μελετώ το πλέον γνωστό απ’ όλα έργο του, τα «Φυσικά», παράλληλα έψαχνα να βρω και όσο περισσότερα στοιχεία μπορούσα για τη ζωή και το έργο του. Παρόλο όμως που επρόκειτο για έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνες Φιλοσόφους και πολυεπιστήμων, εντούτοις ανακαλύπτω πως γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα τόσο για τη ζωή του, όσο και για το ίδιο του το έργο.
Να φανταστείτε ότι ενώ έχει γράψει περί τα 320 έργα, εντούτοις σώζονται γύρω στα 102(!) κι αυτά διασώθηκαν από …Έλληνες μοναχούς (καλόγερους του Αγίου Όρους), οι οποίοι και αντέγραψαν εκ νέου σε πάπυρους ό,τι μπόρεσε να βρεθεί από την κατεστραμμένη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας καθώς και από τις, επίσης κατηργημένες, Πανεπιστημιακές σχολές των Αθηνών.
Τα περισσότερα έργα που είχαν διασωθεί από τους ηρωικούς αυτούς μοναχούς, καταληστεύθηκαν από τους Ενετούς κυρίως, την περίοδο της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα, όταν οι Σταυροφόροι είχαν καταλάβει την Κωνσταντινούπολη το 1204 μ.Χ. και είχαν μεταφέρει το μεγαλύτερο μέρος των θησαυρών του Βυζαντίου στη Βενετία και το Βατικανό.
Κι έτσι, ένα μεγάλο μέρος των έργων του μεγάλου Έλληνα Δασκάλου, κατέληξε στη Βιβλιοθήκη του… Πάπα, απ’ όπου και διαμοιράστηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη, αφήνοντας τους, σκλαβωμένους στους Τούρκους, Έλληνες, στο σκοτάδι και την αγραμματοσύνη.
Σημειωτέων ότι ο Αριστοτέλης τιμάται από την Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία, εικονιζόμενος σε πολλές τοιχογραφίες (άνω φωτογραφία, τρίτος από αριστερά) κυρίως σε μονές του Αγίου Όρους, ως Όσιος και Πρωτεργάτης της χριστιανικής Φιλοσοφίας και Ηθικής.
Η μυστηριώδης γέννηση και ο περίεργος θάνατος!
Vivlio_Katraki
Το γεγονός λοιπόν ότι εν τέλει… γνωρίζαμε πολύ λίγα για τη ζωή του, αυτό με ανάγκασε αφ’ ενός να αφήσω για λίγο κατά μέρος τη μελέτη των Φυσικών και αφ’ ετέρου να επικεντρωθώ στην αναζήτηση αυτών των περισσότερων στοιχείων που θα με οδηγούσαν στο να κατανοήσω όσο γίνεται περισσότερο αυτή τη μεγάλη, αλλά και τόσο αινιγματική προσωπικότητα.
Μέσα από αυτή μου λοιπόν την αναζήτηση, ανακαλύπτω τρία πράγματα:
1) Ότι δεν υπήρξε πουθενά κάποιο στοιχείο, ούτε καν σε ιστορικά κείμενα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, που να υποδηλώνει την ακριβή ημερομηνία γέννησής του (!), 2) Ότι επίσης δεν υπήρξε σαφής ημερομηνία θανάτου του (!) παρά μόνο ΦΗΜΕΣ που εν τέλει δεν αποδείχτηκαν ΠΟΤΕ, και 3) Την παράξενη ιστορία ενός βιβλίου που είχε γράψει ο δικηγόρος Γιώργος Λευκοφρύδης με τον τίτλο «Κοσμοσκάφος Στα-Γυρο Εψιλον» με θέμα το… πιο στρυφνό έργο του Αριστοτέλη, ΤΟ ΟΡΓΑΝΟΝ !
Για να γίνω πιο σαφής, πιάνω μία προς μία τα συμπεράσματα των …«ανακαλύψεών» μου.
Το πρώτο έχει να κάνει με την ημερομηνία γεννήσεώς του. Πράγματι, εδώ πέφτει ένα… μικρό σκοτάδι. Σχεδόν τα περισσότερα βιογραφικά του σημειώματα που είχαν δημοσιεύσει πολλά έγκυρα επιστημονικά εγχειρίδια, ελληνικά και ξένα, έχουν ως χρονολογία γεννήσεως του μεγάλου Έλληνα, το έτος 384 π.Χ. Εκεί όμως που διαφωνούν ριζικά, είναι ο… μήνας γέννησής του. Η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους του Παπαρρηγόπουλου, αναφέρει ως μήνα γέννησης τον Δεκέμβρη του 384. Η εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου όμως, του Ιωάννη Πασσά, ένα από τα πλέον ΕΓΚΥΡΑ εγχειρίδια που έχουν παρουσιαστεί ποτέ στην σύγχρονη ελληνική γραμματεία, αναφέρει ως μήνα γέννησής του τον Ιούλιο του ιδίου έτους, ενώ η Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια (επίσης ένα από τα πλέον έγκυρα επί διεθνούς επιπέδου εγχειρίδια) την τοποθετεί έναν μήνα αργότερα, δηλαδή τον Αύγουστο επίσης του ιδίου έτους! Εκεί δε που υπάρχει …μέγα σκότος, είναι στην …ημέρα! Δεν αναφέρεται πουθενά, αλλά βέβαια αυτό είναι το λιγότερο! Εδώ δεν τα βρίσκουν οι ερευνητές στον μήνα, στη μέρα θα τα βρουν;!
Πάμε στο δεύτερο, που είναι ακόμα πιο αινιγματικό: ο θάνατός του! Η επίσημη ημερομηνία που καταγράφεται στην -ποια άλλη;- Ιστορία του Ελληνικού Έθνους του Παπαρρηγόπουλου, είναι η 22η του Οκτωβρίου του 322 π.Χ., δύο χρόνια δηλαδή μετά τον θάνατο του μεγάλου του μαθητή, του Αλέξανδρου και μάλιστα ως αιτία θανάτου του, αναφέρεται κάποια στομαχική λοίμωξη, σε συνδυασμό με την θλίψη και την μελαγχολία στην οποία και είχε πέσει με κύρια αιτία τον θάνατο του Αλέξανδρου μιας και με αφορμή το γεγονός αυτό, οι οπαδοί του αντιμακεδονικού «κόμματος» των Αθηνών νόμισαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν τους Μακεδόνες στο πρόσωπο του. Πιο αναλυτικά, το ιερατείο, με εκπρόσωπό του τον ιεροφάντη του ναού της Ελευσίνιας Δήμητρας, Ευρυμέδοντα, αλλά και η σχολή του Ισοκράτη με το Δημόφιλο ως πρύτανη, κατηγόρησαν τον Αριστοτέλη για ασέβεια («γραφή ασεβείας»), επειδή είχε ιδρύσει βωμό στον Ερμία, είχε γράψει τον ύμνο στην Αρετή και το επίγραμμα στον ανδριάντα του Ερμία, στους Δελφούς. Ο Αριστοτέλης όμως, επειδή κατάλαβε τα πραγματικά κίνητρα και τις αληθινές προθέσεις των μηνυτών του, έφυγε για τη Χαλκίδα, προτού γίνει η δίκη του (323 π.Χ.). Εκεί έμεινε, στο σπίτι που είχε από τη μητέρα του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του την Ερπυλλίδα και με τα δύο του παιδιά, το Νικόμαχο και την Πυθιάδα.
Όλα ωραία και καλά μέχρις εδώ, αλλά στο θέμα του θανάτου είναι που το πράγμα μπερδεύει. Κατ’ αρχάς, πουθενά δεν βρίσκεται έστω και μια ένδειξη ότι ο Αριστοτέλης έπασχε από… στομάχι. Δεν αναφέρεται σε καμία πηγή (τουλάχιστον γνωστή σε μένα). Επίσης, ο Παπαρρηγόπουλος συνεχίζοντας, προχωράει ακόμη παραπέρα, λέγοντας ότι το σώμα του μεγάλου σταγειρίτη, μεταφέρθηκε στα… Στάγειρα (!) και μάλιστα ότι του έγινε μεγάλη κηδεία με όλες τις τιμές κ.λπ. κ.λπ. Η Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, διαψεύδει πλήρως τον Παπαρρηγόπουλο, γράφοντας απλά ότι… πέθανε μεν ο Αριστοτέλης αλλά ο τάφος του δεν βρέθηκε ποτέ! Τα ίδια περίπου αναφέρει και η Μπριτάνικα της Οξφόρδης! Για να μην πάμε και σε εκείνη την απίστευτη δήλωση του καθηγητή Πυρηνικής Φυσικής και Μηχανολογίας Γεωργίου Γκιόλβα, ο οποίος και δήλωσε σε συνέντευξή του ότι ο Αριστοτέλης ήταν… εξωγήινος και αντί να πεθάνει… επέστρεψε στον… πλανήτη του!
Από πού τα βρήκε λοιπόν όλα αυτά ο αείμνηστος Δάσκαλος του Γένους Παπαρρηγόπουλος; Αλλά αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν είναι ώρα να το αναλύσουμε.
Όσον αφορά δε την εγκυκλοπαίδεια του «Ηλίου», αυτή περιέργως αναφέρει …ακόμη λιγότερα και μπερδεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Και λέω «περιέργως», διότι ο Ιωάννης Πασσάς, δημοσιογράφος, μελετητής της αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, της… παρα-ιστορίας αλλά και μέγας Ελληνολάτρης καθώς και… έμπορος χάρτου, δείχνει να έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον Αριστοτέλη. Αναφέρει με εξαιρετική επιμέλεια σχεδόν τα πάντα (όσα ήταν γνωστά τέλος πάντων) περί του βίου του μεγάλου Έλληνα Φιλοσόφου, αλλά στον θάνατό του, μας τα χαλάει. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, μας λέει ότι ο Αριστοτέλης δεν πέθανε (μιας και η εκδοχή Παπαρρηγόπουλου δεν αποδεικνύεται από πουθενά) αλλά… χάθηκε! Το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ και τελευταία φορά που τον είδε κόσμος και η οικογένειά του, ήταν κάποια μέρα του Οκτώβρη του 322 μ.Χ. Έκτοτε, ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ!
Πού είναι η αλήθεια και πού το ψέμα;
Και ερχόμαστε στο τρίτο. Στο αινιγματικό βιβλίο του Γιώργου Λευκοφρύδη, το οποίο και συνοδεύεται από την πλέον σκοτεινή ιστορία συνωμοσίας, η οποία και παρά λίγο να ανατρέψει ό,τι ξέραμε μέχρι σήμερα για τις γνώσεις των αρχαίων παππούδων μας στον τομέα της τεχνολογίας και της …τεχνογνωσίας.
Το «παράξενο» Έψιλον των Δελφών, ο Πλούταρχος και ο… Αριστοτέλης!
Ένα ερώτημα, που απασχόλησε πολλούς αρχαιολόγους κατά το παρελθόν, ήταν αυτό που αφορούσε ένα γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου, και πιο συγκεκριμένα το γράμμα Ε, το οποίο βρισκόταν ακριβώς στη μέση του αετώματος του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς. Αυτό το ερώτημα απασχόλησε και τον Έλληνα Μαθηματικό και γιατρό Στέφανο Καραθεοδωρή, γιό του μεγάλου φυσικού και μαθηματικού (και δασκάλου του Αϊνστάιν, για να μη ξεχνιόμαστε) Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, ο οποίος έκανε και μια πραγματεία-σπουδή πάνω σε αυτό το θέμα υπό τον τίτλο «Το Εν Δελφοίς ΕΙ» (Προσέξτε, όχι «Ε» αλλά «ΕΙ»).
Πρώτος απ’ όλους, το σύμβολο αυτό το αναφέρει ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί του Έψιλον του εν Δελφοίς». Το σύγγραμμα αυτό του μεγάλου Έλληνα χρονικογράφου, βιογράφου και ιστορικού, φυλάσσεται στην Οξφόρδη σε έκδοση στα Αρχαία Ελληνικά, αντίγραφο του πρωτοτύπου το οποίο βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού (και αυτό). (Στην ελληνική αγορά βιβλίου μπορείτε να το βρείτε από τις εκδόσεις Ζήδρος, 2002).
Στο σύγγραμμά του, αναφέρει το ιστορικό της τοποθέτησης του γράμματος αυτού στο αέτωμα του ναού του Απόλλωνα, αλλά δεν αναφέρει το ΓΙΑΤΙ ΥΠΗΡΧΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ. Για την ιστορία, να πούμε ότι το γράμμα «Ε» ήταν τοποθετημένο πράγματι στο αέτωμα του ναού (αέτωμα=ένα μεγάλο ευρύ ισοσκελές τρίγωνο) στη μέση μεταξύ των (γνωστών) γνωμικών-επιγραφών «ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ» και «ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ». Το πρώτο «Ε» ήταν ξύλινο και το είχε βάλει εκεί ο Σόλων ο Αθηναίος. Όταν το σύμβολο-γράμμα σάπισε με τα χρόνια, οι Αθηναίοι, περισσότερο για να τιμήσουν τον Σόλωνα παρά για το αυτό καθ’ αυτό το σύμβολο που δεν ήξεραν και τι εσήμαινε, τοποθέτησαν στη θέση του ένα άλλο ίδιο, φτιαγμένο από χαλκό αυτή τη φορά. Όταν πάλι με τα χρόνια, το χάλκινο «Ε» σκούριασε και η όψη του ήταν οικτρή, η Λιβία Δρουσίλα, γυναίκα του αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανού Αυγούστου, το έβγαλε και στη θέση του έβαλε ένα πανομοιότυπο από καθαρό χρυσό… Και για να κάνει ιδιαίτερη μελέτη ο Πλούταρχος πάνω σε αυτό το αινιγματικό ζήτημα, φαίνεται ότι το σύμβολο που είχε δωρίσει η Λιβία Δρουσίλα υπήρχε ΑΚΟΜΑ επάνω στο αέτωμα και επειδή ο Πλούταρχος ήταν ο …μεγάλος ερευνητής (ας πούμε) της εποχής, το συγκεκριμένο θέμα του δημιούργησε απορίες ως προς τον συμβολισμό του και τον λόγο της ύπαρξής του.
Μέσα στην πραγματεία του όμως, ο Πλούταρχος στήνει έναν διάλογο με μερικούς άλλους φιλοσόφους της εποχής, όπου ο καθένας λέει το μακρύ και το κοντό του σχετικά με το γιατί της υπάρξεως του συμβόλου. Ένας λέει πως το «Ε», ως δεύτερο φωνήεν, δείχνει τον Απόλλωνα ΩΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΗ ΤΑΞΗ ΘΕΟ μετά τον Δία και γι’ αυτό το σύμβολο τοποθετήθηκε εκεί για να πιστοποιεί του λόγου το αληθές. Ένας άλλος το πάει ακόμη παραπέρα, λέγοντας πως συμβολίζει τη μαντική(!), οπότε το δεχόταν σαν… «ΕΙ» και όχι σαν «Ε» (νά λοιπόν γιατί ο Καραθεοδωρής στο σχετικό του δοκίμιο το παρουσιάζει κι εκείνος ως «ΕΙ» και όχι ως «Ε»), ένας τρίτος το παρατραβάει και το αναγάγει ως μαθηματικό σύμβολο, υποστηρίζοντας ότι… εξισώνεται προς το σύνολο της μαθηματικής επιστήμης, μιας και είναι το άθροισμα των πρώτων μονάδων – δηλαδή του ΤΡΙΑ και του ΔΥΟ και επειδή η μαθηματική επιστήμη θεωρούνταν πως πήγαζε κατ’ ευθείαν απ’ τους θεούς, το «Ε» τοποθετήθηκε εκεί για λόγους …δοξαστικούς και κάποιος τέταρτος διαφώνησε με όλους τους άλλους, υποστηρίζοντας ότι συμβολίζει απλά κάποια Θεότητα που δεν γνώριζαν ακόμη την ύπαρξή της.
Εν ολίγοις, άρες μάρες, κουκουνάρες.
Κι έτσι, μέσα και από αυτό το «ντοκουμέντο» της εποχής, καταλαβαίνουμε πως ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ γνώριζαν το ΓΙΑΤΙ της υπάρξεως αυτού του… περίεργου και αινιγματικού «Ε».
Μα, αν δεν το γνώριζαν αυτοί, τότε ποιος στα κομμάτια μπορούσε να γνωρίζει;
Από εδώ, από ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ το σημείο, ξεκινάει η πορεία ενός «μύθου», ενός βιβλίου, ενός θρίλερ και μιας θεωρίας συνωμοσίας, που απασχόλησε αργότερα μέχρι και την ίδια την ίδια τη… CIA και που είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν τεχνολογικές γνώσεις που ίσως και να άλλαζαν τη πορεία της Ελλάδας αλλά και της ίδιας της Ανθρωπότητας!
Ο μοναχικός δικηγόρος και το βιβλίο-μύθος
Ο Γιώργος Λευκοφρύδης, υπήρξε ένα μοναχικό άτομο. Ένας άνθρωπος απίστευτα ευφυής, αλλά και τρομερά παρορμητικός που συνήθως λόγω αυτού του παρορμητισμού του, έχυνε και τη καρδάρα με το γάλα, όπως λέει κι ο θυμόσοφος λαός. Ως δικηγόρος, δεν υπήρξε και πολύ γνωστός. Λίγοι τον ήξεραν. Ήταν Ποινικολόγος κι απ’ τους πολύ καλούς μάλιστα, αλλά είχε ένα ιδίωμα: Ήθελε να υπερασπίζεται ΜΟΝΟ τους ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ αθώους! Δεν δεχόταν επ’ ουδενί να υπερασπιστεί ενόχους (πράγμα που τον έφερε και κάποια στιγμή αντιμέτωπο με τον ίδιο τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών) και μάλιστα πολλές φορές είχε έρθει και σε σφοδρή σύγκρουση με γνωστούς συναδέλφους του, οι οποίοι κατόρθωναν μέσα από… όχι και τόσο «καθαρούς δρόμους» να αθωώνουν ή να γίνονται αιτία να καταδικάζονται εγκληματίες με τις ελαφρότερες ποινές. Η υπόθεση «Λασκαρίδη» (ενός αθώου που κατηγορήθηκε άδικα για τον φόνο της εύπορης συζύγου του) ήταν αυτή που τον σημάδεψε, καθώς δεν μπόρεσε να αποδείξει την αθωότητα του πελάτη του κι αυτό τον έκανε να αλλάξει ειδικότητα και μετά να ασχοληθεί περισσότερο με την έρευνα αρχαίων κειμένων και στο τέλος να πεθάνει μόνος και λησμονημένος.
Ο Λευκοφρύδης, μέσα από την έρευνά του ως προς τη μελέτη της μαθηματικής λειτουργίας του ελληνικού αλφαβήτου, σκαλώνει στο επίμαχο «Ε» των Δελφών και του ναού του Απόλλωνα. Η απορία του τόσο για την ύπαρξη του επίμαχου συμβόλου στο αέτωμα του πιο δημοφιλούς ναού της ελληνικής αρχαιότητας και όχι μόνο, τον έβαλε στο …τρυπάκι να αρχίσει να ψάχνει. Ο Πλούταρχος, ως ο μόνος ερευνητής της αρχαιότητας ο οποίος έδινε και τα περισσότερα στοιχεία για την ύπαρξη του συμβόλου αλλά και την «ιστορία» του, δεν τον ικανοποίησε, και σωστότατα. Υπήρχαν πολλές αντιφάσεις, αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις και ισχυρισμοί που άγγιζαν τη γελοιότητα κι επειδή κανείς σύγχρονός του δεν είχε ασχοληθεί σοβαρά πλην του Στέφανου Καραθεοδωρή με το θέμα, αποφάσισε αυτός από μόνος του να πάρει το θέμα στις πλάτες του.
Όπως μας αφηγείται ο ίδιος μέσα από τη σύντομη βιογραφία του, απέρριψε με τη μία όλες τις απόψεις που παρέθετε ο Πλούταρχος (για τους πιο πάνω λόγους που παρέθεσα κι εγώ) και ξεκινάει ένα απίστευτο τόλμημα: Να ΞΕΣΚΟΝΙΣΕΙ ΟΛΗ την γνωστή ως σήμερα Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, δηλαδή κάπου 10.000(!!!) συγγράμματα, τομίδια, κώδικες, πραγματείες, θεατρικά, πεζά, έπη, ολιγοσέλιδα ή πολυσέλιδα, μέχρι και επιγραφές, μήπως κάπου εκεί μέσα ανακαλύψει μια ένδειξη -έστω- του λόγου της υπάρξεως του «Ε»!
Δέκα χρόνια (κατά τους ισχυρισμούς του ιδίου πάντα) ΑΝΕΛΕΗΤΗΣ δουλειάς που του στοίχισε μια ολόκληρη περιουσία! Το «Εν Δελφοίς Ε» του είχε γίνει έμμονη ιδέα, τέτοια που δεν δίσταζε μπροστά σε τίποτα προκειμένου να φτάσει στο ποθούμενο, δηλαδή να βρει ένα κείμενο που δεν μπορούσε να το βρει στην Ελλάδα και του έλειπε από την έρευνά του. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να απευθυνθεί ακόμη και σε… συλλέκτες και να πληρώσει τεράστια ποσά (τα οποία και δανειζόταν) για να πάρει ένα αντίγραφο ή μια σελίδα. Από τους ισχυρισμούς του και μόνο, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είχε πάρει… χαμπάρι το τι γινόταν, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο στην ταραγμένη δεκαετία του ’60 όπου και έλαβε χώρα η αναζήτησή του. Διότι, πολύ απλά, πρέπει να δούλευε… νυχθημερόν και χωρίς ανάσα για να μπορέσει να βγάλει όλη αυτή την ύλη που είχε μαζέψει. Κι όλα αυτά κυριολεκτικά για το ΤΙΠΟΤΑ, μιας και, όπως και πάλι ο ίδιος ισχυρίζεται, έψαχνε διακαώς και με πείσμα, ένα «κάτι» ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ!
Και φτάνει η στιγμή που περίμενε για να πάρει, όχι απλά κάποιες από τις απαντήσεις τις οποίες αναζητούσε, αλλά κυριολεκτικά να βρεθεί μπροστά, ίσως στην πιο σημαντική ανακάλυψη απ’ όλες: Στην αποκωδικοποίηση του κορυφαίου έργου του Αριστοτέλη «ΤΟ ΟΡΓΑΝΟΝ» και τι ακριβώς αυτό πραγματευόταν!
Φυσικά, δεν το ανακάλυψε από μόνος του. ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ. Ίσως τη σημαντικότερη! Από δύο διάνοιες της ελληνικής επιστημονικής κοινότητας. Τους πλέον γνωστούς, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Τον καθηγητή Μεταλλειολογίας Σταύρο Κατράκη και την «Ομάδα» του και τον Πυρηνικό Φυσικό, Μαθηματικό και εφευρέτη Γιώργο Γκιόλβα.
Η «Ομάδα Κατράκη», η αριθμολογία και το μαθηματικό Ελληνικό Αλφάβητο!
Όσοι από εσάς είστε… ψαγμένοι και «μυημένοι» στην λεγόμενη «παρα-Ιστορία», έχετε σίγουρα ακουστά αυτήν την θρυλική ομάδα επιστημόνων, που είχε ως επικεφαλή της τον καθηγητή του Ε.Μ.Π Σταύρο Κατράκη. Ο Κατράκης υπήρξε μια από τις πολλές διάνοιες που είχε τότε το Πολυτεχνείο, τότε δηλαδή που ο ρομαντισμός, η έφεση προς τη Γνώση και μόνον και φυσικά ο σεβασμός που απέπνεε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα, στην κυριολεξία περίσσευαν. Πολλοί λένε πως ο Κατράκης πήρε τη θέση που είχε στο Πολυτεχνείο επειδή τον υποστήριξαν τόσο ο Αριστοτέλης Ωνάσης όσο κι ο Κων/νος Καραμανλής. Αλλιώς, σίγουρα θα είχε περίοπτη θέση σε κάποιο μεγάλο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ, το Harvard ή το Yale, το οποίο και τον βολιδοσκοπούσε πεισματικά.
Ο Καραμανλής μάλιστα τον είχε καλέσει τρείς-τέσσερις φορές στο γραφείο του, για να τον ενημερώσει σχετικά με τις έρευνες που έκανε για τους υδρογονάνθρακες – ναι, το αν ξέρουμε σήμερα ότι… είμαστε τίγκα στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο, το χρωστάμε στον Κατράκη – το ουράνιο, το όσμιο (που κοστίζει σήμερα 65.000 ευρώ το γραμμάριο!!!) και άλλα σπάνια μεταλλεύματα.
Το κοίτασμα του οσμίου μάλιστα ξεκινάει απ’ το Καστελόριζο και καλύπτει σχεδόν όλη τη γραμμή των Δωδεκανήσων και κυρίως των Ιμίων! Ο Έλληνας καθηγητής δε, εξέδωσε και μια εκτενέστατη μελέτη το 1965 με τίτλο «Ο Ορυκτός Πλούτος και η οικονομική ανάπτυξη της Χώρας», ένα βιβλίο που έκανε πάταγο στην επιστημονική κοινότητα τότε και κυριολεκτικά… εξαφανίστηκε απ’ τα ράφια των βιβλιοπωλείων! Λίγα χρόνια αργότερα, η Χούντα των Συνταγματαρχών, φρόντισε διακριτικά και να το εξαφανιστεί εντελώς από την αγορά της Ελλάδας και φυσικά από τις βιβλιοθήκες των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Αντίτυπα του βιβλίου όμως είχαν σταλεί τόσο στον Αριστοτέλη Ωνάση (που σκόπευε μάλιστα να μπει ενεργά στο ενεργειακό παιχνίδι) όσο και στον ίδιο τον Καραμανλή, που τότε ήταν αυτο-εξόριστος στο Παρίσι. Σήμερα, ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξη αυτής της μελέτης κι ακόμη πιο λίγοι το έχουν στις βιβλιοθήκες τους.
Ο Κατράκης λοιπόν, μόνο τυχαίος δεν ήταν. Υπήρξε μέλος της συντονιστικής Επιτροπής Προβολής Ελληνικής Οικονομίας, επίτιμο μέλος του Ανεξάρτητου Κέντρου Πυρηνικών και Επιστημονικών Ερευνών που είχε ιδρύσει η άλλη μεγάλη διάνοια της εποχής, ο πυρηνικός Φυσικός και Μηχανολόγος Γεώργιος Γκιόλβας και ασφαλώς μέλος της επιστημονικής ομάδας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Ο Σταύρος Κατράκης όμως είχε και τη… δική του ομάδα, αυτή τη θρυλική «Ομάδα Κατράκη», που τόσα πολλά έχουν γραφτεί γι’ αυτήν, κυρίως από τους λεγόμενους… αρχαιολάτρες, των οπαδών της παρα-φιλολογίας τύπου «Ομάδας Ε» και λοιπά.
Ο Κατράκης ήταν ένας από τους λίγους επιστήμονες-διάνοιες που μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως ήταν φλογερός πατριώτης. Με μεγάλο έργο στο ενεργητικό του, φρόντιζε πάντα να στέλνει τα… δικά του μηνύματα προς …πάσα κατεύθυνση. Είχε βάλει την επιστήμη του ολοκληρωτικά στην υπηρεσία της Πατρίδας, αλλά επειδή η Πατρίδα ανέκαθεν βρισκόταν στα νύχια ανίκανων, μειοδοτών, προδοτών και ανδρεικέλων, ο Κατράκης και το έργο του δεν είχαν ανάλογη συνέχεια.
Σχεδόν τα ίδια ισχύουν και για τον Γιώργο Γκιόλβα. Με σπουδές στο πανεπιστήμιο της Βοστώνης και της Πάντοβας, γρήγορα έδειξε τις εκπληκτικές δυνατότητές του στην εφαρμογή της σύντηξης της ύλης. Αισθάνεται κανείς δέος μελετώντας το βιογραφικό του. Ιδρυτής του Ανεξάρτητου Κέντρου Πυρηνικών και Επιστημονικών Ερευνών, συνεργασίες με τη ΝΑSΑ και τον «Δημόκριτο» και εφευρέσεις που… κόβουν την ανάσα, ο Γκιόλβας υπήρξε κάποτε το… μήλον της Έριδος μεταξύ των πανεπιστημίων των ΗΠΑ. Η μεγάλη όμως αυτή διάνοια, έθεσε εαυτόν στην υπηρεσία της Πατρίδας του ψυχή τε και σώματι. Και ό,τι μπορούσε να μάθει περισσότερα μέσα από τις έρευνές του, το ‘κανε για να την δει κάποτε μεγάλη και ανεξάρτητη…
Ας γυρίσουμε όμως στον Λευκοφρύδη και στην πεισματική του αναζήτηση. Σύμφωνα λοιπόν με τα λεγόμενά του, ο ερευνητής-δικηγόρος ξεκινώντας τη μελέτη του ΟΡΓΑΝΟΥ, αρχίζει να τα χάνει και να βυθίζεται ολοένα μέσα σε έναν κυκεώνα εννοιών, δυσνόητων προτάσεων και ακαταλαβίστικων συμπερασμάτων. Έχοντας ίδιαν πείρα από το γράψιμο του Αριστοτέλη και από τη διατύπωση των διαφόρων εννοιών που αυτός συνήθιζε να κάνει, βλέπει πως …κάτι δεν πήγαινε καλά σε ορισμένα σημεία των κειμένων του. Συγκεκριμένα, ο Λευκοφρύδης επισημαίνει (και δικαίως, καθώς το διαπίστωσα κι εγώ ο ίδιος προσπαθώντας να διαβάσω το ΟΡΓΑΝΟΝ) ότι γιατί, ενώ ο Αριστοτέλης γνωρίζει θαυμάσια Ελληνικά (τόσο τη δημοτική, όσο και τη λόγια γλώσσα), «τρώει» ένα 40% από τις λέξεις που χρειάζονται απαραιτήτως για να γίνει κατανοητός στο ακέραιο; Κι ακόμα: ενώ γράφει μια χαρά, στρωτά και όσο το δυνατόν κατανοητά, γιατί κάθε 10 με 15 στίχους βάζει και μια φράση 10 με 15 λέξεις «άβαλα-μαντάβαλα ατάκτως ειρημένα» έτσι που να μη μπορεί κάποιος να την εξηγήσει με τίποτα; Εν ολίγοις, ΝΑ ΜΗ ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ νόημα; Και διερωτάται ο Λευκοφρύδης: ΤΙ ΠΑΘΑΙΝΕΙ (ο Αριστοτέλης) ή ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ;
Ας πάρουμε για παράδειγμα μια φράση από τα «Κατοπινά – Επιλυτικά», χωρίο 99α, στίχοι 8-11 στη σελίδα 180:
«Οίον, διατί και εναλλάξ ανάλογον; Άλλο γαρ αίτιον εν γραμμαίς και αριθμοίς και το αυτό γε, η μεν γραμμή, άλλο, ή δ’ έχων αύξησιν τοιανδί, το αυτό. Ούτως επί πάντων.»
Μετάφραση:
«Γιατί το εναλλάξ είναι ανάλογο, ίσον γιατί το χιαζόμενο είναι αντίστοιχο. Επειδή άλλο είναι το αίτιο στις γραμμές και άλλο στους αριθμούς κι αυτό το ίδιο βέβαια, αν πρόκειται για γραμμή είναι άλλο, ενώ αν έχει κάποια αύξηση, τότε θα ναι το ίδιο»!!!!
Αν εσείς που διαβάζετε το κείμενο, βρείτε κάποιο νόημα σε όλο αυτό το γραφέν, ελάτε να μου το πείτε και μένα. Αλλά μην κουράζεστε, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΗΜΑ!
Αν το θέσεις όμως το ζήτημα με τη… φαντασία που χρειάζεται σε τέτοιες περιπτώσεις ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΓΝΩΣΗ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ σε συνδυασμό με την ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ που έχει το αλφάβητό μας που ταυτόχρονα ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ, τότε βρίσκεσαι ΟΝΤΩΣ μπροστά στη ΛΥΣΗ του γρίφου!
Δηλαδή:
«Διαφορετική είναι η ΑΙΤΙΑ που σας βάζει να χαράσσετε γραμμές κι άλλη ΕΚΕΙΝΗ που ΣΑΣ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ να γράψετε αριθμούς. Κι έτσι, ΓΙΑ ΑΛΛΟ ΛΟΓΟ είναι γραμμή Η ΓΡΑΜΜΗ κι άλλη πάλι είναι η αιτία που ΕΝΑ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΓΡΑΜΜΩΝ ή ΓΡΑΜΜΩΝ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΩΝ, εμφανίζει ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΞΗΣΗ. Έτσι συμβαίνει ΠΑΝΩ ΣΕ ΟΛΑ»!
Σαφέστατα εδώ ο Αριστοτέλης, ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΕ …ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ! Στην ουσία, μας βάζει να… γεωμετρήσουμε, να χαράξουμε ΓΡΑΜΜΕΣ όπου χρειάζεται και αναγκαστικά σε άλλη περίπτωση να βάλουμε ΑΡΙΘΜΟΥΣ! Όμως, για ΠΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ θα πρέπει να κάνουμε όλη αυτή τη διαδικασία; ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΤΑΝΟ θέλει να μας πει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ο σταγειρίτης πολυεπιστήμων; Κι αυτή η μικρή φρασούλα που αναφέραμε, δεν είναι τίποτα! Αν θες δηλαδή σχεδόν μια σελίδα ή δυο σελίδες σημειώσεων για να βγάλεις το νόημα που κρύβεται σε μια μόνο φράση, φαντάσου τι θα χρειαστείς για να αποδώσεις σωστά το τι κρύβεται μέσα στις 500 κοντά σελίδες ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ και των επιτομιδίων του!
Ο Λευκοφρύδης λοιπόν, έχοντας μπλέξει πολύ άσχημα με το «ΟΡΓΑΝΟΝ», κι όταν λέμε «μπλέξει», εννοούμε ότι είχε χάσει κυριολεκτικά τα αυγά και τα πασχάλια, είδε πως μόνος του δεν μπορούσε να κάνει κάτι ουσιαστικό. Αντιλήφθηκε το σοβαρόν της υπόθεσης και… εμπέδωσε το γεγονός ότι βρίσκεται μέσα σε μια κρύπτη, όπου υπάρχει ένας θησαυρός ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗΣ ΑΞΙΑΣ. Κι αυτό διότι κατάλαβε πως δεν έχει να κάνει απλά με ένα βιβλίο, αλλά με ένα σύγγραμμα που κρύβει μέσα του ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ! Ένα σύγγραμμα που χρειάζεται ΑΝΩΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ για να μπορέσει να αποκαλύψει το περιεχόμενό του! Και να φανταστεί κανείς πως όλα αυτά, ξεκίνησαν από μια απλή αναζήτηση για το τι μπορούσε να σημαίνει ένα… «Ε» στην κορυφή ενός …αρχαίου ναού! Ακόμη κι αν αυτός ο αρχαίος ναός βρισκόταν στο σημείο όπου εθεωρείτο ως ο… Ομφαλός της Γης!
Εδώ λοιπόν μπαίνει στο …έργο και η «Ομάδα Κατράκη» και ο ίδιος ο Κατράκης. Ο Λευκοφρύδης γίνεται για λίγο κι αυτός μέλος της περίφημης ομάδας, προσπαθώντας να εξηγήσει το τι περίπου συμβαίνει και στους υπόλοιπους. Στο τιμ φυσικά, επιστρατεύεται κι ο Γεώργιος Γκιόλβας, όντας αυθεντία στη Μηχανολογία και την Πυρηνική Φυσική.
Τρία χρόνια εντατικής έρευνας και μελέτης, απ’ τη μία ο Λευκοφρύδης με την άριστη γνώση της Αρχαίας Ελληνικής και δη της Αττικής διαλέκτου (μιας και αυτήν χρησιμοποιούσε ο Αριστοτέλης στα συγγράμματά του) κι απ’ την άλλη… όλο το αφάν κατέ της Ελληνικής επιστημονικής διανόησης, έδωσαν το αποτέλεσμα που αναμενόταν. Μετά λοιπόν από -στην κυριολεξία- πολλά μερόνυχτα δουλειάς και εντριβής πάνω στο στριφνότερο κείμενο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, το αποτέλεσμα που είδαν να αποτυπώνεται στα χαρτιά τους, τους έκανε να μείνουν… άφωνοι στη κυριολεξία επί ώρες!
Ο Αριστοτέλης, μέσα από το έργο του «ΤΟ ΟΡΓΑΝΟΝ», έδινε στους Έλληνες αλλά και σε όλη την ανθρωπότητα, την τεχνογνωσία και τη δυνατότητα στο να κατασκευαστεί… ένα Αστρόπλοιο!
ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ «ΚΟΣΜΟΣΚΑΦΟΥΣ» ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ Ο ΛΕΥΚΟΦΡΥΔΗΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ
IΔΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ «Ε» ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΑΝ ΔΙΑΚΑΩΣ ο Λευκοφρύδης, ο Καραθεοδωρής, ο Πλούταρχος και όλοι όσοι, μικροί, μεγάλοι ή ασήμαντοι, ΔΙΕΡΩΤΟΤΑΝ ΧΩΡΙΣ… ΑΠΑΝΤΗΣΗ! ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΑΤΙ είχε τοποθετηθεί στο ΑΕΤΩΜΑ του θρυλικού Ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς! Το πιο πάνω σχεδιάγραμμα, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ που υπάρχει στο -επίσης θρυλικό- βιβλίο του Λευκοφρύδη «Κοσμοσκάφος Στα-Γυρο Εψιλον», δείχνει σαφέστατα την απόλυτη χρήση ΓΡΑΜΜΩΝ και ΑΡΙΘΜΩΝ με τον συμβολισμό των ψηφίων να γίνεται και με τη χρήση ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ από το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ!
Η αγωνία, το θρίλερ και η CIA!
H «Ομάδα Κατράκη» και ο Λευκοφρύδης, κατάλαβαν πως έχουν να κάνουν στη κυριολεξία με μια άλλου είδους τεχνολογία, με μια …«ΕΞΩΓΗΙΝΗ» τεχνολογία, μιας και όλα αυτά που συνάγονταν μέσα από το κείμενο του Αριστοτέλη, δεν είχαν ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με την -τότε- ισχύουσα τεχνολογική γνώση. Βλέποντας μπροστά τους ό,τι τους είχε δώσει ο δρόμος που ακολούθησαν σύμφωνα με τα… ακαταλαβίστικα θεωρήματα του Αριστοτέλη, διαπίστωσαν όλοι ότι:
1) Η θεωρία της Σχετικότητας που διατύπωσε ο Αϊνστάιν (με τη βοήθεια του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή), μια θεωρία που συνοψιζόταν στον γνωστό τύπο Ε= m.c2, όχι μόνο ίσχυε, ΑΛΛΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΑΡΑΠΕΡΑ!
2
) Η γνώση η οποία περνούσε πλέον στα χέρια τους, ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΥΛΑΧΤΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ και να μελετηθεί ΟΣΟ ΠΙΟ ΕΚΤΕΝΕΣΤΕΡΑ ΓΙΝΟΤΑΝ, μέσα στα εργαστήρια του Ε.Μ.Π. αλλά και του Δημοκρίτειου, στο οποίο …σχεδόν έλυνε και έδενε ο Γκιόλβας.
3) Η τεχνογνωσία αυτή θα μπορούσε να ήταν και το πολυπόθητο ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ για να εξέλθει η πατρίδα ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΑΝΕΙΑ στην οποία την είχαν καταδικάσει οι πολιτικοί – πατρώνες ξένων συμφερόντων που την ήθελαν ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ τους και δέσμια των επιδιώξεών τους.
Τα πολιτικά πράγματα ήσαν άκρως ασταθή, η δικτατορία έπνεε τα λοίσθια και συν τοις άλλοις… όλη η «Ομάδα» παρακολουθούνταν στενά από την Ασφάλεια και την ΕΣΑ. Στο μεταξύ, είχαν μεσολαβήσει και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και οι συνθήκες δεν ήταν και τόσο… ρόδινες για τους κορυφαίους επιστήμονες. Παρ’ ό,τι ο Κατράκης ήταν, ας πούμε, ουδέτερος ως προς την πολιτική κατάσταση, εν τούτοις βρισκόταν υπό στενή παρακολούθηση κι αυτό το είχε εμπιστευτεί κατά καιρούς σε πολύ στενούς του συνεργάτες.
Το καλύτερο λοιπόν που είχαν να κάνουν, ήταν να… καθίσουν «φρόνιμα» όλοι τους, μέχρι που οι συνθήκες το επιτρέψουν στο να αρχίζει η αξιοποίηση των νέων αυτών πληροφοριών που είχαν εκμαιεύσει μέσα από το κορυφαίο κείμενο του μεγάλου σταγειρίτη επιστήμονα. Όμως, τα πράγματα δεν είχαν την κατάληξη που όλοι τους επιθυμούσαν, κι αυτό οφείλονταν στον… παρορμητισμό του δικηγόρου, που έβλεπε ότι… πήγαιναν να του πάρουν την… πίττα απ’ το στόμα! Εν ολίγοις, τη δόξα! Έτσι τουλάχιστον νόμιζε ο ίδιος, γιατί η συνετή στάση αφ’ ενός του ίδιου του Κατράκη πάνω στο καυτό αυτό ζήτημα και αφ’ ετέρου η αναμφισβήτητη εντιμότητα και ο ακέραιος χαρακτήρας του, δεν επέτρεπαν να φερθεί τόσο σκάρτα σε έναν άνθρωπο που αφιέρωσε σχεδόν τη μισή ζωή του και όλη τη περιουσία του για να φτάσουν κάποτε να κρατάνε όλοι αυτό τον θησαυρό στα χέρια τους.
Και μια μέρα, ο Λευκοφρύδης έκανε το ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ. Μη μπορώντας άλλο να περιμένει το… πότε οι συνθήκες θα… ωρίμαζαν, ο παρορμητικός του χαρακτήρας, τον οδήγησε να κάνει το σοβαρότατο ατόπημα ΝΑ ΒΓΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΚΕΙΝΟΣ και να ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ το αποτέλεσμα της δουλειάς του, γράφοντας κυριολεκτικά εν μία νυχτί, μια παρουσίαση των αποτελεσμάτων της δικής του δουλειάς (που ήταν όμως προϊόν και της «Ομάδας Κατράκη») και αποφασίζει να την παρουσιάσει στην… Ακαδημία Αθηνών! Ο Κατράκης με τον Γκιόλβα προσπάθησαν να τον συνετίσουν, αλλά αυτός ήταν ανένδοτος. Τότε οι δύο πανεπιστημιακοί προσπάθησαν να τον αποκλείσουν από κάθε δημόσια εμφάνιση και τα κατάφεραν προς στιγμήν. Δεν υπολόγισαν όμως σωστά τον… παρορμητισμό του, ο οποίος βρήκε εν τέλει διόδους: Η πρώτη, είχε να κάνει με την εμφάνισή του ως καλεσμένος στην εκπομπή της ΕΡΤ «Γεγονός είναι…» που παρουσίαζε ο δημοσιογράφος Γιώργος Ευθυμίου, ένας αμφιλεγόμενος τύπος, κατάλοιπο της παλιάς χουντικής ΕΙΡΤ όταν ο ίδιος τότε μετέδιδε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων με τον τίτλο «Ηχώ των Γεγονότων». Η πρώτη τηλεοπτική παρουσία του Λευκοφρύδη ήταν… πραγματικά αξιοθρήνητη.
Μπέρδευε τις λέξεις, δεν είχε ειρμό η σκέψη του και τα επιχειρήματά του καταρρίπτονταν σχεδόν με τη μία από τον παμπόνηρο Ευθυμίου. Η δεύτερη, ήταν η ΑΜΕΣΗ ΕΚΔΟΣΗ των χειρόγραφων του (κυριολεκτικά από τη γραφομηχανή στον… πολύγραφο!) και η αστραπιαία διανομή τους σε μεγάλα βιβλιοπωλεία της Αθήνας!
Τότε ήταν που δημιουργήθηκε το βιβλίο-θρύλος «ΚΟΣΜΟΣΚ
ΑΦΟΣ ΣΤΑ-ΓΥΡΟ ΕΨΙΛΟΝ» που άλλαξε μέσα σε μια νύχτα ό,τι υπήρχε μέχρι τότε ως …στάτους στην παρα-φιλολογία και την… συνωμοσιολογία. Όπως βλέπετε, στην εικόνα απεικονίζεται το εξώφυλλο του βιβλίου, το οποίο δεν αναφέρει ούτε εκδοτικό οίκο, αλλά ούτε και κάποια …αρίθμηση. Έχει μόνον την λέξη «ΑΘΗΝΑ» μέσα σε πλαίσιο, γεγονός που πιστοποιεί του λόγου το αληθές ότι… δημιουργήθηκε ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ, με το εξώφυλλο να το επιμελείται ο ίδιος ο συγγραφέας!
Kosmoskafos
Το κείμενο στο σύγγραμμα είναι δυσανάγνωστο, μιας και φαίνεται ότι δεν έχει υποστεί καμία επιμέλεια, ούτε καν… διόρθωση! Μάλιστα, σε πολλές σελίδες όπως αυτή που βλέπετε κάτω, υπάρχουν και οι σημειώσεις του συγγραφέα που προστέθηκαν αυτούσιες, μιας και το βιβλίο τυπώθηκε στον… πολύγραφο ή στο φωτοτυπικό μηχάνημα!
Το βιβλίο ίσα που κυκλοφόρησε σε… μόλις …150(!) αντίτυπα! Το γεγονός αυτό έγινε γρήγορα αντιληπτό από τους άλλους ενδιαφερόμενους και με μια κίνηση που… θύμιζε αστυνομική επιχείρηση, η «Ομάδα Κατράκη» και ο ίδιος ο Γκιόλβας, μάζεψαν απ’ όλα τα βιβλιοπωλεία της Αθήνας ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ που δεν είχαν ακόμη πουληθεί! Δηλαδή, κάπου 120 κομμάτια! Ο Λευκοφρύδης μέσα σε αυτό το ελάχιστο χρονικό διάστημα, είχε κατορθώσει να πουλήσει μόλις 30 από αυτά, τα οποία και απέκτησαν όχι μόνο συλλεκτική αξία, αλλά κυριολεκτικά πήγαιναν από χέρι σε χέρι, από αυτούς που είχαν πλέον… «μυηθεί» στο μεγάλο «μυστικό».
Σε αυτό εδώ το κομμάτι ιστορίας, μπλέχτηκε …αδίκως μέχρι και η …CIA, η περιβόητη υπηρεσία αντικατασκοπείας της Αμερικής, που τότε, στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, βρισκόταν στο απόλυτο φόρτε της. Οι «συνωμοσιολόγοι» που εκμεταλλεύτηκαν τον θρύλο του βιβλίου αλλά και όσα αυτό αφορούσε, την ενέπλεξαν σχεδόν επίτηδες, για να δοθεί έτσι και το… ανάλογο σασπένς, ο δράκος του παραμυθιού θα λέγαμε εμείς. Όχι, η CIA ΣΕ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ το σημείο, ΔΕΝ ΑΝΑΜΕΙΧΘΗΚΕ ΠΟΥΘΕΝΑ! Όχι γιατί δεν μπορούσε, αλλά… γιατί ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ότι ένας σχεδόν άσημος δικηγόρος, θα μπορούσε να είχε κάνει μια τέτοιας υφής και βαρύτητας έρευνα και να είχε καταλήξει σε ένα τέτοιο, μεγίστης σημασίας, συμπέρασμα.
Ασφαλώς και έπεσε στα χέρια της αντίτυπο του βιβλίου, αλίμονο εάν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Απλά, μέχρι να καταλάβουν οι ινστρούχτορες των βρόμικων διαδρόμων του Λάγκλευ με τί είχαν να κάνουν, πέρασε καιρός! Αρκετός καιρός, μπορώ να πω. Δεν ήταν λοιπόν αυτοί οι οποίοι είχαν μαζέψει μέσα σε ένα βράδυ όλη την έκδοση (σιγά την έκδοση, αλλά τέλος πάντων, λέμε τώρα) του «Κοσμοσκάφους», αλλά η ίδια η «Ομάδα Κατράκη»! Αυτή είναι η αλήθεια και τίποτε άλλο.
Εν πάση περιπτώσει, για να γυρίσουμε πάλι στον Λευκοφρύδη, εκεί που τα θαλάσσωσε παντελώς, ήταν όταν βρήκε τελικά …ευήκοα ώτα και παρουσίασε ολόκληρη τη μελέτη στην αίθουσα διαλέξεων της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών, όπου και έπεσαν και οι πρώτες αποδοκιμασίες και αμφισβητήσεις. Δεχόταν ένα καταιγισμό ερωτήσεων, αντιθέτων απόψεων και εντόνων αμφισβητήσεων που είχαν κυρίως να κάνουν με το τεχνολογικό κομμάτι της έρευνας σε συνδυασμό με τη μετάφραση αφ’ ενός και αφ’ ετέρου με την τελική παρουσίαση των αμφιλεγόμενων κομματιών του ΟΡΓΑΝΟΥ. Εκεί δε που έγινε και ο τελικός χαμός, ήταν στο… τελικό σχεδιάγραμμα του «Κοσμοσκάφους». Για να σας δώσω μια, ας πούμε, εικόνα του τι παίχτηκε εκείνο το βράδυ, φέρτε στη μνήμη σας την πολυδιαφημισμένη ταινία «Κώδικας Ντα Βίντσι» και το τι επακολούθησε στην επίσημη πρώτη προβολή της στο Φεστιβάλ των Καννών! Ε, κάτι ανάλογο και με τον Λευκοφρύδη…
Στο φιάσκο αυτό, τεράστιο ρόλο έπαιξε η απουσία των δύο μεγάλων διανοιών, του Κατράκη και -κυρίως- του Γκιόλβα. Ήταν κάτι παραπάνω από ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ. Ήταν φανερό πως χωρίς τη βοήθεια αυτών των δύο μεγάλων της επιστήμης, δεν μπορούσε να γίνει σε καμιά περίπτωση μια τέτοια αποκάλυψη. Τα τεράστια λάθη του παρορμητικού δικηγόρου, στοίχησαν ανεπανόρθωτα. Το… μεγάλο μυστικό ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ μαζί με τον ίδιο τον Λευκοφρύδη, ο οποίος ΑΠΑΞΙΩΘΗΚΕ παντελώς και αποσύρθηκε οριστικά. Λίγα χρόνια αργότερα, πέθανε εντελώς ξεχασμένος!
Παράρτημα
Τι πραγματεύεται το έργο του Αριστοτέλη «ΤΟ ΟΡΓΑΝΟΝ» και ποια η επιστημονική του ΑΞΙΑ
Τα έργα του Αριστοτέλη, χαρακτηρίζονται από δύο πράγματα: Το ένα είναι η χαρακτηριστική ΟΛΙΓΟΛΟΓΙΑ στη διατύπωση των εννοιών και το δεύτερο, η απόλυτη, η ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΗ θα έλεγα, διαύγεια στην αποτύπωσή τους με λέξεις που μοιάζουν σαν να επιλέχθηκαν όχι από ανθρώπινο εγκέφαλο, αλλά …από ένα κομπιούτερ που χρησιμοποιούσε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα γι’ αυτόν το σκοπό!
Ίσως όμως και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά, να έγιναν η αιτία στο να μην μπορεί ο οποιοσδήποτε να τον αντιληφθεί πλήρως, παρά μόνον αυτός που θα είχε προετοιμάσει ΓΕΡΑ τον εαυτό του για το τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Σαν κάποιος να θέλει να πάει σε πόλεμο που θα διεξαγόταν …στήθος με στήθος και θα έπρεπε να περάσει από μια γερή εκπαίδευση. Έτσι θα το χαρακτήριζα εγώ τουλάχιστον, μιας και όταν καταπιάστηκα με τα «ΦΥΣΙΚΑ», γρήγορα κατάλαβα πως …δεν θα μπορούσα έτσι, τόσο απλά, να αντιμετωπίσω νοερά τον μεγάλο αυτόν Δάσκαλο. Τρία χρόνια πάλεψα γερά, μέχρι να αντιληφθώ περί του τίνος επρόκειτο. Κι αυτό μέσα από απόδοση στα νέα Ελληνικά, που κι αυτή στο τέλος δεν ήταν και τόσο… βοηθητική. Έπρεπε να καταφύγω -όπως και ο Λευκοφρύδης και ο οποιοσδήποτε «λευκοφρύδης»-, στα ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ και στη συνέχεια με τη βοήθεια σημειώσεων, στην …ελεύθερη -από μέρους μου- απόδοση του κειμένου. Κατά τη διάρκεια αυτού του υπέροχου «ταξιδιού» μου μέσα απ’ τις σελίδες του έργου του, πάρα πολλές φορές οργίστηκα με τον εαυτό μου, τα έβαζα με τον ίδιο τον Αριστοτέλη και τις απίστευτες εμμονές του σε κάποια πράγματα (κάτι σαν να έλεγε:… «Συγνώμη, το καταλάβατε ή να το επαναλάβω και πάλι με άλλα λόγια;»), έριχνα… μπινελίκια του τύπου «Γαμώ το κεφάλι μου μαλάκα» – γελάτε; ναι, ακριβώς σαν αυτό που ξεστόμισε προχτές ο πανηλίθιος «πρωθυπουργός» μας όταν μέσ’ την αγωνία του να παίξει σωστά το… ρόλο του, τα έβαλε με τον… ανύπαρκτο εγκέφαλό του!
Ώσπου στο τέλος, όταν και το ταξίδι αυτό έλαβε τέλος, αντιλήφθηκα πως …τελικά έτσι θα πρέπει κάποιος να αντιμετωπίσει μια τέτοιου είδους εμπειρία. Σαν ένα «ταξίδι». Με φουρτούνες, με ανέμους, με θύελλες, με κάθε λογής εμπόδια και αναπάντεχα. Αλλιώς, δεν …βγαίνει το πράγμα.
Αλλά ας αφήσουμε αυτό κι ας πάμε στο ΟΡΓΑΝΟΝ, αυτό που Λευκοφρύδης και… σύμπασα η ελληνική και ξένη διανόηση, χαρακτήρισε ως το… στρυφνότερο κείμενο που υπάρχει στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Το ΟΡΓΑΝΟΝ λοιπόν, είναι μια θεωρητική και πρακτική θεμελίωση της Λογικής που αναλύεται μέσα από 15 Βιβλία.
Sta_Geiron_Epsilon
Το πρώτο το «Περί Ερμηνείας», μας αναλύει τα σχετικά με την ικανότητα της Έκφρασης, το δεύτερο, οι «Κατηγορίες», έχουν να κάνουν με τις αποδιδόμενες ιδιότητες και αναλύονται σε οκτώ υπο-βιβλία («Τοπικών» Α’, Β’, Γ’, Δ’, Ε’, ΣΤ’, Ζ’ και Η’), το τρίτο, οι «Σοφιστικοί Έλεγχοι, Ι’ Τοπικών», στο πώς ελέγχουν τη λογική οι Σοφιστές και ακολουθούν: «Αναλυτικών Πρότερων» Α’ και Β’ και «Αναλυτικών Ύστερων» Α’ και Β’, βιβλία δηλαδή που αναλύουν τα Πρότερα και τα Ύστερα της Λογικής.
Sta_Geiron_Epsilon_Page
Όσο κι αν ψάξει κάποιος στην -μετά τον Αριστοτέλη- θεωρητική γραμματεία για την ανάλυση των λογικών θεωριών και πρακτικών που διατυπώθηκαν από μεγάλους Έλληνες και ξένους ειδικευμένους, δεν θα βρει τίποτε πιο μοντέρνο από αυτό που διατυπώθηκε στο ΟΡΓΑΝΟΝ, δηλαδή πριν από 2.200 χρόνια! Επομένως, ό,τι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, αρχίζει και τελειώνει στον Αριστοτέλη. Όσον αφορά τα υπόλοιπα που προέκυψαν ΜΕΣΑ από το ΟΡΓΑΝΟΝ, τα έχω ήδη γράψει πιο πάνω.
Όπως λοιπόν αντιλαμβάνεται κάποιος, η επιστημονική αξία του ΟΡΓΑΝΟΥ θα μπορούσε να συνοψιστεί μέσα σε μόνο μια λέξη: ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε με βεβαιότητα, ότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ, δηλαδή ΟΛΟΣ Ο ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, βασίστηκε πάνω στη Λογική, όπως τη διατύπωσε ο μέγας σταγειρίτης πολυεπιστήμων. Από αυτόν κυριολεκτικά, ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΟΛΑ.
Τελεία και παύλα.

3 σχόλια:

  1. εγώ πιστεύω πως αν ζούσε σήμερα ο Αριστοτέλης θα σας έλεγε ότι όχι μόνο ξεφύγατε από το μέτρο, αλλά και ότι και αυτήν ακόμα την υπερβολή την ξεπεράσατε κατά πολύ. Κριμά που ξόδεψα τον χρόνο μου. καλύτερα να δει κανείς μία ταινία με διαστημόπλοια, τουλάχιστον έτσι θα είναι προετοιμασμένος ότι θα δει ufo και εξωγήινους. ΑΙΣΧΟΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και όμως ο Αριστοτέλης βρίσκεται εδώ, σε επανενσαρκωση

    ΑπάντησηΔιαγραφή