«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολ

«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολ
«Ποτέ δεν επιθύμησα να γίνω αρεστός στους πολλούς. Αφ' ενός, δεν κάθισα να μάθω τι αρέσει στους πολλούς·κι αφ' ετέρου, τα όσα ήξερα εγώ βρίσκονταν μακριά από τη δική τους αντίληψη». Επίκουρος: (341 π.Χ. - 270 π.Χ.)

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΩΝ ΑΚΡΟΔΑΧΤΥΛΩΝ




             Είσαι Έλληνας ; δείξε μου τα δάχτυλα των ποδιών σου,  είναι η τελευταία μόδα παραληρήματος των αρχαιο-αεριτζήδων, που ξεφτιλίζουν για άλλη μια φορά τα αρχαία ιδεώδη, μετατρέποντας το κάλλος και την αρμονία των αρχαίων αγαλμάτων, σε κουστούμι κομμένο και ραμμένο στα μετρά τους για να πιστοποιήσουν την καταγωγή τους. Ο πρόσφατος ντόρος ξεκίνησε με την αποκάλυψη των ποδιών των καρυάτιδων στον χώρο της Αμφιπόλης, που (λογικό) ήταν τα δάχτυλα τους να έχουν το αναλογικό μήκος έκαστος, με τα υπόλοιπα αγάλματα της αρχαιότητας. Έτσι ήταν τα δάχτυλα των αρχαίων (όχι όλων), αυτό είναι γνωστό άλλωστε. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί πρέπει κάποιος να είναι γνήσιος Έλλην, μόνο όταν  συγκρίνεται με τα δάχτυλα των προγόνων του και όχι όταν συγκρίνεται με την γενναιότητα τους, το κάλλος τους, την αρετή τους, και γενικότερα με  το βίο τους ; 

               Αν από τα δάχτυλα θα κριθεί η ελληνικότητα της ψυχής μας σήμερα, τότε είμαστε εκτός προορισμού σαν λαός. Αν από την σύγκριση του νέο-έλληνα με τον αρχαίο Έλληνα, αφήσουμε απέξω, το πνεύμα, την σοφία και την καταγωγή, τότε όντως είμαστε απόγονοι των αρχαίων μονό στα μικρά τους δάχτυλα! Αν αυτό μόνο μας συνδέει με τους προγόνους μας, θα έπρεπε να ντρεπόμασταν και όχι να ήμασταν υπερήφανοι. 

                Ο γνήσιος σημερινός Έλληνας πρέπει συγκριθεί  αυστηρά με το αρχαίο Έλληνα, γιατί όσο πιο ψηλούς στόχους θέτεις τόσο πιο ψηλά θα φτάσεις. Συγκρίνεσαι λοιπόν, στην αποφασιστικότητα, στην πραότητα, στην δικαιοσύνη, στην φιλία, στο πνεύμα, στην ψυχή, στον πατριωτισμό και στο κάλλος, απέναντι στους συνανθρώπους σου, στα Θεία και στον εαυτό σου. Είναι δύσκολος αγώνας αυτός, δεν μπορείς να τα καταφέρεις παντού, αλλά μόνο που θα εστιάσεις τόσο ψηλά, είσαι ήδη ΕΛΛΗΝΑΣ. Τα δάχτυλα, οι φορεσιές και η κόμη, είναι τα τελευταία που θα έπρεπε να συγκρίνει κανείς με τους προγόνους του. Σίγουρα έχουν και αυτά την βαρύτητα τους, αλλά είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ σε ουσία, και τους «τεμπέληδες» του βολεύει πάντα να ξεκινούν από το τέλος. Γι΄αυτό λοιπόν όσοι θέλουν να κοιτούν με το κεφάλι σκυμμένο για να βρουν την ελληνικότητα στα δάχτυλα τους, δικαίωμα τους, ας βάψουν και τα νύχια τους, δεν μας αφορά. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να υπάρχουν Έλληνες (ανεξαρτήτως μήκος δαχτύλων) που κοιτούν ψηλά και μέσα τους, αναζητώντας την καταγωγή τους στα άστρα και  στην ψυχή τους.     
              Χωρίς να υπάρχει πρόθεση να θιχτεί κάποιος,  αναφέρουμε ενημερωτικά ότι οι αρχαίοι σχεδίαζαν τα αντρικά αγάλματα, ακόμη και των θέων, με πολύ μικρά γεννητικά όργανα. Σκοπός τους ήταν να δείξουν ότι δεν έδιναν τόσο έμφαση στην υλη  και στην εμφάνιση, περισσότερο από όσο της έπρεπε και με αυτό τον συμβολισμό, τόνιζαν περισσότερο το πνεύμα, την σοφία, τις αόρατες αξίες και την ανύψωση της ψυχής. Ακόμη και ο πατέρας των θέων Ζεύς, που ήταν σύμβολο γονιμότητας και τεκνοποίησης,  αναπαρίσταται με μικροσκοπικό μόριο.  Αν θέλετε λοιπόν όλοι εσείς οι «ελληναράδες» των μικρών δαχτύλων, να τεστάρετε ακόμη περισσότερο την «ελληνικότητά» σας με τους αρχαίους, σας βρήκα ένα ακόμη υλικό σημείο να συγκρίνετε, για το οποίο η ταύτισή του θα σας κάνει ιδιαιτέρα «υπερηφανούς». Μπορείτε αν θέλετε, με την ιδία χαρά που ανακοινώνετε δημόσια τα αποτελέσματα της σύγκρισης των δαχτύλων σας, να το ανακοινώσετε και αυτο!







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου